Studiereis

Foto: Joop Reijngoud

De grote zaal van het Roma in Antwerpen, het door vrijwilligers geredde en overeind gehouden theater dat een grote inspiratiebron is voor ons Verhalenhuis. Zijn we weer even gepositioneerd, op onze plaats gezet? Wat ben ik blij dat wij niet zo groot zijn, een overzichtelijk gebouw, een (be)leefbaar thuis.

’s Middags bezochten we het landverhuizersmuseum van de Red Star Line. Het is boeiend en vermoeiend. Goed gelaafd en gespijsd tussendoor en achteraf, met extra Vlaamse frieten in de bus terug. Het wordt altijd wat later, maar ook steeds beter.

Nooit geweest?

Een vreemde combinatie van materialen: zelf getekende lijnen op basis van topografische kaarten 1:25.000 (wegen), data uit kadasterkaarten in pdf (bebouwing), en geïmporteerde gegevens uit GIS (water). De uitsnede beperkt zich tot de omgeving van de brug over de Amstel bij Ouderkerk, die aan vervanging en uitbreiding toe is.

En wat een bizarre lijnen heb je soms uit GIS: N-wegen in Delft aansluitend op de A13

Rond de driehoek in het midden kan ik het een en ander invullen en optekenen. Een wereld op zich, met verhalen van een voltooide verleden tijd. Een fijn project. De iconen moeten gemaakt en geplaatst worden, de legenda uitgeschreven en vorm gegeven.

Detergent

Hij draait weer; de zeep hoeft niet meer handmatig te worden toegevoegd aan de vaatwasser. Liefst had ik alleen de motor achterop de pomp vervangen, die door het lekken van sop via het kierende paneel aan de voorzijde vast was gaan zitten. De gearbox werkte ook nog soepel, maar de Rotalink 2247U bleek niet los verkrijgbaar bij onze leverancier en op de site van de fabriek in Engeland zag ik alleen exemplaren met net een ander typenummer.
Het zou een stuk goedkoper zijn geweest; nu heb ik slechts het arbeidsloon en de voorrijkosten van een monteur uitgespaard. Als beloning was er taart, overgebleven van de groep Droom en daad, die in de expo vergaderd had.
Hoe mooi kan het zijn, zoals de lucht boven de rivier met donkere wolken en regengordijnen, terwijl boven mij het deels blauw toonde met wolken gekleurd door de ondergaande zon. We hebben het droog gehouden. Zaterdag hebben we zes afzetpaaltjes langs de loper bij het Katendrechts Internationaal Film Festival, als het weer mee zit.

Volgende week komen ze de kruipruimte leegzuigen; de mof van de afvoerpijp uit de keuken is al enige tijd terug los geschoven. De stank is er niet te harden…

Niet groot en dood

Verwaaide gesprekken kwamen van buiten het gezichtsveld door de harde wind, maar de overheersende geur van de spreeuwenguano werd er niet door beïnvloed. Heeft de vis te eten, staan de takken niet droog, zijn alle vliegen gevlogen?

Het is een gepaste dag voor het gedenken, de verleden geesten te laten spreken, maar zwijg erover in alle talen tegen hen die in doodstrijd zijn, of zij die liever willen vergeten, de pijn, het gemis, de werkelijkheid. Het geluk kan zo afzichtelijk zijn.

Johannes B, als een vis…

Energielandschap

Een update van de kaart van Utrecht op basis van nieuwe topografische gegevens van het Kadaster; uren achtereen snel tekenen, keuzes maken in weer te geven details, stijlen en kleuren aanpassen, en enkele van de toekomstige aanpassingen in het landschap uitlichten. Er rust kennelijk geen embargo* op, maar als ik niets benoem, kan het van alles betekenen. Hoe voorziet de stad straks in z’n elektriciteitsbehoefte?
Voor windmolens houden ze rekening met slagschaduw (meer of minder dan vijf uur en veertig minuten per dag) en geluid (hoger dan 47 dB) als overlast. Zo veel kun je er niet plaatsen, hooguit twaalf in Rijnenburg en Reijerscop samen.

Is het Nederlandse polderlandschap te behouden? Geen vergezichten met gras en koeien, contouren van oude steden aan de horizon, maar futuristische kaders ingekleurd door ingenieurs en technocraten? Minder energie verbruiken gaan we niet, hooguit anders, dus het is de tol die we zullen moeten betalen, wellicht.

*) Soms gaat er toch iets mis; ik zou geen slapende honden wakker willen maken, maar deze kaart moest op last van iemand bij Rijkswaterstaat van de site van Mijs gehaald worden. Hier is ie zo ‘onleesbaar’?

Het was Cutty Sark

Goedkope whiskey zoals Wally ze dronk en hij klonk nog in zijn kamers en gang, die onze gasten op stofsloffen met voeten traden, direct vanuit de Estoniabar, waar andere jazz speelde dan in de expositie met de Molukse vrouwen, of op hoge toeren in de sfeer van de Blue Flamingo, achter de ijle muren van dit kaartenhuis.

De vluchtkeuken en slaapzolder van de schrijver en zijn vrouw op drie hoog achter waren wel gevuld met verhalen, bewegende beelden en klanken die fijn geproefd en door geroken moesten worden, eigen culturen afgetast, vormen om de vorm, zinnen in de zin, omdat we nooit onze eigen domheid weten te peilen.

Als onze klipper maar niet op de klippen loopt, dansende gastvrouwen, dan zijn we nog niet jarig! De meeste zorgen aan de kant, tussen de wal met de beste stuurlui en het schip met acht zeilen en vijftig kanonnen. Straks de vaat, en de was, een blik in het vooronder, waar water wordt gemaakt, en de zucht om het verloren geluk.