Maand: september 2018

Geplaatst op

Amazing!

De stroopwafels in huis! Zien er niet meer zo vers uit, maar ze smaken nog goed! Stofzuigen is mijn ideaal, stofzuigen is  ’t helemaal!  Voor de verjaardag van Wim, en er zijn er niet veel meer, Wimmen, werd ook nog gesteld. Een van de vele Nederlandse namen die uit de top duizend(!) zijn verdwenen.

Zondagochtend spelen ze in het Openluchtmuseum op de radio bij OVT, met een aantal op historische gebeurtenissen gemaakte liederen, waarvan echter de clou, zo stelde zanger Wim Kerkhof, zal ontbreken, omdat ze niet langer dan anderhalve minuut per nummer krijgen. Wij kregen de doorwrochte teksten helemaal. Hier konden ze tot het uiterste gaan, lekker lang en hard.

Geplaatst op

van dienst

waar ben ik gebleven? aan het spoor, in den haag, op zolder, in de keuken, van de straat, in de wolken, bij de hand, onder de pannen, op zoek, in de nacht, voor de vuist, in overleg, op de maat, aan de telefoon‚ loop je vooral jezelf, of juist ook anderen voorbij? bezeten, gezeten, bezet, gezet, beleden, belet.

Geplaatst op

Peau de balle

Je wilt je niet in de kaart laten kijken; het risico ligt geheel bij mij. Ik ben er niet gerust op. Liever was ik er in een keer van af. Zo zijn de zaken. Woorden verzinnen is stom.
Is mijn honger gestild? Gedrogeerd? Het onvermogen breekt me op. Het hoofd belast door alles wat ik laat, hoeveel ik ook doe. Vertel jij mij wanneer ik van gedachten veranderd ben.

Geplaatst op

Laatbloeier

 

In your face… Vruchtbaar gebleken, het geeft je zo veel, zoveel.

Schrijven vanuit het moment, je kan niet snel genoeg zijn
Bedachte woorden achteraf maken het onwaarachtig
Ga en kom voor een leeg blad en dan razen

In de herinnering gaat veel verloren, goed en kwaad
Het juiste wordt verzonnen, moet klinken alsof
’s Morgens geschreven, ’s avonds onleesbaar

Je lacht een vakkundig gemaakte grijns
Het is niet onbetaalbaar, maar mag wat kosten
Goed kunnen kauwen en het dan pas slikken

Geplaatst op

Dakuitje

Hoe verder van Dordt, hoe rotter het woord? Verhalenhuisgenoten!
We groeien in vele opzichten en houden nog niet op. Blij als kinderen en even wijs als ouder? Een voortduren wisselende kijk op de wereld.

Geplaatst op

Oogcontact

Dit plantje kreeg ik van mijn leukste  buurvrouw; het staat op een plankje voor het keukenraam en zij kan het zien vanuit haar keuken. Ik zal het tijdig water blijven geven om aan te tonen dat ik de gift waardeer. Een door anderen geschonken bloemenpot heb ik verwaarloosd en is geheel uitgedroogd. Dit blijft buiten beeld, hoogstwaarschijnlijk.

Er zijn dus zilvervisjes en papiervisjes – ook ovenvisjes, maar die schijnen min of meer uitgestorven te zijn in Nederland – en ze noemen het primitieve insecten, of geen insecten. Ze voeden zich met organisch materiaal, waarschijnlijk vooral suikers en wat complexere koolhydraten (stijfsel, zetmeel). Vandaar dat eerstgenoemden in Vlaanderen ‘suikervisjes’ heten, en deze houden van vochtige omgevingen. De schadelijker variant van de franjestaarten, het papiervisje, is wat groter en lichter gekleurd, heeft meer warmte nodig en kan dus je administratie en bibliotheek aanvreten, mits opgeslagen in de voor hen ideale omstandigheden. Ik hoef ze niet te doden; voer voor spinnen.

Was er verzoening vannacht? Van dansen of voetballen bleek geen sprake, maar was ik zonder scrupules tegelijk met haar de vloer of de mat op gegaan? Ze hielden me wel in de gaten, met haar in mijn nabijheid. Kon ik het aan? Als mijn moeder een winkel of kraam zou hebben gehad en wat te doen met eigenwijze klanten. Kan je een krab werkelijk in een glazen pot in leven houden?

Geplaatst op

Sensorische deprivatie

Een dag waarop alles op z’n plaats valt, nou ja, ik zet ’t er wel op. Lillian is uit de dropbox en het hoofd van de dames, Microsoftware een schop onder de kont gegeven, Herman heeft gebeld, Peter Wuister is langs gekomen, en ik heb het Elenbaashuis opgeruimd.
Beetje laat thuis, maar met overgebleven eten, hartstikke moe en ook iets verloren, behalve tijd en geheimen, de onzekerheid dat het blijft zoals het was; het wordt nooit meer minder, er komt altijd bij, totdat het vol en leeg tegelijk is. Dromen en gedachten vervliegen.

Trager van begrip, of juist stronteigenwijs? Gelukkig lach je zelf er het hardst om.