Alles gaat achter de gordijnen. Zakken troep en tassen zooi. Bewegingsmelders, twee dames en hun dromen en driften,
lelijke kasten, kale vloeren, de verspeelde tijd en energie.
Volgende keer Spinoza
Het was wachten op de beelden
foto: JR
zo, da’s uitdelen! gelijk door in mijn vergetelheid. heb er zelf weer ’s niks aan over gehouden en hoe blij was zij met die fles citroen. te veel aandacht voor het onbenul van mijn gekluts en absoluut ervaren dat ’t niks voorstelt. ik moet ’s wat zinnigs gaan doen…
Crèvecoeur
In blauw de huidige waterlopen…
Een militair oefenterrein in de Nederlandse gemeente ‘s-Hertogenbosch. Het gebied was vroeger een fort: Fort Crèvecoeur dat in 1587 in de Tachtigjarige Oorlog als (eerst nog naamloze) schans gesticht was door het Staatse leger onder Filips van Hohenlohe om de scheepsvaart op de Diezete controleren. Hoewel het in de vorm van een gehucht terug te vinden is op oude kaarten, is het dat niet geweest, ook al was er wel een kerk. Op kaarten staat vaak: Fort Crèvecoeur, tegenwoordig is de plek enkel te herkennen aan de aldaar gelegen stuw Crèvecoeur. Het lag op de plek waar de Dieze in de Maas uitmondt en belemmerde dus de scheepvaart vanuit ‘s-Hertogenbosch naar het noorden. Vandaar volgens het Aardrijkskundig Woordenboek van A.J. van der Aa in 1841 de naam: “Fort Hartepijn”. Een ander verhaal wil dat de naam verwijst naar het feit dat de Spaanse bevelhebber Claude van Barlaymont, Heer van Hautepenne, hier in juli 1587 dodelijk in het hart getroffen werd. Dit is echter onwaarschijnlijk omdat crève-coeur een meer algemene naam was voor vestingwerken die nabijgelegen vijandelijke steden schade moesten toebrengen door ze in een permanente staat van beleg te laten verkeren.
Bron: Wikipedia
De Maas verbindt, de Maas swingt, van Gleixhe via via Empel en wat niet al, als je inmiddels in Limburgia woont. De Houtepennen hebben ‘t misschien ooit van ze afgekeken, je moet toch ergens naar heten.
Kek de Dieze!