Ik zal haar niet afleggen
in een doodshemd gehuld
in een doek gewikkeld
in de auto vervoerd
terug naar Oegstgeest…
Om er een gat te graven
in haar geboortegrond
in de Van Assendelftstraat
in de tuin op nummer 19
terug in herinneringen…
Van haar gelukkige jeugd
in het grote hechte gezin
in het goedgelovige verbond
in de vooroorlogse onschuld
terug bij haar moeder…
De komst van de wereld
in haar leven sindsdien
in gedachten en gevoelen
in alle doen en laten
terug tot de grondslag…
Van vrouwen die zorgen
in het eigen volle nest
in dat van anderen
in dat vanuit het zelf
te rug en te verwachten…
Dat wat je van haar meekrijgt
in een lievige opvoeding
in je plastic broodtrommel
in je verkleefde genen
terug van wat je haar gaf