Ik besloot dat één deprimerende omgeving op een dag genoeg was en toog na een uur terug op huis aan. De zon scheen bijna recht van voren, de temperatuur al weer hoger dan de acht graden heen. De zon op z’n hoogst als je op zolder in de Lauwerszee zit.
Er is genoeg te doen, maar geen lijstje om (van)af te werken, het postkantoor moet bemand. We vangen muggen, waren reeds gewaarschuwd voor een grote kans op overlast.
We eren de gebroeders De Wit, Michiel de Ruijter, Piet Hein, Maerten Tromp en schamen ons voor Witte de With, hekelen de Oranjes, vieren onze Leonardo in de persoon van Cornelis Drebbel.
Inhalen wat we gemist hebben, maar dat is onmogelijk voor tijd en slaap. Ben je aandoenlijk als je slaapt en droomt van lijnen en vormen die op elkaar passen?
Het verleden werpt ze vooruit, de toekomst achteruit, ze worden langer bij het laatste licht; je moet de goede kant op kijken.