handvaardig & huishoudkundig sinds ’t jaar ’00
Eindelijk weer boven m’n theewater na het zwaar uit de hand gelopen feest van vorige week. Het was weliswaar een party in cyberspace, met slechts één gast – een oude vriend, maar we hebben lekker virtueel gezopen, gerookt en geouwehoerd. Tot in de allerkleinste uurtjes (18 minuten over twaalf!). Verder moest er hard gewerkt worden.
Mag ik nou meespelen met The Mothers, of vormen zij mijn begeleidingsband?
als ik was weggelopen
zou ik blij geweest zijn
terug te komen
weer hier te wezen
het scheelt gedoe
dat ik bleef
of ging het daarom?
Stemtoerisme: je gaat stemmen in een plaats waar ze het nog met een potlood doen. Wat? Potloodventers? Moet je een kiezerspas voor aanvragen. Ga ik dat doen? Ik denk het niet.
Heb ik me laten verleiden door een vriendin om me bij hyves aan te melden, waarop ik veel te veel tijd besteed aan het maken van een profiel voor mijn alter ego. Behalve haar heb ik er niets te zoeken, en ik kan net zo goed direct met ‘r mailen. Weten we dan ook weer.
En nu willen ze dat ik een DigiD aanmaak, als ik mijn belastingaangifte elektronisch wil blijven doen. Kies ik voor het gemak of mijn principe? Voor mijn eigen privacy en veiligheid, of voor hun bureaucratie en digitalisatie-drift? De vraag lijkt haast retorisch. Ik voel me al een Don Quichote nog voor ik mijn harnas uit de kast heb gehaald.
De lagelonenlanden willen ook hogere lonen, dus moeten ze eerst lonen hebben. Uiteindelijk moeten alle wereldburgers met elkaar kunnen concurreren, dus zouden wij onze arbeidsmarkt slechts mogen beschermen met regels en wetten die voor allen kunnen gelden. Rechtvaardigheid, maar ook saamhorigheid. Ik denk dat wij een hoop zullen gaan inleveren, omdat we nu eenmaal minder dan niets willen uitgeven voor die goedkope rotzooi en bakken over de balk smijten voor overdreven luxe en vertier. Duurzaamheid? Eenvoud?
Nee, dan dit klote kikkerland met die druiloor van een premier en zijn cohort gristelijke bruinwerkers. God zal wel aambeien hebben.
Een omgevallen vrachtwagen, een crematie, een verjaardag, late avonden bij vrienden en heel veel werk aan op te maken vertalingen van rapporten en een nieuwe kaart voor het (spreekwoordelijke) Groene Hart, dat een Hollander op de juiste plaats moet hebben. (Wat mij betreft is dat niet per se waar het nu heet te liggen.)
De welke? Aha; gelijkenis tussen beuk en kastanje. (De tamme kastanje behorend tot de familie der beuken en de paardenkastanje niet.) Da’s goed gezien, van die bladeren, maar de nootjes…? Evil? Euvel! Paardenkastanjes zijn van die lekkere dingen om in je hand te houden; kon je in je broekzak stoppen en aan voelen. Dat mocht wel, niet je eigen nuts.
blij met een dooie mug. waar dan?
regulier is toch een dwarsstraat?
ik ga die ramen niet zitten tellen.
ik stoot mij aan de ongenoemde stenen,
die op de hoek van de samenleving.
ineens breekt de zon door.
toevallig.
onverwijderbaar strijkstokgebruik
kindklaar doorkabbelend
avondloos normen-en-waardenvol
paarsvlekkend cadillacavontuur
gedonderpreek
verbouwmarkt
ik zit in het donker op de wc
een ventilator ronkt
de buitendeur staat op een kier
het licht gaat uit bij de buren
de vergeetachtige huizen
de krampachtige tuinen
de niets vermoedende mensen
het niet gebeurde, ongevreesde
volkomen betekenisloos
ook voor mij
D. schreef: “Rotterdam 06-06-06
Openbaring 13 – 18 .
..den naam van het beest,
of het getal zijns naams…
…en zijn getal is 666.
En zo schrijdt de beschaving voort”
De dag is nog niet voorbij en bovendien zijn er keizers en pausen geweest die zich vergist kunnen hebben in de telling, leven Joden en Chinezen – ja, zij weer! – in andere tijden, pijnigen geleerden hun hersens over schrikkelseconden, en weet zelfs die eikel Dan Brown dat we onze kalender te laat hebben ingezet.
Alsof het allemaal wat te betekenen heeft; wat heeft de verzinner ervan voor ogen gehad? Waarom is zeven een heilig getal (ergo zes onvolmaakt en een drie-eenheid ervan ineens foute boel); met meer recht kan elf bogen op de kwalijke reputatie, waarmee we de 11e van de 11e 1111 daar hebben waar ie hoorde: in de middeleeuwen!
Het einde komt wel