We don’t want to get hang-up on any one number. 24, 26, 35, toevallig. De eerste horde genomen; wachten op de monteur. Die bleek nog niet het licht te hebben gezien, totdat een collega hem op het mogelijke euvel wees, een kink in de stroomkabel.
Daarna was de beurt aan Laura, die de studio-setup voor de keet nog eens wilde doornemen. Intussen had ze mij de geluidsbestanden voor de tablets gestuurd met veel te grote illustraties erop geplakt, zodat ik ze allemaal met te croppen screenshots van een nieuw plaatje moest voorzien. Niet te doen op een laptop met een touchpad. En of ik op één station nog een track van een cd erbij wilde zetten. Die moest dan geript op een oude laptop met cd-drive.
Beneden had ik een zangeres met pianobegeleiding te versterken, incluis monitor. Blij als de avond voorbij is en je de nacht in kan. Met een volle buik evenwel. (Het is wat, tegen jezelf zitten praten in een zaal vol mensen.) Mokum allef (Amsterdam), mokum reisj (Rotterdam), mokum dallet (Delft), mokum beis (Berlijn). Wat word je wijs van al die fijne evenementen.