Schuin

FC Belvedere; de kast hangt, zonder bokaal of plak. Met straatvoetbal, een enkel schooltoernooi, en geregeld bij gymlessen mocht ik mijn favoriete sport beoefenen, waarbij je ternauwernood kon meekomen met de meer geoefende jongens die wel op een club zaten en wekelijks trainden en speelden.

Fan van een club, grote voetballers. Tegenwoordig weet ik alleen meer van het Engelse voetbal en de talenten die daar rondlopen. In het afgelopen jaar kon het voetbal je letterlijk van de straat houden.

kringloop

Mier&vogel

Gisteren schreef ik nog: Uit onwetendheid zijn wij en jullie, jij en ik, geboren; zo zullen we ook sterven.

Als je een leuk leven hebt, kan je ook je familie wel aan. Is het ’n wedstrijd, had ik moeten aanvallen of slimmer kunnen verdedigen? Expres de bal de tegenstander in de voeten spelen en dan onmiddellijk terugpakken en doorstoten? Of gewoon laten, het is zoals je nu bent en de afkeer die je hebt van het burgerlijke bestaan, die wijze waarop je niet wil leven en het vinden van een bestaan dat wel gepast is. Thanks for the attention.

Carpatho

picture fragments from SilverLands. The Chronicles of Carpatho-Ukraine 1919-1939*

High tea in Verhalenhuis Belvedere, herbal tea, snacks and sweets by Urkainian cook Uliana Yospenko with the musical performance Fire Horses.

Maryana Golovchenko – voice, effects and traditional Ukrainian instruments, Anna Antipova – violin, electronics, George Dumitriu – sound design; a musical story telling inspired by the Soviet-Ukrainian film classic The Shadows of Forgotten Ancestors, directed by Sergei Parajanov.

The performance alternates music and texts to tell the story of the film and the unique circumstances under which it was shot; the eccentric director Sergei Parajanov and his crew; and the village Kryvorivnya with its peculiar customs, dialect, and music. 

*) not the original shots that the artists used while performing, but just what i could find

Kaseko!

shake your body!

Deze keer was ie er in z’n eigen show, voor Suriname op de Kaap van North Sea Round Town. Maar er werd van alles ten gehore gebracht, ook ‘echte’ jazz, funky stuff, en zelfs een slaapliedje. We leerden van z’n vader Eddy, z’n broers en zus, en Kid Dynamite werd wederom geëerd. Sinds tijden weer om middernacht op huis aan; vandaag staat er in het kader van keti koti ook wat op het programma: tweehonderd te maken en af te halen maaltijden! Kom maar luisteren!