Als je af en toe het gevoel bekruipt dat je iets moet doen voor de mensheid, of dat je je leven betekenis wil geven voor een toekomst waar je wellicht zelf geen deel meer aan zult hebben, bedenk dan ook dat het op universele schaal nooit iets zal voorstellen.
Maar goed, of je nou filosoof, wetenschapper, filantroop, arts, brandweerman, kunstenaar of activist wilt zijn, wat goed is voor de een is dat niet per se voor de ander, en mensen verbruiken dieren en planten, terwijl we vanzelf en massaal, direct en indirect, zowel een voedingsbodem als een bedreiging vormen voor allerlei ander leven.
Je moet ’t tenslotte voor jezelf doen, afgewogen de voor- en nadelen, winst en verlies, inkomsten en uitgaven. Daar waar je jezelf lekker bij voelt, waar je mee weg komt, of missen we nog de regel, dat je een ander niet aandoet wat je zelf niet wil worden aangedaan? (Kan ook nog verkeerd uitpakken als die ander zo handelend jou iets aandoet dat hij of zij lekker vindt, maar jij allerminst weet te waarderen.)
Het is maar net wat je je aanmeet… beginselen, voorkeuren, smaken, gedrag, houding. En als ’t over politiek moet gaan, dan is er iets voor te zeggen om een partij tegen de domheid op te richten. Ik vrees dat die weinig stemmen zal winnen zodra bekend gemaakt is wat zonder meer als dom zal worden aangemerkt.
handvaardig & huishoudkundig sinds ’t jaar ’00