is menselijk, maar waar ligt de grens met ergens geheel naast zitten, het mis hebben, fout zijn?
Die bejaarde Katendrechter zat verkeerd op z’n scooter, hij keek niet uit, rommelde aan iets op z’n stuur en week naar links. Ik bleef beleefd, maar gaf niet toe aan zijn beschuldiging.
Zat het tussen mijn oren of tussen de wielen van mijn fiets, dat ik dacht nauwelijks vooruit te komen, vooral bij het aanzetten of tegen hellingen op? Verlies van kracht, toename van gewicht, het zere been? Aan de kou kon het niet gelegen hebben; die viel wel mee vandaag.
De oude chinese vriend dacht een maand te vroeg z’n verjaardag te moeten vieren. Woedend over z’n eigen stommiteit heeft ie al het eten dat hij speciaal voor deze dag gemaakt had in een beweging in de vuilnisbak gegooid. De volgende dag lachten we, maar de zorg om het vreemde vergeten blijft.
Ze kennen en vieren elkaar in een onderonsje en maken gebruik van anderen en hun reputatie. Wij worden niet gevraagd of uitgenodigd, maar gemanipuleerd of genegeerd en wij betalen en verzorgen hun verblijf en vertier in geldelijke of fysieke belasting.
Je wordt geacht de mensen met verachtelijke meningen open tegemoet te treden; hun radicalisme maakt ze nauwelijks vatbaar voor kritiek, dus moet je langzaamaan hun draagvlak verkleinen, door hen die minder extremistisch zijn van ze weg te halen. Je kan het proberen.
Euvel
Het getik van de door een batterij aangedreven klok
hangende aan buizen van de centrale verwarming
vult het verder lege huis en weerkaatst in mijn hoofd
Wankele fundamenten, wrakke vloerdelen, blote benen
Kussens waarop je zit, rubbers waarin je hangt, achterover
Adem die je ruikt, mensen die je proeft, lippen branden
Je been kan niet gebroken zijn, de pijn van een andere orde
De vriendschap vertoont diepe barsten, met elastische banden
Hetgeen ons verbindt heeft ons gescheiden; het is een mens.
Zonder handschoenen!
Geen kou en geen splinters. ??☝
Wit weggetrokken, rood aangelopen
Zo, ff ontspannen… Ik ben iets te druk de afgelopen weken, met alle dagen werk, uit en thuis, handen- en hoofdarbeid, zittend, sjouwend, overdag, ’s avonds. Meestal gaat ’t goed, maar soms is ’t ook te veel.
Ik vraag me geregeld af wat ik zou doen als ik alles zou laten waar ik geen zin in heb. Misschien niets. Want ik wil wel ’t een en ander, maar het komt nooit vanzelf en voor veel dingen moet je meer moeite doen dan gebruikelijk zonder dat een bevredigend resultaat is gegarandeerd.
De satisfaction zit in het doormaken, doorstaan, zeggen ze dan. Dat is behoorlijk ‘zen’ en dus eigenlijk ‘meegaand’, naar mijn onbescheiden mening. Tegelijkertijd doorleef ik van alles en het is grotendeels scheisse, blij nog te kunnen ademhalen.
Het is gewoon een zootje, maar ik maak er geen probleem van, echte ellende is ver van mijn bed en ik ben meestal nabij mijn nest.
Schijthuis
Op alle etages nog niet uitgekakt zijn. Krijg je daar nou een natte broek van?
Hekeldichten. Mijn moeder heeft niets aan mij. De rechter elleboog, het tandvlees.
Alles moet op orde; je wilt het in de hand houden, beheersen, maar het is ongrijpbaar.
Die benen stonden in het park, naast het museum. Weet je het zeker?
Foto: Joop Reijngoud
In de strijd van het bestaan heb ik tanden verloren, en nagels en haren.
Van de poot
Opboksen.
Heb jij woensdag tijd, boxen ophangen? Donderdag wordt er geïnstalleerd en andere dagen (morgen) ervoor is de zaal bezet. En kans om een poot te lassen? Zoveel haken (en ogen) zitten er ook niet aan.
Ik ben er sowieso om negen uur, maar als jij zegt half tien, of tien uur, mij ook best. Woensdaggehakt.
Wikkit
Heb nog wat gerotzooid aan het bestand: laag gebied ingevoegd (uit ouder bestand – had ik kennelijk al eens gedaan) en enkele ontbrekende watertjes, en verder gesleuteld aan de dijkringen (waardoor jouw ‘presentatielaag’ niet meer overal synchroon loopt, maar dat zal niet opvallen gezien de ‘lompheid’ ervan waarmee ie veel water afdekt).
Heb je trouwens al die NWP-data er zo in gestopt van uit bestand met rd-projectie? (Hoop ik maar, want er klopt niet veel van.) Krw kan ik evt. omzetten naar wgs, want daar heb ik shapes van.
Tot zover vanavond…
Dit is wat ie goed dunkt. Er hangt evenwel een hoger prijskaartje aan dan wat hij aangeeft: met telefonie en televisie erbij wordt het duurder. Die bandbreedte (300 Mbit down-, 40 Mbit upload) kan niet via het KPN-netwerk (zolang er geen glasvezel is). Beetje minder zou ook kunnen (180/30 down/up). Ter vergelijking een privé-aansluiting (niet zakelijk) ‘alles-in -één’ 150 down/15 up.
Snelheid is tot daar aan toe; het meest belangrijke is stabiliteit, betrouwbaarheid. Gaan ze dat bieden? PDK is geloof ik partner (meende ik ‘m te horen zeggen). Garandeert dat snelle service in geval van problemen? En er komt nog wat aan installatie door hen bij…
PV heeft de brandslangen gecontroleerd en voorzien van de benodigde stickers, plus een (lelijk) icoon/symbool dat er boven moet hangen. Ik heb nog wat dingen vast te zetten bij twee slangen (bgg en expo). De brandblusser was dus ok, maar moet goed zichtbaar ergens aan de muur, net als de blusdeken. Verder moet er op iedere verdieping een vluchtplan hangen. (Ga ik maken.)
En dan de rekening; over oktober, is ’t al weer ruim november en nadert december… brrrr
Gewoon omdat het vandaag aan het licht kwam, voor de donkerte en de regen, maar de timmerman zag ’t scherp, dat die kachelpoot niet te lassen valt, omdat het gietijzer is (vandaar het mislukken van die voorgaande poging). We moeten iets anders verzinnen.
Wat ook een beetje de issue is met die ombouw voor de motoren op het dak. Geen zak mee opgeschoten, behalve dan zien dat er altijd problemen bij komen. Overigens zou een trappeziummodel wel kunnen. Punt is vooral dat een dakkie de afzuiging kan frustreren, maar zonder zit je met noodzaak tot afwatering en mogelijk toch nog meer dan genoeg herrie. Het is misschien trial & error, geen kat in ’t bakkie.
Ik heb toch gewoon een gat in de zijkant van die tv-kast gemaakt. Wellicht is al verslag gedaan van het onderhoud met WG – er waren (minstens) vier verschillende Peters in huis vandaag – waaruit ik destilleer dat jullie toch vreemde ideeën hebben over communicatie en/of hoe dingen (en mensen) werken. Elke keer hoor ik weer iets anders, maar zij beweert glashard dat het zo altijd zo bedoeld of gezegd is. Luisteren jullie wel naar wat wij zeggen, hoe wij begrijpen wat jullie verstaan? Ditmaal werd ik hierin gesterkt door de verwarring die ook PWG ten deel viel. Ik maak me al geen illusies meer jullie wensen te kunnen vertalen en wens evenmin jullie advocaat te zijn.
Nou ja, klinkt allemaal te zwaar, maar uitgesproken wordt nooit het juiste op het goede moment, omdat er geen tijd is, of de woorden achteraf komen. Ik ben er dag en nacht mee bezig…
Van enige hoogte
komt het dal in zicht. We houden ons op de vlakte. Vaseline mee voor de pijpen, pvc-sokken niet benoemd, en geen boodschappen onder invloed van.
Benzinegeld.
Het is niet waar ik voor ging, verkapte loondienst. Gooi ’t maar in de doos. Als doe-het-zelver is dit geen job voor mij; ze doen ’t vanzelf of niet goed genoeg.
Zo zen was het toch niet, wachtend in zon en regen met uitzicht over de haven, rijdend dwars door de stad waar voetgangers schuil gingen, naar een vrolijk weerzien.