Ik vond ’t best (fijn) zo, samen b’tje rommelen, zoals haast gewoonlijk. Alleen jammer dat we niet erg relaxed zijn.
Zo zat ik onderweg te denken, dat je zou verwachten dat we ons op onze leeftijd niet meer zo druk zouden maken, maar dat doen we dus wel.
Betekent dat we nog jong zijn, of komt het ongeduld voort uit een besef van niet alle tijd van de wereld meer hebben? (Wat moeten we nog in dit leven?)
Dat we ’t ons nog aantrekken wat ze van ons vinden, of dat we steeds onzekerder worden van ons kunnen, in kwantiteit en kwaliteit?
Op ’t moment dat we daar mee leren leven… Nou ja, aan de slag!
