We worden geleefd door de (macro-)economie. Nederland doorvoerland; alleen het schuim blijft hangen.
Ik verlies mijzelf in digitale geluidschappen, digitaal geluid scheppen, en houd me onledig met onze micro-economie.
Morgen moet ik naar de tandarts; een niet misselijke trivialiteit, waar ik wellicht mijn leven lang niet meer aan zal ontkomen, maar ik ook nooit aan zal wennen. Dus met de bekende boerenlach…
Ik ben de laatste tijd een beetje warrig over mijn zelf- en wereldbeeld. Het zal wel iets in mijn chemie zijn, foute brouwsels uit het onderhuidse lab. Er moet wat zon bij, of frisse lucht.
Een digitale simulatie van een havenstad vanuit een verte; all midi. De omstandigheden waaronder het is ontstaan zijn even vaag als het geluid. De aanleiding is dat niet. Citeer ik JB’s ‘Lelijke Herinneringen’ zoals een radio klinkt vanuit een open raam?