handvaardig & huishoudkundig sinds ’t jaar ’00
Werken met kerst, heb ik eerder gedaan,
en gelaten. Vieren ook.
Is een samenzijn onbetekenend als dood
en verderf niet even voorbij komen?
Wanneer het gelach een moment verstomt
en vervolgens met volle teugen het leven wordt gedronken.
Hier heb je mijn gras, ik heb het reeds gemaaid.
Ik beken nog voordat het gedaan is
en intussen verlies ik mijn vleugels,
dwarrelt de zin in vlokken onooglijk klein neer.
De nacht was helder, maanverlicht en koud. Ze maakte me wakker om zeven uur, maar ik ging voor het eerste licht ruim een uur later. Anderhalf uur later in de mailingmalaise; het laatste woord niet gezegd, punt niet gemaakt.
Nog een gat te slaan, een rit te maken, een lengte te bepalen en de voorbereidingen te treffen voor de grootste shit en het fijne ontmoeten. We hebben het nog eens over blijdschap, somberheid en realisme. Maar de nodige nachtrust wint het van de relativiteit. Voor al dat wat je eerder gezien hebt en wat je niet te maken weet. Tieren moet en zal je voor het onbenul en het diepste besef. Morgen regen?
Een ode aan de grande-dame van de mornas op een matig bezochte, evenwel sfeervolle middag met goede muziek. Katchupa op het menu en Jorge zette het geheel in de context. Was het lange tijd ontbreken van een werkende website* – met dank aan falende hosting en wraaklust van asi-media – of de komende lock-down en de daar opvolgende rush op het (winkel)centrum de oorzaak van geringe opkomst? In ieder geval kwam gitarist Paulo daardoor vast te zitten op weg naar het Verhalenhuis. Zonder soundcheck en juiste informatie vooraf de geluidstechniek in tien minuten op orde gekregen. Je moet jezelf aanprijzen; ze weten niet eens dat ik Repelsteeltje heet.
*) Inmiddels draaien we op een in de haast aangemaakt nieuw domein verhalenhuisrotterdam.nl, de negende in ons beheer, en heeft onze vormgever Cor van Hoof van bureau 404 daar de site terug opgezet, met een doorverwijzing vanaf verhalenhuisbelvedere.nl. We wachten op de tokens!
De laatste volkskeuken met ondersteuning in techniek voor beeld en geluid dit jaar? Vaste zitplaatsen, afstand houden, mondkapje bij verplaatsing, maximum aantal bezoekers, qr-scan bij de deur, reservering verplicht. Er valt nog wel wat te klussen. De uren die je moet maken voor je onderneming, aantoonbaar bij te houden voor de belastingdienst. De agenda is een hoogstpersoonlijke beheersneurose. Geen contanten in de linnenkast.
Omdat we geen waterdier gegeten hebben; geen grap. Wat mij betreft nimmer meer. Het moet minder. Zonder zuivel ook en andere (levens)energievreters. De dood in de pot? Dubbelzinnig.
‘’t Is door het Graf alleen, dat we op die velden staaren,
Waarin het waar geluk door ’t koel geboomte zweeft;
Zo ziet het oog met vreugd de tuimelende baaren,
Waarachter ons de reê aan ’t Vaderland hergeeft.’
Strofe vijf uit ‘Het Graf’, 1792
Dat wenste de jonge agente me toe nadat ze me een prent had gegeven á €69 voor het rijden zonder achterlicht. De pech die je kan hebben, dat net de batterijen leeg zijn en je denkt dat rijdend op fietspaden met een reflector voldoende moet zijn voor een keer, en de politie dan besluit een fuik op te zetten en wielrijders aan te houden. Ik kreeg nog wel een lampie van ze om veilig thuis te komen. Beetje duur ding zo. Ik had beter niet kunnen gaan werken vanmiddag; weinig verdiend zo. Had me bij vertrek richting huis juist voorgenomen ’s avonds nog verse batterijen te plaatsen; ik rijd zelden zonder verlichting. Met het eten van de meegekregen lasagne verdween de woede enigszins. In ieder geval heb ik iets om over te schrijven, dat het toeval tot (hopelijk) zeldzame voorvallen kan leiden.
Is er ooit onderzoek gedaan naar de mate waarin dit voorkomt? Hangt vooral af van het voornemen van onze Hermandad, het tijdstip (vrijdagavond), de plaats (uitgaansgebied), wat de kans erop al behoorlijk vergroot. Tegelijkertijd is het een aanvulling op het aantal missers dat ik de afgelopen dagen al gemaakt heb, dus de eigen inbreng telt zeker mee. Misschien is er weer een landelijke campagne gaande, onder aanmoediging van de automotive vereniging voor veilig verkeer, maar die zal haast vanzelfsprekend mij ontgaan zijn.
Zou het helpen spoken te bestrijden door ze/het te beschrijven? Zoals je de inrichting van het huis verandert om nare geesten te verdrijven? Ramen en deuren open om nieuwe, aardige naar binnen te lokken, maar dan moet je leren koken, dansen, spelen, zingen, vertellen en zorgen.
Luisteren naar de stilte, de geluiden in en om het huis, de wind, regen, vogels. Hoe klinkt die gekuifde vink? De hoeveelheid zooi te ruimen, klussen te klaren, karweien af te maken.
