Orthomoleculair*
Met eigen hout omgebouwd, we kijken niet terug,
achter het behang is het motto, als vanzelfsprekend,
zo lijkt het, opgaand in de omstandigheden.
Er blijven altijd gaten te dichten, ongerijmd. Het went snel.
Het trekt weer dicht
Koester de mens met een passie
Hebben we er nooit genoeg van
of er misschien toch al te veel?
Mensen met een passie voor geld,
voor reizen, koken, lezen, films,
auto’s, muziek, etc… pleur op!
Ze moeten wel iets meer scheppen
dan slechts banen voor anderen
Druk(te) maken
De rechtsen zijn rood tegen groen
Blauw moesten ze zijn tegen oranje
Alleen paars was tegen het geel
Ze vullen elkaar juist aan en in
Is het allemaal voorbestemd
en lang geleden zo bedacht?
…
Je bent serieus te nemen, wanneer je jezelf niet al te serieus neemt.
De nering is naar de tering, gezet, gegaan, geholpen, hoe dan ook.
Estonia bar
De honderdjarige Esten honderden meters van het legendarische café en logement aan de Veerlaan (78), ook hier met een mooie kamer, waarin wij ons bejaard terugtrokken en met het laatste vuur verhaalden van onze al dan niet muzikale geschiedenis. Deuren dicht en op slot voor jaren te komen. Beneden laten we professoren worstelen om geluk en toekomst. Wij geven betekenis.
Bloemrijk
Het verhalenhuis bestaat vijf jaar en ik was er in die begintijd ongeveer even vaak als ik het pand de laatste maand aandoe, zij het nu meer voor technische ondersteuning en minder voor de klussen. Het begon (wit)goed, beleefd evenzeer, en natuurlijk beschaafd, waarna het niet meer ophield.
Als dank, na een gevulde avond voor de Bende van de zwarte hand, kregen we een gestileerd herfstboeket, dat gepast blijkt voor onze schoorsteenmantel. De verzachtende omstandigheden. De katjes noemen we muizen, de bloem een geslachtsorgaan, de gele bessen giftig. We weten niet beter.
Ud-lul
Colin en ik maken er aldoor grappen over, maar zijn wel gecharmeerd van het instrument, ondanks dat ze soms lastig te versterken zijn. Bij Thomann in Duitsland kan je al een mooie kopen voor €222. Maar ga ik dat doen? Weer een instrument dat je een beetje tot je neemt en vervolgens laat voor wat het is, een fraai geconstrueerd ding.
Wel de voorloper van de luit en dus de gitaar, fretloos en het lijkt zo makkelijk.
De Israëliër Ofer Ronen, die in Belvédère speelde, mengde flamenco en arabische muziek, in feite ook een beetje inteelt als je het zo stelt. Technisch doorgaans goed, maar ik werd er niet echt door ontroerd, wat ook aan mijn wat vermoeide en verveelde hoofd kan hebben gelegen.
A piece of
Katendrechtse rapper Peacely zweept het publiek op vanaf het kleine podium van Belvedere bij de laatste rewaq dit jaar. (Hij plukte discreet aan z’n kruis – zou ie ’t elders anders doen, of zat z’n broek gewoon niet goed?) Gelardeerd met gedichten van Syrische dichters en Syrische muziek tot slot, voordat de Syrische maaltijd genuttigd kon worden. Als toegift kon er Syrisch gedanst worden.
Weer een andere versie van Misirlou; geen genoeg van te krijgen, ik heb er dan ook niet genoeg van. Jammer…
Naar geestig
Alsof in an altered state of mind een donkere wereld zich aan je openbaart – je kan ook plaatjes achteruit afspelen en vreemde boodschappen erin terug horen – maar er werd ook gewichtig gezongen bij het pianospel van ‘onze’ Frans Smit, die er zijn cd Deirdre of the sorrows presenteerde, waarmee een oude Ierse sage meer recht werd gedaan dan ooit door Roland Holst, begrijp ik.