Energie besparen

Voordat je de deur uit bent… een hele ochtend bezig geweest met het herstellen van de accounts op de oude laptop die ik gisteren opgehaald had onderweg naar Hillegersberg. Je kon erbij dansen. En dan valt het trappen niet mee tegen de wind in. Verzuren mijn benen al snel?

Brandhout maken van de pallets die in de weg staan en Joop z’n broer ontmoeten; innemende gozer, met ’n aandoenlijke lach. Ik weet niet of ik nog iets in hem herken; kan ‘m mij amper voor de geest halen van toen ie zeven in ’79 was. En nu rijdt die jongen in een elektrische stoel.

De auto had ik laten staan; het zicht op de weg is ruimer nu de stam van de kortgewiekte den geslecht is. Heb ik daar die pijn hoger in m’n rug van opgelopen zaterdag? Ik toonde Chris uitsloverig hoe soepel ik nog kon bukken, toen ie me zo krom zag staan bij het oprollen van het gebruikte elektriciteitssnoer op de haspel.

Andere wereld


Honderden kilo’s hout versjouwd; het ging op rolletjes, maar amper. Voor het geurige eten van Muzzeyen dat er ter afkoeling stond, heb ik het raam opengezet en de deur er terug in geplaatst. In de pauze samen met Laura zo’n honderdvijftig usb-kaartjes gevuld met de geluidsbestanden van de ‘s-Gravenweg. Het geld stinkt er des te harder.

Windbloem

Buiten raast het leven voort
Hoe belangrijk kan dat nog zijn?
Staan we stil en waait of stroomt
de tijd langs ons heen, verweren we
en vallen we uiteindelijk om?
Ik was vandaag zo opgeruimd…

Je durft ’t niet te vragen

Waar is nou zo’n parallelle wereld,
waarin dit allemaal niet gebeurt,
waarin onze levens gezond en wel zijn?
Is er vast weer iets anders scheef.
Het is nooit goed en kan altijd beter.
Het is gesukkel, getob en getreur. 
Moed, kracht en souplesse,
had de goede vriend ons
nog ’s toe kunnen roepen,
ware het niet dat ie onder de grond ligt.
Het verdwijnt ons tussen de vingers,
uit de ogen, van het gehoor,
geuren vervliegen, de te verlijden tijd.