Als een zittende stier een waarachtig weekeinde gevierd, het huis niet uit, de zolder niet af (bij wijze van spreken). Vrouw de hort op en zoon een nacht met vrienden hangen. Even ervaren hoe het is geheel alleen te zijn. Ok, ik heb de buurman kort gesproken, m’n zus belde (niet zo’n spraakwaterval), ik heb een keer gechat met de oude muziekmaat, en enkele emails verstuurd, maar verder was ik totaal asociaal.
En wat doe je dan behalve wat noodzakelijke huishoudelijkheden? Eten, drinken, televisie kijken, radio luisteren en verder surfen, vooral omtrent m’n muziekverzameling. (Zo ontdekt dat Arvo Pärt mooie dingen maakt, en dat de Stone Roses best een aardige band was.) O ja, en m’n haar zelf knippen.
Ik heb intussen nog meer een hekel aan schaatsen, omdat ze voor die sport m’n favoriete radio-1-programma onderbraken, waar ze overigens mijn naam naast die van de anderen nog noemden in verband met onze keetschopperij. Moet je achtenvijftig voor worden om ’s een keer voorbij te komen in een achterhoek van de Nederlandse media; mooi wel op zondagochtend.
Dan is het een maandag, hoe zonnig ook, een hele toer om terug in de tred te komen, je muts te vinden, zaken op orde te krijgen, en niets te verliezen. De boel is droog, klaar voor een volgende maand, voor de rest van de apen. Het is gelukkig maar eens in de vier jaar.