handvaardig & huishoudkundig sinds ’t jaar ’00
De week zit erop, we hebben het geklaard, een internationaal congres mede georganiseerd en voorzien van eten, drinken, muziek, film, poëzie, en verhalen.
Maanden werk, alles bij elkaar, tussen overige bedrijven door, gedoe, geruzie, hoofdpijn, vermoeidheid, en ander ongenoegen, maar het team staat als een verhalenhuis.
De zon schijnt geregeld
We dansen de warme nacht
en een volgende maand in
Iraanse hardrocker Nikan Khosravi had als boodschap dat je je kleinkinderen met trots moet kunnen vertellen waar je stond tijdens de revolutie…
Meer sfeer en detail, om wat uit te weiden en uit te wijden…
Ook nog iets van voorgaande handelingen; in een ander licht.
Een gedeelde illusie is een halve waarheid; een gedeelde waarheid is uiteindelijk een illusie. Beelden, klanken en verhalen zijn van het leven hier bewaard gebleven en vorm gegeven. Het is een wereld met eigen waarden, maar denk ook aan andere huizen, de mensen die je tegenkomt op straat, waarvan sommigen te benijden lijken te zijn, niet om meer dan wat af te lezen is aan hun wijze van staan en bewegen.
Waar nu Greenchoice huist en vandaag de start van een/de Rotterdamloop werd gehouden, lieten wij drie verhalen uit de Wederopbouwcyclus horen aan voorbijgangers, bezoekers, en genodigden misschien ook. Zo kom je nog ’s ergens.
Het is wel een gebouw dat me lastig energiezuinig lijkt te maken, met al dat oude glas en de kale betonnen constructie. Bij het er rondlopen floepen de lichten op de verschillende verlaten afdelingen aan, batterijen werkplekken met een computer; dit is een heus kantoor met communicatieborden en een continu bezette helpdesk.
“In het kader van de Rotterdamse Operadagen een lunchconcert door het Eisler Trio bestaande uit sopraan Bauwien van der Meer, gitariste Annedee Jaeger en cellist Joris van Haaften dat speelt sinds 2011, met muziek van onder anderen Hanns Eisler, Kurt Weill, Laurindo Almeida en Heitor Villa-Lobos.
Het concert ‘In diesem Lande, In dieser Zeit’ is een weerspiegeling van deze tijd en een ode aan Brecht en Weil die stelling namen in de crisis. De muziek vraagt ons ook stelling te nemen in deze tijd net als zij vroeger deden. Een niet heel vrolijk, maar wel waardevol en belangrijk thema.”
De opgewektheid in de zonnige zaterdagochtend voorafgaand aan het middagmaal was er niet minder om. Van boven klonken hamer, zaag- en schroefmachines. Het witte stof moest beteugeld worden, een geschiedenis hersteld. We zijn zover als we kunnen.
Zie de pijpen dansen, het hout werken, de muur op- en het water uit de pas lopen, de maat gevoerd worden, het oog ook wat willen, en woorden te kort schieten.
Het schijnt dat er nu zoveel geschreven wordt door zovelen, dat we geen tijd meer hebben elkaar nog te lezen. We hadden toch ook al niet meer oor voor de ander.
Desalniettemin formuleer ik mijn gedachten, bezweer ik de omstandigheden, orden ik het wereldbeeld, poets ik de pot, de ketel en de plaat.