Foto: Joop Reijngoud
Het is een droombeeld voor mij; op zich al, door de bloemen in de groene lucht. De trampoline is speels geluk, maar de muur erachter zowel beslotenheid als opgesloten zijn. Wildgroei is onverzorgdheid en onbezorgdheid, het aftandse van het onderkomen, de schuur voor het bewaarde goed. Ik houd er mijn geheimen niet meer droog. Met die fiets kan ik er van tussen.
Fijn als je beelden hebt te delen waar zo veel in te leggen valt, ieder het zijne of het hare. Er is zo veel ruimte in je sturende oog, terwijl het het ook lijkt te kunnen dwingen. Deze is heel sterk.
Kon ik weer vliegen gedragen door zorgeloosheid? Weet ik mij vleugels zonder was, harde pennen in de geprikkelde huid, stof te verbranden? Ik lach mijzelf maar uit.