Maand: juni 2010

Geen idee of het ‘t zelfde idee was, maar ik keek al pedalend weer eens in de toekomst en voorzag een tijd waarin iedereen die mee wil tellen bij de geboorte een chip krijgt aangemeten, die onmiddellijk begint te registreren wat er allemaal op de betreffende persoon afkomt. Wellicht is er ook een interne verbinding die de prikkels van binnenuit kan vastleggen. De database die zo ontstaat is mogelijk (over)completer dan die van de hersenen zelf, maar moet door middel van uitgebreide analyses de persoonlijkheid uiteindelijk beter in kaart brengen dan het individu dit zelf ooit zou kunnen. Op basis daarvan wordt deze mens gestuurd en gecontroleerd, de juiste levensweg voor hem of haar uitgestippeld. Hoezo vrije wil? 
Supermen vs. Romantic Renaissance men. Als dat geen doemscenario is. Geïnspireerd door gedachten omtrent politiek! Het is niet mijn idee dat dit aan te raden is, maar wetenschappelijk lijkt een technocratie misschien de enige overlevingskans voor de mensensoort. Een onmogelijke hoeveelheid personen moet in de hand gehouden worden en dat kan wellicht alleen door pure berekening, de al te menselijke emoties uitgesloten. Die mogen ze botvieren binnen afgeperkte gebieden als kunst en spel.
Overigens hoeft het individu helemaal niet te weten wat er wordt vastgelegd; beter van niet zelfs. Ongewenste gevoelens en gedachten moeten juist uitgesloten worden. De mens leeft in een prettige illusie voort, is gezond, vermaakt zich en draagt bij aan een glorieuze toekomst, het domein van de aardlingen wellicht uitbreidend naar andere planeten. Daartoe bloeien de wetenschappen en kunsten als nooit tevoren, maar moeten ellende en geweld ver van hen gehouden worden. (In zekere zin werkt onze westerse wereld al zo.) 
De werkelijkheid zal weerbarstiger zijn; daarom dacht ik aan een elite die zich dat laat welgevallen, waartoe je niet kunt behoren zonder zich naar de strenge regels te voegen. Op zich niets nieuws. Er zullen rebellen zijn van allerlei aard, anarchisten, maar ook de volksmenners die met de een of andere ideologie inspelen op die onderbuik- en hersenstamgevoelens van mensen. Met de invoering van zulke regulerende technieken is natuurlijk ook een hoop kapitaal gemoeid, dus zullen er armere gebieden blijven waar op andere wijze verdeeld en geheerst moet worden. 
Het zou ook kunnen dat zo’n scenario zich afspeelt in een wereld waar een (dictatoriale) elite dit weet te verkopen aan een grotere middengroep, daarmee zelf buiten schot blijvend en de maatschappij naar believen en behoud naar eigen hand kan zetten. Moeten ze daaronder door krijgen wat er speelt, zoals vermoedelijk alleen radicale anarchisten dat kunnen. Zodra er maar een beetje religiositeit aan te pas komt, zijn ook zij verloren en zullen ze aan (onderling) geweld ten onder gaan. Er zijn geen vrijdenkers verkiesbaar.

Net zo goed als ik talloze e-mailadressen had (en nog heb), heb ik ook diverse community-accounts, waar ik vervolgens niets mee doe. Ik dacht er in ieder geval mijn domein mee te claimen, voor het geval het ergens goed voor was. Dan ook maar bij een gemeenschap op meer professionele basis, maar daar heb ik evenmin iets te zoeken. Troosteloos staan ze erbij. De meeste van mijn vrienden zijn niet daar te vinden vooralsnog. Ook de zieke vriend niet; ik heb ‘m onlangs voor het eerst een mail kunnen sturen – z’n dochter beheert de computers bij hen thuis.
Ik vrees dat het veelal ijdelheid is dat de mensen drijft. Het toppunt is twitteren; en al beweren ze dat het ooit de gewoonste zaak van de wereld zal zijn, dan toch anders dan de wijze waarop het nu voornamelijk gebezigd wordt, vermoed ik. Je kan er prima oproer mee veroorzaken, lijkt me. Of dwaalsporen uitzetten, haiku’s verspreiden, boodschappen doen, thuis blijven.