handvaardig & huishoudkundig sinds ‘t jaar ’00
Om je harige jonge lange tanden in te zetten, boer, krijg je dit voor je kiezen, op elkaar, zonder het water en een lach, eraan gevoeld door de tijd, klapperend, de molen afgebrand.
Het gaat goed, totdat het fout gaat. Bij noodzaak tot ontruiming kunnen wij uw veiligheid niet garanderen!
Benieuwd of ze er zelf nog iets aan gedaan hadden de afgelopen dagen, keek ik als eerste na aankomst onder de bar. Tjongejongejonge, kon ik a la Rembo & Rembo of Dick Schoof wel zeggen, toen ik de pijp en de rubber ring scheef in de afvoer zag zitten.
Wat ‘s middags verder voortdurend rondzong, door de gepresenteerde Jiddische muziek, was Er zit een toepeetje in de vlaflip, maar dat zal gezien de stijl en de geschiedenis ervan wellicht niet vreemd zijn.
Er zit een toepeetje in de vlaflip
O wat heeft die melkboer een bedrukte snuit
Er zit een toepeetje in de vlaflip
En hoe krijg je dat er uit
Als het nou in de yoghurt zat
Had ik gezegd allah
Maar weet je wat het erge is
Het zit ook in de vla
Als het nou nog vals borsthaar was
Had ik gezegd okee
Maar weet je wat het erge is
Het is een toepee
Als het nou nog toepeetje was
Had ik me niet verzet
Maar weet je wat het erge is
De uitspraak is toepet
Er zit een toepeetje in de vlaflip
O wat heeft die kapper een bedrukte snuit
Er zit een toepeetje in de vlaflip
En hoe krijg je dat er uit
Wat er eenmaal in zit
Dat krijg je er niet uit
Tekst: Freek de Jonge
Uit: Lp Neerlands Hoop In Bange Dagen (1969)
Tot dertien jaar geleden bracht de vpro nog wetenschappelijk nieuws uit onder die naam, boven Groningen kon je er de afgelopen dagen misschien wat van zien in onverlichte streken, en op het zuidelijk halfrond kijken ze er sowieso niet van op.
Het is de mensen ernst. Geven we dit klotenland terug aan de natuur? Wie is er op links? Een goede voorzet, backhand, verbinding met de rest van wereld. Stemmen in de nacht. Duisternis dimt geluid niet.
Het zal de regen niet verdrijven. Dat doen zon en wind, energie voor de toekomst, biogas, kernenergie uit noten, compensatie voor het boeren, riekende vluchtige stoffen. Vergeet niet koffie te drinken, de borst te kloppen, het hoofd te breken. We weten dat we epicuristen van nu willen zijn, absurdisten zodra we dat niet meer doen, of het ons uiteindelijk niets kan schelen.
De oude Willemsbrug over lopend, de hakken van de laarzen klinkend op de houten vlonders van het voetpad, met de vlakke hand slaand op het metalen hekwerk, in de maat, met een ritme, tot in de van der Takstraat; een kat ging er tekeer in het donker van het doodlopende zijstraatje aan de noordoostkant.
De nieuwe Willemsbrug werd op 1 juli 1981 officieel geopend, maar Luc en ik waren er al maanden(?) eerder ’s nachts overheen gegaan, toen de beide delen, hangend aan hun zuilen, nog niet aaneensloten en we een sprong moesten maken van de noordelijke helft naar beneden op de zuidelijke. Walking through heaven’s door, vond Luc het, onder die pilonen door, naar een nummer van Phil Manzanera’s 801. De plaat waarop het stond heb ik in die tijd ergens aan de bevriende docent van gezondheidskunde cadeau gedaan, in zijn huis in Utrecht, waar we lekker doorzakten op de muziek.