handvaardig & huishoudkundig sinds ‘t jaar ’00
vandaag hebben we de vloer opengemaakt en volgestopt met isolatiemateriaal; al dat ouwe glaswol weg. goed dichtgeschroefd en waar nodig extra ondersteuning gegeven. het gat bij de schacht is gesloten. klaar voor de volgende fase, de wanden, en hopen dat de elektriciën weldra de handschoen oppakt.
de koning te rijk, da’s een feit.
Ik had me voorgenomen alleen te zeggen dat het ok was, als ze zouden vragen hoe het ging. Ik kan ermee uit de voeten, het leven, maintenant; maintain. Ik doe wat ik moet doen, niet eens met al te veel tegenzin, maar op hete kolen wil ik niet zitten. Over belasting. Het zit in je huid, kruipt eronder, de verouderde, de dunne, de kwetsbare. En dan vergeet je alsnog wat je had te doen, te vergeven.
Ruim twintig maanden heeft het geduurd voordat het zover was, nadat wij het frame erin hadden gehangen. Alle pijpen en draden zitten erachter verstopt. Hopelijk is het genoeg en hoeven we er nooit meer bij, zal ook de hoeveelheid isolatiemateriaal erop afdoende blijken om met name de geluiden van stromend water te smoren.
Vandaag was het verkeer in mijn kop niet te stuiten; het bezoek aan de buren uitgesteld tot aan de avondkoffie. Maar vergezeld met plezier aan quiche en conversatie gezeten, akoestische gitaren en langspeelplaten bekeken en bezeten. Bezegeld. De accu is steeds sneller leeg.
Dit bericht is versleuteld: ik vond het resultaat van deze combi behoorlijk tegen vallen, het was a-koestisch! Ze had ‘m ook niet op de (dubbele) bodem moeten tikken, maar lekker een deuk kunnen leggen in de wand.
Doe jij ’t de volgende keer eerst voor? (Had ik ook met de rest van de techniek kunnen doen…)
Geen kaas van te eten; ik probeer hier iets van te snappen, maar het is heel veel non-info voor ons.