Maand: februari 2020

Geplaatst op

The past keeps getting better

Had ik al opgemerkt dat het het jaar van de rat is en waarom zou ik wel naar die Chinese ‘wijsheid’ luisteren en niet iets willen met naalden in m’n kop tegen de hoofdpijn die weer flink de kop opsteekt?

Beetje bij beetje de gaten dicht gezet, in muren, ruiten en agenda. De week begonnen, het werk gesorteerd, de soep niet te heet gegeten. Het blijft stormen en regenen, onrustige nachten, er is nog een hoop te verteren.

Er is zoveel mis in de wereld, dat wat mensen elkaar aandoen, je zou het niet willen weten. Het is waanzinnig, de angst die gezaaid en geoogst wordt, de macht die ze hebben en krijgen, of is het de domheid van mensen, het geloof dat ze leggen in de kronkels die hun breinen voortbrengen? We schieten zo tekort, we falen verschrikkelijk.

Geplaatst op

Geen gelul, gebak van

Met windstoten en regen wervelde Hans Abelman door de avond en zette desondanks de bakkers Mul en van Ballegoyen in het zonnetje. Wiens brood men eet. Als klapstuk na het captains dinner en de gebakjes ging Pierre van Duijl nog even los.

Merie (Het lied van de fraaie buste) van Jaap Molenaar*

De komende drie weken is er een Feyenoord corner boven in de in restauratie zijnde museumwoning van Verhalenhuis Belvedere, want de genoemde bakkers zijn sportliefhebbers en zelf actieve sporters geweest. Daarnaast bouwt de kunstenaar het komende jaar door aan een serie portretten op zijn speciale tentoonstellingstafel in de voorkamer vanuit zijn werkplaats in de ernaast gelegen voormalige slaapkamer. Hoe huiselijk wil je het hebben?

De achterkant van de single
Geplaatst op

€ronderuit

Geen idee hoe lang de barst er al in zat; kon het niet vinden op oudere foto’s dan van dit jaar. Kennelijk ook niet een ding om vast te leggen. Er was weinig voor nodig om er een oog aan frisse buitenlucht uit te halen.
Intussen piepen en knarsen de trams door de muziek van Rotterdamse artiesten die niet meer zijn (dan ze ooit waren). Dienstbaar aan de abele man die z’n Feyenoordhoekje heeft veroverd en de Chinezen terzijde op de hak neemt. Het schikt en geeft vertier.

tram piep ting knars
Geplaatst op

Raampartijen

Als een driedimensionale puzzel terug in elkaar te zetten, met schuin verlopende opvulstukken die ik per stuk moet maken. En dan moet alles er weer af om de afdeklatten van de schuifmechanieken vrij te maken, die demontabel dienen te zijn, en in te korten opdat de vensterbank erop aangesloten kan worden.
Boven de horizontale lijsten moet het stucwerk hersteld worden en onder de afdeklijsten van de voormalige contragewicht kokers van het linker raam moeten dikkere klosjes geplaatst worden om ze op de juiste hoogte te krijgen. Tenslotte zou het goed zijn als er nog geplamuurd en geschilderd wordt voordat ‘iedereen’ er aan gaat zitten.

Het is allemaal veel te kort dag, dus ik zie wel hoe ver ik kom. Als de abele man er eenmaal in zit, valt er waarschijnlijk niet veel meer te klussen. Mogelijk is het in de loop van deze week al zo ver. Ik doe alles evenwel zorgvuldig, of gewoon niet. Daarna ga ik verder met de tussenkamer, achterkamer en keuken. Wie in de buurt is, moet maar komen kijken wat er van gebakken is.

Stroomvoorziening in overige ruimtes gerealiseerd; we kunnen door met restaureren. Er heeft geen vaste lamp meer gebrand in de tussenkamer sinds 2008. Schrijf dat maar op je ronde buik! De beschikbare ruimte economisch ingedeeld; alles kost een vermogen.

Geplaatst op

Noordpoolgebied

Of we er een kaart van kunnen maken. Met gegevens van naturalearthdata.com in ArcMap geprojecteerd met de WGS 1984 Arctic Polar Stereographic kom je een heel eind; misschien moet het geheel nog geroteerd worden naar een wat duidelijker kadrering van het bedoelde gebied, dat nu gemarkeerd is met een aantal plaatsaanduidingen en namen.

En wat met het ijs? In welke mate is het er nog? Hoe geef je het weer? Minimum, maximum, gemiddeld? Is deze club wel te vertrouwen, of dragen we bij aan een verdere aantasting van het kwetsbare gebied? Zijn ze er om het onvermijdelijke in goede banen te leiden? Of ons allen om de tuin? Van Eden los, loos, verloren.

Geplaatst op

Mortel

Niet alles is vast te leggen, toch? De stroom van bewustzijn, zo die er is. Al het onstoffelijke dat verloren gaat; er zijn geen her te gebruiken deeltjes die resteren. Het zou de donkere stof in het heelal kunnen zijn, anders. 

Hans Abelman [17-2-1940] heeft gisteren zijn werktafel met glazen blad gebracht, maar is zelf niet boven geweest; de chauffeur en sjouwer [1975] werd per uur betaald, zo leek het. Het ding staat in delen in de voormalige slaapkamer. Verder is er niets blijven hangen.

Als het maar goed gaat, dat het voor de eeuwigheid is en niet binnen tien jaar opnieuw moet worden gedaan, of voor het eind van het jaar, voor het eind van de maand, want dan moet er nog veel meer. Morgen ziet alles er anders uit, is het droog, stilte voor de storm, die na het feest komt, maar met een andere bijeenkomst, en een film, vuile rijplaten voor de deur. Is het geen modder, dat zit er wel stucstof aan je zolen. Je blijft vegen en zuigen.

Aldoor moet je opladen 
jezelf en de apparaten 
niet tot het maximum 
niet van het minimum 
jeuk, jeuk, jeuk

Geplaatst op

Lol, de behangers uit Rotterdam

De buurman in de Atjehstraat reageert op mij als de hond van de aannemer, onmiddellijk grommend in de aanval. Dat je nog opgewekt kan doen met al die misère…

We zijn klaar voor de komst van de kunstenaar, althans in de slaapkamer waar ie z’n tafel alvast neer kan zetten; de aankleding van wanden, raam en kast is nog te komen. Ik kan ook nog draden trekken naar de schakelaar in de voorkamer voor de stroomvoorziening aldaar, met meer of grotere lasdoppen. De doos zit vol, waar laat ik al die verbindingen?

Geplaatst op

#25

Omar Nouilati, Jamal Darwish, Mahran Alkadi en ????

’t Was af en toe wat chaotisch, misschien de storm buiten die in huis als een wind waaide, maar de muzikanten van de laatste set waren fantastisch en zweepten het publiek op, dat bleef gaan tot aan, tijdens en na de maaltijd.
We hebben alles heel gehouden, de piano heeft niet gedronken, in tegenstelling tot sommige afvalligen, die op de rand balanceerden tussen ‘moet kunnen’ en ‘vervelend aanwezig’. Mogelijk hebben ze dat toch al van zichzelf.

Geplaatst op

Classics

Hadden we dat nog niet in huis gehad, klassieke opera? Niet geheel live, met de orkestband verzorgd door de dj, maar het galmde goed in de zaal. Voor de rest van de avond werd er ook in de keuken lekker meegedanst op de muziek uit met name de jaren tachtig, wat alles te maken had met de leeftijd van de jarige.

En dan de viering van het Chinese jaar van de rat, met een toepasselijke bijdrage van de geschoolde pianist van Chinese afkomst Kai Ming, die naast werk van Chinese componisten ook het stuk Étude Opus 10, No. 5 in G♭ majeur van Chopin uit 1830 ten gehore bracht.
Kenmerkend zijn de snelle triolen, door de rechterhand uitsluitend op de zwarte toetsen gespeeld (op een noot na), die met de linker hand begeleid worden door staccato akkoorden en octaven, wat de musicus omzichtig demonstreerde.
Anders dan in dit meesterwerk kan met het bespelen van de zwarte toetsen eenvoudig een oriëntaalse sfeer opgeroepen worden; daar hoef je geen geoefende muzikant voor te zijn, waarmee nog een verbinding tussen oost en west gelegd was.