Maand: juli 2019

Geplaatst op

Betuweroute

ViA15 aangepast

Mijn eerdere duiding van de route voor de nieuwe snelweg blijkt gebaseerd op minder accurate gegevens. De gebruikte kaart was te grof om de lijn op de juiste plaatsen te trekken. Het tracé voert op essentiële stukken dicht langs het goederenspoor en ontziet daarmee een hoop bebouwing. Niet alles, dat lijkt onmogelijk. Veel boomgaarden en enkele boerderijen, een manege ook, lijken opgeofferd te gaan worden.
Een snelweg neemt veel meer dan alleen fysieke ruimte in beslag: het voortdurende geraas zal ver reiken, en de overige vervuiling is eveneens groot. Gaat het elders wat opleveren, omdat verkeer daar niet meer, of minder, rijdt?

De investering is daarom enorm; behalve de weg zelf moeten er bruggen en viaducten komen, een bak voor verdiepte ligging, geluidswallen, aanpassingen en uiteindelijk herstel van de omgeving. Het heet landschappelijke en ecologische inpassing, te amoveren wegen en objecten, waterberging, of gewoon kunstwerk.

Geplaatst op

ViA15

ViA15 projectgebied

Het doortrekken van de A15 vanaf knooppunt Ressen naar de A12 met een nieuwe aansluiting bij Oudbroeken. De ondergrond met spoor-, water-, rijks-, provinciale en regionale wegen, grote en kleine steden en dorpen en gehuchten, wat plassen, een stuk Duitsland, maar nog geen kassen en groen.
Met Top50 kaarten de grote gebaren gemaakt, maar met Top10 eronder vallen vooral verschillen in waterpartijen en regionale wegen op. Worden die ‘geofferd’ ten behoeve van de ruimte en leesbaarheid? In ieder geval zijn alle Top10 van 2017; bij de Top50 zitten er ook nog van 2016 tussen. Er wordt jaarlijks bijgebouwd.

Wat gaat hiervoor op de schop? Ze hebben de Betuweroute al door het gebied getrokken, en nu sneuvelen er her en der wat boerderijen, schuren en loodsen, een steenfabriek, akkers, weilanden, boomgaarden, en volgens deze gegevens zelfs een dorpswijk. Dat kan niet waar zijn, dus de gedetailleerde cad-kaarten moeten eronder.

Geplaatst op

Argentina

Foto: Joop Reijngoud

Tango, no tango. Niet gehapt, wel getwijfeld. En ik laat me niet verleiden, of sturen. Er zit meer achter(op) mijn tong, dat ik niet laat zien. Het hart laat ik er niet vinden. Don’t cry for me. Hoogcultuur van Andes tot Atlantis. Ik sloeg op goed geluk een boek open en stuitte op een verhaal over een Amerikaanse paardendief uit de negentiende eeuw. Ik voel een verbinding met de schrijver. Er is genoeg te vinden over een land waar zo weinig (van) te vinden lijkt.

Geplaatst op

Een dag vliegt

Voor een one night stand Tuschinski in the picture op het stadhuis voor een zooi hotemetoten en daar is een hoop werk in gaan zitten. Een steentje eraan bijgedragen, dat scheelt wat nachtrust. Het was goed toeven evenwel in de a-koestische hallen van het oude gebouw met z’n opgekalefaterde voorkomen.

Max Gerschtanowitz spreekt

Uit een film over Tuschinski door Simon van Collem en Henk Onrust moest nog een fragment gelicht worden en een black hole in de oorspronkelijke vhs-band gefikst, wat een piece of cake was met een simpel programma als Apple’s iMovie.
Ik had ook een still kunnen gebruiken of een langer fragment met een min of meer op de cadans bewegende mond, maar dit was het snelst te bewerkstelligen. Worden we er niet op afgerekend door al die kritische bezoekers morgenavond?

Geplaatst op

Huwelijk’s feest

Foto: Joop Reijngoud

Een choepa, traditionele Joodse bruiloft, in het park en de wind, op het van hondenpoep ontdane grasveld, met rabbi, voorzanger, geloften, rituelen, baldakijn, honderd klapstoelen en even zovele gasten, microfoons, luidsprekers, een mixer en tientallen meters verlengsnoer en vervolgens drinken, eten en dansen terug binnen, waar Gilad Nezer op zijn keyboard, ondersteund door gitarist en drummer, de ruimte vulde met traditionele liederen in een (niet al te) hedendaags jasje.

Jerusalaim zal het wellicht heten…
meezingen met Hava nagila – helemaal graag gedaan
Geplaatst op

Mabroek

De viering van vijftig jaar Marokkaanse migratie met theater, dans, muziek, eten en drinken, en een luistervoorstelling in vier delen van Verhalenhuis Belvedere met migratieverhalen van verschillende generaties Marokkanen (in de kleine zaal).

Bij Turks restaurant Sultan kan je heerlijk eten en drinken, in goed gezelschap, voor een goede prijs met uitstekende bediening. Deze reclameboodschap gaat me niets opleveren; het plezier is al genoten, de rekening betaald. De gemeente Rotterdam vangt een record aan parkeergeld ten behoeve van drie auto’s.

Geplaatst op

Multi multi

klaar voor de avond…

In het kader van North Sea Around Town Paulo Bouwman als hoofdgast in het Verhalenhuis. Hij presenteerde een muzikale Volkskeuken met het verhaal van de Trans Atlantische Verbinding tussen West-Afrika, Brazilië, Portugal en Cabo Verde. Gastkok was Marciana Ignacio da Silva (Rotterdam/Cabo Verde) met een Kaapverdische cachupa van bonen, cassave en bakbanaan.

foto: Joop Reijngoud

Het podium in het midden van de zaal, de gasten er omheen, alle ingangen van het mengpaneel in gebruik, elk kanaal nauwkeurig afgesteld op volume, hoeveelheid galm en weergave op de monitoren. En dan moet het in evenwicht zijn.

Brazilian, helaas een phone-opname, omdat een filmer de soundboard- uitgangen in gebruik had