Toegankelijk

Het is koud in het niet geïsoleerde gebouw Diepenveen, behalve op de radiator die ik even opengedraaid had in de ruimte waar de luistervoorstelling over het vergeten bombardement van 1943 wordt afgespeeld. De anderen zijn allemaal in de grote zaal met de fototentoonstelling, bij de bar met de hapjes en drankjes.

Verlangen naar het einde, wachten op het slot; we hebben mooie oude sleutels, van Lips. De mijne is nog niet gebroken. Moe na de lange dag, de lange weg incluis de gesloten brug, en de kou, net voor de winterse neerslag terug thuis. nog even acclimatiseren en opwarmen alvorens de nacht in te gaan, die een nieuwe dag brengt.

De ellende bestaat al zo lang en we sloten onze ogen ervoor, omdat we er geen last van hadden. En nu kraaien we onze onschuld, onze onwetendheid, en onze onmacht, omdat het ons raakt in onze rust, vrijheid en portemonnee. Ik bespaar op benzine, maar draai af en toe het gas open om het niet al te koud te hebben.

Opbouwend

zondag

Camus: nihilisme is intelligentie zonder liefde, en een rebel keert zich tegen grote idealen waaraan de mens ondergeschikt is, is dus geen revolutionair die strijd voor zo’n idee. (En nee, Bowie zingt niet over zo’n figuur, en ik ben er als zodanig niet al te bewust mee bezig geweest.) Waarom is de aard en daarom de wereld van mensen zo kut, terwijl ze ook alleen maar mooie dingen zouden kunnen doen? 

Een achturige werkdag verdeeld over twaalf uur; geen betaalde pauzes. Alles op het scherm en aan de telefoon; dtp- en tekenwerk waar je je kop bij moet houden. Aangeleverde dat in tekst, spreadsheet, en gis-data. Of je morgen in de Tweebosbuurt sloophout wil komen keuren voor hergebruik. En wanneer kan ik de rest van de dingen doen? Het weer wordt er voorlopig niet beter op. 

Verantwoordelijkheid

Je hebt het voor alles wat je doet, waar je aan denkt, waar je naar kijkt en luistert, wat je eet en drinkt, en wat je uitkraamt. Ook al zijn we ons brein in bepaalde of alle toestanden en omstandigheden niet de baas en wek je alleen de schijn in controle te zijn.

Zo luisterden we naar muziek, Hans, zo lulden we uren door, Luc, weet je nog, Joop? Onze band, voor en na buiten de cluppies, vele jaren terug. Plato, Jezus, Mohammed, en Poetin zien met verachting op ons neer. Je wilt gewoon met je bloed broeders zijn.

We gooien niet alles in deze brave etalage, we stellen prijs op onze discretie, de persoonlijke levenssfeer en wetenschap van de onmogelijkheid om het eigen zijn de ander te doen ervaren – je moet niet alles wat je denkt zeggen en schrijven.

Tonen

simsim

Trio duo

Canciones de la Resistencia y de la Guerra

Een half etmaal voor anderen in de weer. 
Toch ook in de zon gelopen, gestaan, gezeten. 
Ik beloof tijd te maken de komende week 
en zeg het misschien niet veel te hebben.

Bloemen uit de kassen voor de artiesten.
Cadeau voor de Russen van de Russen.
Jullie gaan ook dood, jonge witte mensen.
Het komt voor in de beste kringen.

Poets

Alles duurt. Kan je vuur maken zonder fossiele brandstoffen? Bio-ethanol? Geen pellets in ieder geval; hoe brandt je daar überhaupt een paprika op?
Toegeven aan de verslaving van het lijntrekken op de topografische ondergrond, intussen luisterend naar een magnifieke documentaire over koude zeeën met niets dan geluiden van water, ijs, wind en af en toe heavy rock en andere menselijke bewegingen.

Vooraanname

Het zou gesneeuwd hebben vanmorgen om half elf. Ik zat op zolder. Om 16:33u was het lentepunt; niet aan gedacht, bij de koffie. Om 21:34u passeerde het ISS in de koude heldere nacht, wzw. Ik heb ‘m niet gezien. Feyenoord verliest van Ajax, vertelde de abele man, ook daar heb ik verder niets van meegekregen. Het was al over half elf toen ik de iets afgenomen maan oranjegeel laag aan de horizon zag; niet vast te leggen. Zuig snoepjes.

De meanderende mens

Het verraad, het rijbewijs, het huwelijk, de technologie,
de ouderdom, de farmacie, het kapitalisme, de dictatuur,
de consumptie, het toerisme, de prostitutie, de literatuur,
de romantiek, de slaap, het dromen, het excuus,
het geheim, de gemakzucht, het lot, ziekte en dood.
Zijn het jouw woorden en orde niet?
Het zijn er nooit genoeg en meestal te veel.

Inpoet

Ik had die ochtend iemand nog verteld dat ze met de glasvezelvoorziening opgehouden waren aan de andere kant van de brug, toen ik ’s middags ze in het dorp aan het graven zag en de gekleurde kabels herkende van de provider. Bij de post kwam later die dag berichtgeving met informatie over de aanleg.

Terug van de Kaap, alwaar ik de nodige problemen kon oplossen en een tweede lampenrail heb gemonteerd. Vergeten het plaatje. Vertelden ze me ook niets over de gewenste donatieknop voor Oekraïne in de kassa. Meer voor donderdag. Morgen eerst stemmen.

Generaal, overal, algemeen. En dan denk je dat een bom erop een opluchting zou zijn, als iedereen in de schuilkelders zit. Hopelijk hebben we die voldoende. Ik vlucht het oorlogsgebied uit. Het gaat alleen nog maar over geweld. Het was zo lang al weer ver van ons vandaan. Hoe meer ze feesten, hoe somberder je wordt Er is er maar een die de kantjes er vanaf loopt. Vanaf de zijlijn, doen alsof je de anderen gadeslaat, ze tracht te doorgronden en in rake observaties te beschrijven. Maar ook daar laat je het bij.

ruzie

Knisperden

De nacht in met discussies over boosdoeners, vingerwijzers, boterhoofden, respectloze en verdwaasde moeders, Philip K. Dick, H.G. Wells, en een lijst van ondergewaardeerde personen in de geschiedenis, en via Salièri en de film over Mozart, vervolgens die over Michiel de Ruijter, uitmondend in een artikel over de ontwikkeling van kanonnen in oorlogsschepen en die van de projectielen die ze afvuurden, van kogels tot granaten, om te eindigen met de vaker gemaakte vaststelling dat veel menselijk vernuft wordt gestoken in het elkaar uitroeien, of andere onzinnige zaken.

&vogel

Pot en ketel

Het zwart eraf,
verwijten over en weer
Je weet het niet meer
Kan je toe zonder stroom,
die waarin je meegaat,
de wind, die uit alle hoeken waait,
de zon, die niet altijd schijnt?
De tijd dringt, de ruimte dwingt
Het afwegen van je belangen
Je krijgt de woorden aangereikt,
maar het zijn niet de jouwe
Je hangt in vlees en bloed

Doe je nooit genoeg altijd te veel?
Kan een dictator lezen?
Schrijven doet ie niet:
hij doet anderen schrijven.

Vaders lijken in hun gedrag
een kind meer gewaar te maken voor gevaar,
of mogelijk gewoon banger,
als ze dat zelf ook zijn, dan moeders

Het verdriet voorbij?
Bezig gehouden met andermans leed,
geen aandacht voor wat je denkt te missen
Het is een langzame hersenschudding
Vervolgens je prikkeldrempel verhogen,
desnoods met zandzakken
De heuvels of bergen in?