handvaardig & huishoudkundig sinds ’t jaar ’00
De eerste dag van het Perzische nieuwe jaar, op het exacte moment van de lente-equinox – dit jaar [1402] op 20 maart 22:24u – wordt al 3000 jaar gevierd en momenteel door 300 miljoen mensen over de hele wereld, het predikt vrede en saamhorigheid. In Afghanistan is het heden verboden, omdat het een niet-Islamitisch feest is.
Overvolle zaal met een ode aan de dode, de stervende, het leven, muziek en dans, eten en drinken, saamhorigheid, gedeeld verdriet en plezier, en het amateurisme.
Van alles lijkt met een tweejaarlijkse omgang te gebeuren: nu is het de gasklep weer, waarvoor de draadloze schakelaar gereset moest worden. Eerder deze week kwam een verstopping terug in afvoer vanuit de keukens en heb ik een nieuwe lamp voor de beamer gekocht.
Door de regen het verkeer mee hebben, de doos waarin het kleinere doosje zit onder het fornuis vandaan getrokken, na eerst de stekkerdoos, waarmee de nieuwe koelvitrine en waterkoker zijn aangesloten, vrijgemaakt te hebben. Het resetknopje gevonden en vervolgens achter de draaiknop van de afzuiger het zendertje eveneens een zet gegeven, waarvoor ik nog wel een torxbit van zolder moest gaan halen. Gelukkig was het afdoende om de brandstof weer te laten stromen.
Daarna langs de Atjehstraat, waar ik drie spots en een schemerlamp van een nieuwe peer voorzag, alvorens de evenzeer gladjes verlopende terugweg kon worden aanvaard. Een uur op de teller? Ik heb de rekening voor februari gelijk ingediend.
Intussen wachtte ik de reactie af op aangepaste kaarten van de Maatregelen voor het ecologisch herstel van de Maas, waarbij ik de gereedgekomen kwelgeul Beeselsbroek met een donkerblauwe lijn heb ingetekend. Heb ik het bij het juiste eind?
Het bleek vandaag warmer dan maandag; nu de hoogste temperatuur van dit jaar? Je kon in de zon en de wind zitten, weliswaar redelijk gekleed. De dag leek ook langer te duren; bij elke blik op de klok was het vroeger dan je dacht. Gevangen in het eigen leven. Boete doen, wraak nemen, vergiffenis vragen. Wie of wat haalt je uit de onderwereld? Tijd is waarschijnlijk geen illusie.
Josie, Claudia, Giu en Ade zetten wederom hun goedgevuld programma op met een lunch van Débora Carizzo, de documentaire What is Argentinian culture in Rotterdam?, de Chacarera dansworkshop door Mariano (Casa Argentina), het Argentijns folkloreconcert van Casa Argentina (Álvaro, Mirre, Marcelo en Mariano), en open peña (traditionele Argentijnse folklore jamsessie). Er was jammer genoeg te weinig vegetarisch eten; we kunnen niet heksen helaas, onze demonen niet de baas.
Een benefietconcert voor Syrië en Turkije op initiatief van de Syrische muzikante Jawa Manla en gastkok Anahid Darwish. De partner van Jawa Munzer draagt gedichten voor:
Separation has taken the place of our close contact
Alienation replaced our sweet getting together
Morning of disunion dawned ominously poignant
As death of a loved one announced
Let those who caused this painful separation know
The sorrow they inflicted upon us is forever lasting
We, by it consumed
We drank deep from fountains of romantic accord
Our envious enemies angered
They invoked evil upon us; desiring we choke
Fates granted their wishes
Cords binding our souls untied
Love bonds joining our hands together, severed
So close we were; unmindful of separation
Today we are apart
With no hope of ever meeting again
Alle betrokkenen werkten belangeloos mee aan deze avond en het volledige ticketbedrag komt ten goede aan de hulporganisaties en zal in zijn geheel worden gedoneerd. Omdat vanwege Europese sancties tegen het regime in Syrië Europese hulp en goederen moeilijker op de juiste plek te krijgen is, wordt de opbrengst van de avond verdeeld tussen de Stichting Samenwerkende Hulporganisaties (Giro 555) en de erkende lokaal werkende hulporganisatie Human Action International (HAIO).