Is de stad ooit stil? Als je kijkt wellicht.
Tegenwind, neerslag. Zonder pijnstillers,
de verzachtende omstandigheden.
Vrijwillig slaafs? De vleugels verloren,
niet meer onder water kunnen ademen,
nooit meer los van de grond komen.
Je zoekt het op, het komt naar jou,
het zingt vals rond en blijft drijven.
Je kan je er niet aan vastklampen
en toch sleept het je durend voort.
Het was een grimas, geen grijns
waar hij zich bewust van werd,
in hopeloze emoties verdrinkend.
Dacht leeftijd te sparen voor later.
Niet een hard en eindig bestaan
was wat hem voor ogen stond.
Geluk blijkt niet lang houdbaar.
Was hij reeds verleden geweest?