De lege toko zonder kookluchtjes, warme dampen, gekletter en geklingel. Hooguit is er iets waar te nemen van verschroeid hout, verhitte metalen, het boren en zagen, knippen en schroeven, geslof, gezucht, gesteun en gefoeter. Er wordt geklust, opdat er straks met (nog) meer gemak en plezier gebakken en gebraden kan worden.
Er klonk muziek vanuit een hoek, vanaf het hakblok, ondergronds, tegendraads, tijdloos en evenwel afgemeten, met afwisselende maten en ritmes. Een profeet van deze weerloze schoonheid componeerde twintig jaar geleden Aladin op zaterdagmorgen, dat, in een nieuwe jas gestoken, hem mogelijk in zijn graf doet omdraaien – of is ie gecremeerd?
Ik kreeg het voor elkaar Studio Vision Pro op de G3 opnieuw te installeren, inclusief OMS, dat eerst nog dubbel in de systeemmap belandde. Alle software en ook het bewuste bestand ‘Aladin op zaterdagmorgen’ bleken gewoon op de tweede interne harde schijf te staan. Het openen en opnieuw exporteren van alleen sequence A deed het als afspeelbare midifile. Daartoe moest ik nog wel een omweg maken, want geen werkende verbinding naar buiten, behalve via het diskettestation. De oude pc uit Hilversum kon die nog lezen en heeft usb-poorten om het op een stick over te zetten. Het nog voeten in de aarde, want dat ding was niet aangesloten op de elektriciteit en een monitor. Een uur voorbij middernacht had ik het stuk op mijn (desk)topMac.