Doorgaans heb ik weinig weet van wat zich in (Rotterdamse) politieke en bestuurlijke kringen afspeelt, maar wanneer het op de stoep voor je werkplaats belandt, kun je er niet omheen, zoals dat heet, al zou je dat liever met een grote boog doen, zoals om een grote stinkende hondendrol.
Verbaasd hoor je aan hoe de verantwoordelijke wethouder na vooral luid protest en mogelijk wat lobbyen van deze en gene op de beslissing, naar advies van de Raad voor Kunst en Cultuur, terug te komen om het Museum Rotterdam te korten op z’n subsidie.
Soi, ze zijn er in ieder geval mee gewaarschuwd en kunnen nu wat gaan doen aan hun beleid, een andere lokatie zoeken en echt proberen door te dringen in de haarvaten van de stad (zoals iemand van Denk dat gezegd schijnt te hebben).
Helaas voor Verhalenhuis Belvédère wordt het geld voor deze ommezwaai onder andere uit de hun toegewezen subsidie gehaald: een halve ton per jaar. Een flinke streep door hun rekening en ervaren als een klap in het gezicht: niet thuis in ‘juiste’ kringen en vooral en serieus druk met the core business, ondanks de problemen die dat geeft gedurende de pandemie, als je vooral van de ontmoeting bent tussen mensen?
Moeten ze nu wel aan de bak op het hellende vlak waar dit soort besluiten worden genomen? Je gaat geen protestmars organiseren richting het stadhuis met de achterban, beetje te laat ook wellicht, dus kunnen ze proberen de ‘oude’ krachten en alle mogelijke contacten aan te grijpen om te zien of tij te keren valt. Of nemen ze uiteindelijk onder protest genoegen met dit besluit en het (ruime) overgebleven bedrag, zodat ze ook de komende jaren matig betaald zich tomeloos blijven inzetten?
handvaardig & huishoudkundig sinds ’t jaar ’00