Hij speelde ook iets van Kid Dynamite en dat komt ie vast nog een keer doen. Maar dit stuk op Indische leest geschoeid, voor het ontbrekende erfgoed in het feestvarken, en het merendeel van de overige aanwezigen, vond ik een sterk staaltje van zijn kunde. Voor de rest van de avond verzorgde Dana op zijn elektrische gitaar een swingend feest.
Ik heb verder niets van die man, terwijl ik toch dingen van voorheen meende te kennen. Hij was voor mij de enige dwarsfluitist die ik kon velen, voordat ik Eric Dolphy kende, Ian Anderson inmiddels als een jeugdzonde bestempelend. Hij speelde heel goed te pruimen jazz, toch? Misschien heb ik ‘m later ook nog in andere hoedanigheden gezien? Ik herkende ‘m onmiddellijk, ondanks het ontbreken van de afro waarmee ik ‘m dacht te kunnen herinneren.
handvaardig & huishoudkundig sinds ’t jaar ’00