Maand: mei 2021

Geplaatst op

Bloedmaan

Vrijdag 3 april 33* schijnt er een gedeeltelijke maansverduistering te zijn geweest, op de avond van de dag van ‘de’ kruisiging, al werd er lang gesproken en geschreven over een zonsverduistering van uren lang. Pas in 2029 kunnen we hier weer een volledige meemaken, op 20 december, 23.42u, maar 7 september 2025 20:12 is er een waarvan het maximum en het einde zichtbaar zouden kunnen zijn.

This is not America! We zijn al niet eens hetzelfde als onze buurlanden, hoewel overeenkomstig. Dus al die idioten die de onzin van over de oceaan klakkeloos overnemen zullen moeten beseffen dat er wellicht veel te veel aandacht besteed wordt aan kleine groepjes schreeuwers zoals zijzelf, de brutalen die al de halve wereld hebben.

De rijken krijgen hun zin; zijn ze over het algemeen ook slimmer? Je moet je bij de winnaars voegen, in hun gevlij geraken, of niet klagen. Er is ook nog tijd aan de zijlijn en rust in de woestenij. We ontmoeten en verbinden met allerlei mensen, maar er zullen er ook buiten bereik blijven, om welke reden dan ook.

JB’s braaksel, 1997

*) de kalender hier zegt dat ’t toen een zondag was, maar da’s nieuwe stijl vanaf 1752 en voor 345 was ’t weer anders. 

Geplaatst op

De boer op

hipshot

Stad in land, land uit stad, de confrontatie en uitwisseling tussen natuur en cultuur, het verschil tussen en samenvallen van professionaliteit en amateurisme, het nut en de zin, de kwantiteit van de kwaliteit (en andersom). Het geeft te denken.

Hoeveel van wat er in de steden gebeurt is economisch duurzaam, wat wordt er geproduceerd dat essentieel is voor de inwoners, de instandhouding van hun leefomgeving, en de kwaliteit van hun leven? Waar begint een stad en waar houdt ie op, historisch, geografisch, economisch, bestuurlijk, en wat en hoe zijn de invloedssferen, afhankelijkheden, mutualiteiten?

Heeft de boer de stad nodig anders dan voor afzet, de bescherming van zijn rechten, de aanvoer van benodigdheden van allerlei aard, het onderhoud van zijn systemen, het eventuele vertier in zijn vrije tijd? Is er geen tweedeling, zijn de grenzen diffuus of afwezig – vrij ‘heen en weer’ reizen, al moet je altijd je identiteitsbewijs bij je hebben? Is er een balans? Is het een weegschaal?

Geplaatst op

Audioten

Ik ben niet voor het in onze handen leggen/nemen van het opnemen. We zijn daar niet voor geoutilleerd en niet voor opgeleid. Tenzij ze er niet veel waarde aan hechten. Het gaat natuurlijk om ook verantwoordelijkheid. Ik wil niet de druk van én de weergave én de opname. Eigenlijk moeten ze alles zelf op zich nemen. Wij voorzien vooral in de technische voorwaarden qua apparatuur en een beetje op de instelling ervan, maar ’the sound’ wordt vooral bepaald door de artiesten. Onze apparatuur rammelt sowieso al en alles wat wij hebben is een simpel opname-apparaat waar niet heel veel aan in te stellen valt.
Ik heb geregeld dingen opgenomen en daaruit blijkt dat het een heel verschil is of je iets opzet om in de zaal goed te laten klinken of dat de kwaliteit van een opname voorop staat. Beide zal ongetwijfeld kunnen, maar eigenlijk is dat aan professionals en de juiste apparatuur, en dat zijn en hebben we niet.

Geplaatst op

Inventief

Er is voor alles en iedereen wat; monteren en gebruiken volgens bijgeleverde instructies of ga op je intuïtie af. Het wijst zich al dan niet vanzelf. Verlangt het meer van de ontwerper dan van de gebruiker, dan zal het wel goed zijn. Andersom geeft te denken.

Gaan hedendaagse gebruiksvoorwerpen eerder stuk dan vroeger? En wanneer was het dat ze ophielden langer mee te gaan? Sinds de introductie van de gloeilamp die niet meer eeuwig brandde? De spaarlampen* die hun beloften waarmaakten en de huidige led-lampen die meer beloven, maar (vaak) niet nakomen.
Een cv-ketel die het na acht jaar begeeft; da’s pech, zegt de installateur. Het te vervangen onderdeel kost €508,20 exclusief btw en installatiekosten. Recycleren of vervangen? Is de institutionalisering van duurzaamheid en hergebruik nog bij lange na geen feit? Hebben we geen tijd om dit milieuvriendelijk op te lossen?

Je kan verzinnen dat er ‘apparatensloperijen’ zijn, zoals voor auto’s, die al die dingen uit elkaar halen en de goede onderdelen bewaren en verhandelen, zodat er van meerdere kapotte weer werkende exemplaren gemaakt kunnen worden. Die circulaire economie bestaat (ook) al onder particulieren als het om (oude) voertuigen gaat, bijvoorbeeld. Het moet iets opleveren. Veel dingen zijn te ‘goedkoop’.

*) Ik had er een van Philips (een ‘jampot’), uit een vorig leven, die het dertig jaar heeft volgehouden:

ook hergebruikt