Last Great American Whale, Lou Reed, New York, 1989: Don’t believe half of what you see and none of what you hear.
Maar Dr. Jazz was werkelijkheid, ook al had ik nog nooit van hem gehoord en heb ik de gelijknamige compositie geschreven door Joe “King” Oliver in 1926 in een uitvoering van zowel de Bonzo Dog Band – hilarisch – als van Max Collie’s Rhythm Aces – gedegen. Het is niet zo zwart-wit geweest; de Nazi’s hebben jazz uiteindelijk als een propagandamiddel ingezet en die Luftwaffe-officier kon gedurende hun bewind vrijelijk genoeg publiceren over zijn favoriete muziek.
We don’t want to get hang-up on any one number. 24, 26, 35, toevallig. De eerste horde genomen; wachten op de monteur. Die bleek nog niet het licht te hebben gezien, totdat een collega hem op het mogelijke euvel wees, een kink in de stroomkabel.
Daarna was de beurt aan Laura, die de studio-setup voor de keet nog eens wilde doornemen. Intussen had ze mij de geluidsbestanden voor de tablets gestuurd met veel te grote illustraties erop geplakt, zodat ik ze allemaal met te croppen screenshots van een nieuw plaatje moest voorzien. Niet te doen op een laptop met een touchpad. En of ik op één station nog een track van een cd erbij wilde zetten. Die moest dan geript op een oude laptop met cd-drive.
Beneden had ik een zangeres met pianobegeleiding te versterken, incluis monitor. Blij als de avond voorbij is en je de nacht in kan. Met een volle buik evenwel. (Het is wat, tegen jezelf zitten praten in een zaal vol mensen.) Mokum allef (Amsterdam), mokum reisj (Rotterdam), mokum dallet (Delft), mokum beis (Berlijn). Wat word je wijs van al die fijne evenementen.
De lucht geklaard van de vislucht komt de intocht, de oren prettig geteisterd, het lekkere eten geproefd; het maakt veel goed, roept herinneringen op, en toont het genieten van dit leven.
Breinbiotoop, neurodiversiteit, op de inhoud, niet op de persoon, relatieve slimheid. Waar sta je; gezeten, gelegen?
Het blijkt wereldvluchtelingendag, maar ik kan er niet aan ontsnappen. Het is een Arabisch feestje, een beetje saai. Het commentaar wordt me toch niet in dank afgenomen. Ik voel me net een witte man. Ze zullen uiteindelijk in grotere getale komen. Als we dan nog een open huis hebben.
De sterfelijkheid regent als een zomerbui over ons, willekeurig en onvoorspelbaar. Moordenaars en soldaten zijn weerloze klimaatontkenners, het hele jaar door. Wat is het in de wereld dat wij niet kennen? Een hemel voor onze kortzichtigheid, een universum van onwetendheid.
Robert van der Kroft de tekenaar van Sjors en Sjimmie sinds 49 jaar, maakt net zulke gebaren als ik van de tekende vriend ken. Heeft het met het vak te maken, hoe ze hun handen en armen bewegen over hun werkblad met het witte vel?
Hij vertelde van Piet de Smeerpoets – Struwwelpeter in het Duits, uit Lustige Geschichten und drollige Bilder mit 15 schön kolorierten Tafeln für Kinder von 3 – 6 Jahren, 1845 door dr. Heinrich Hoffmann (1809-1894) – maar veel ouder blijkt Kinkin sensei eiga no yume (Master Flashgold‘s Splendiferous Dream) van Koikawa Harumachi uit 1775 in Japan. En weet hij niet van de Glasgow Looking Glassuit 1825, later de Northern Looking Glass, een tijdschrift volledig gericht op strips en cartoons? Geïllustreerd door de Engelse striptekenaar William Heath. Het bevatte de eerste strip ooit die eindigde met de nu iconische cliffhanger: wordt vervolgd….
Het vervolg: in 1933 publiceerde de Zwitserse docent en striptekenaar Rodolphe Töpffer Histoire de M. Jabot (het verhaal van meneer Jabot). Zijn Histoire de M. Vieux Bois (Avonturen van Obadiah Oldbuck) uit 1837 was het eerste stripboek dat werd gepubliceerd in de Verenigde Staten (1842). George Cruikshank bewonderde het werk van Töppfer, en probeerde de tekeningen met verhalen te combineren. Het resultaat was The Bachelor’s Own Book: Being Twenty-Four Passages In The Life Of Mr. Lambkin (in short: ‘Life of Mr. Lambkin’) 1844. Geen groot succes. Journey to the Gold Diggings 1849 was de eerste comic gemaakt in Amerika, uitgegeven tijdens de Goudkoortsperiode in Californië. Geschreven en getekend door de broers James en Alexander Read. Pas in het begin van de 20e eeuw ging de Amerikaan Frederick Burr Opper in zijn stripverhalen Happy Hooligan (11 maart 1900) en Aphonse en Gaston voor de krant New York Journal in de Sunday Page de tekstballon op regelmatige en autonome wijze gebruiken. Hij kreeg navolging van zijn Amerikaanse collega’s (Swinnerton en Dirks). In Europa tekende Alain Saint-Ogan in 1925 de eerste strip volledig met tekstballonnen; het stripverhaal geen tekststrip meer.
de laatste met Robert?
Al met al is van der Kroft een saaie en misschien wat kinderachtige tekenaar, maar is dat iets wat deel is van al zijn kennis over het genre? Hij is nogal zelfingenomen met zijn Sjors en Sjimmie, maar die zijn nooit de mijne geweest. Die kwam van Frans Piët. De originele kwam van Martin Branner’s Winnie Winkle, voor het eerst gepubliceerd in 1920.
Eudaimonia: good spirit, commonly translated as ‘happiness‘ or ‘welfare‘. Je moet er moed voor hebben. Niet te verlegen, wel deugdzaam; is er objectiviteit in moraliteit te vinden? Simpel is het niet. Gerechtigheid en weldadigheid kunnen elkaar in de weg zitten. Je zou een erg slimme filosoof zijn als je niet zo diepzinnig was, of je zou een diepzinnig filosoof zijn als je niet zo slim/bijdehand zou wezen. Er bestaat toch niets zoiets als extended reality? Of het is werkelijk, of het is het niet. Is er een vage grens tussen de twee? Noemen we dat virtuele realiteit, of is het allemaal verbeelding, die al dan niet materieel wordt, op papier, doek, op enig ander scherm, misschien zelfs in geluidstrillingen?
Waar blijft de zon? Hier klaar, ga maar naar daar. Om er te belanden in een chaos met een minimum aan gasten; gelukkig maar. Zwak gelul over natuur, het onderscheid tussen stad en land, mannen en vrouwen, realiteit en geloof. Gaan we het wiel opnieuw uitvinden? De muziek verdronken in gegalm. Het veganistische eten is goed en op z’n plaats. Waarom vrijdag niet naar Amsterdam gegaan om te protesteren, ChatGPT?
De warmste en de op één na natste lente hebben we net gehad. (Die van ’83 was natter.) We zijn al anderhalve graad omhoog en komen wellicht uit op nog een graad meer. Over dertig jaar? Is aandacht wachten? Tot in de eeuwigheid? Echte alternatieven vind je niet in de huidige politiek; we zijn vooral minder slechte xenofoben. We kijken liever weg. Mijn cynisme is dodelijk voor de vluchteling, de dakloze, de arme. Ons parasitisme kost velen het leven. Wat, witte?
Noorderwind, zo is ie dezer dagen – Kinan, Odai & Hannibal
Beheer cookie toestemming
Om de beste ervaringen te bieden, gebruiken wij technologieën zoals cookies om informatie over je apparaat op te slaan en/of te raadplegen. Door in te stemmen met deze technologieën kunnen wij gegevens zoals surfgedrag of unieke ID's op deze site verwerken. Als je geen toestemming geeft of uw toestemming intrekt, kan dit een nadelige invloed hebben op bepaalde functies en mogelijkheden.
Functioneel
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een website of over verschillende websites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
