Wat is de ‘CO₂-voetafdruk’ van een (Hollywood) film? Je stelt de vraag en vindt gemakkelijk dat het antwoord klaar ligt. Gigantisch dus. Als je daar niet aan mee wilt doen, moet je niet naar de bioscoop, maar misschien ook je televisie-abonnement opzeggen? Niet kijken is wellicht geen optie, omdat het mogelijk geen effect heeft.
Er is rekentuig genoeg te vinden om je eigen footprint te bepalen, sinds 1980 als je zin hebt, maar dat vergt een heleboel gepuzzel en calculaties vooraf, indien het op verschillende adressen en samenstellingen van huishoudens betrekking heeft.
Ga ik aan de slag om mezelf ermee te confronteren, of hoop ik er een excuus aan te hebben? Eigenlijk weet ik wel waar ik op uitkom, dat ik het in vergelijking tot andere ‘westerlingen’ niet zo erg slecht doe, maar zeker niet tot de ‘elite’ van ekofanaten behoor, en dat grote delen van de wereldbevolking veelal geheel onvrijwillig een veel kleinere impact hebben op het klimaat van de aarde.
Want wij kunnen wel ‘energieneutraal’ doen, met onze windmolens, zonnepanelen en warmtepompen, in perfect geïsoleerde woningen, maar alles is gemaakt en tot stand gebracht met grondstoffen, techniek en energie die wij sinds eeuwen ons hebben toegeëigend, over de ruggen van talloze volkeren.
Beschaving blijkt misschien te veel gevraagd voor homo sapiens als geheel en, wie weet, ook voor de individuele mens, die z’n wil niet vrij weet en z’n emoties niet altijd in de hand heeft. Het idee dat ooit te overstijgen is mogelijk een illusie, want bovenmenselijk; we zijn gedoemd te falen. En ook dat is wat ons maakt tot wie we zijn.
Ik zit laatstelijk weer verschillende dingen tegelijk of door elkaar te doen: verzamelde muziek ordenen, een film kijken en een eind breien aan dit verhaal, waar ik nog een titel voor zocht, terwijl ik wakker genoeg probeer te blijven.
1 in staat tot het genoemde
2 geneigd tot het genoemde, gezind tot het genoemde
3 vol van het genoemde, met veel van het genoemde, blijvend van het genoemde
