Dat wat speelt achter gesloten deuren, onder de oppervlakte, en nauwelijks daglicht verdraagt. Het waren klapdeuren, maar je kan er de school niet mee uit. Nadere beschouwing toont het schisma, de dwarslaesie, geen gulden snede.
Niet wat het lijkt
Perpetuum …
We draaien door, al dan niet kalm en bedaard, routineus balancerend, klappen ontwijkend of opvangend, soms kan je niet beter dan je best doen. De zon scheen, maar het is al vroeg donker.
Ze dansen en zingen, eten en drinken, we dragen aan en ruimen af. Het zou zomaar kunnen dat we achterlopen, terrein verliezen, de boot missen. Zitten we hier met de oude troep, verstoft in oude verhalen en voorbije beelden.
Spread the word
Nenad Maljkovic had van mij een antwoord te goed betreffende de technische voorzieningen die wij in huis hebben vanwege een evenement in Belvedere eind november. Gekoppeld aan zijn antwoord per mail zag ik deze link: The Email Charter.
Een groot goed. Ik ben echter vooral geïnteresseerd in zijn permacultuurontwerpen. Ooit, dertig jaar geleden, heb ik Bill Mollison nog aangehoord bij De Twaalf Ambachten in Boxtel en daarvan is me in ieder geval bijgebleven dat ie heel stellig zei dat soja wat hem betreft niet voor menselijke voeding gebruikt moest worden, maar hooguit om plastic van te maken. Kom daar nu nog eens mee!
De kont kunnen keren
Interne verhuizingen, het verplaatsen van de zooi, het rangschikken der dingen. We hebben meer dan we weten, ook aan ruimte. De oude Elenbaas kijkt toe.
De vaatwasmachine is professioneel schoongemaakt; het mag wat kosten, glanzende glazen! Gisteren gebeld, vandaag gesteld. Uitbetaling in pijn en moeite.
We gaan tot aan de rand, van het raamkozijn, van de dag en van de wijk. Voorspoedig naar midwinter en door in een nieuw decennium. Het zou mee kunnen vallen.