(leegte)

ik zit in het donker op de wc
een ventilator ronkt
de buitendeur staat op een kier
het licht gaat uit bij de buren

de vergeetachtige huizen
de krampachtige tuinen
de niets vermoedende mensen
het niet gebeurde, ongevreesde

volkomen betekenisloos
ook voor mij

Niet te vroeg juichen

D. schreef: “Rotterdam 06-06-06 

Openbaring 13 – 18 .
..den naam van het beest, 
of het getal zijns naams… 
…en zijn getal is 666.  

En zo schrijdt de beschaving voort” 

De dag is nog niet voorbij en bovendien zijn er keizers en pausen geweest die zich vergist kunnen hebben in de telling, leven Joden en Chinezen – ja, zij weer! – in andere tijden, pijnigen geleerden hun hersens over schrikkelseconden, en weet zelfs die eikel Dan Brown dat we onze kalender te laat hebben ingezet.
Alsof het allemaal wat te betekenen heeft; wat heeft de verzinner ervan voor ogen gehad? Waarom is zeven een heilig getal (ergo zes onvolmaakt en een drie-eenheid ervan ineens foute boel); met meer recht kan elf bogen op de kwalijke reputatie, waarmee we de 11e van de 11e 1111 daar hebben waar ie hoorde: in de middeleeuwen!

Het einde komt wel

The future is now!

Ik hoorde op de radio iets van een boek over het Amerika van vandaag, de bijbelvasten, die megakerken hebben met crèches voor de kids, die honderden van dat grut tegelijk in kunnen checken, waar van alles aan moderne technologie hen ten dienste staat en ik kreeg een beeld voor ogen van zo’n steriele wereld uit science fiction, waarin alles tot in de puntjes geregeld is, het leven van de mensen uitgestippeld, zijzelf gebrainwashed en in totale toewijding tot het opperwezen.

Maar ze wantrouwen de staat, zijn voor zelfredzaamheid en, heel eng, actief bezig om dit stramien aan heel het Amerikaanse volk opgelegd te krijgen. Abortus verboden, net als de evolutieleer, de doodstraf wellicht als God’s gericht, en alleen recht op en neer binnen het huwelijk.

Er zijn mensen die zeggen dat het verkeerd afloopt met de wereld binnen afzienbare tijd, domweg omdat er te veel mensen zijn en de massa’s onbeheersbaar zijn geworden. De wereldwijde afspraken en bonden ten spijt; die hebben misschien voor uitstel gezorgd, maar nieuwkomers vanuit de onderwereld willen het hoogste woord. Waar op aarde zou je aan de zijlijn kunnen gaan zitten om te zien hoe die religieuze fanaten elkaar uitmoorden zonder zelf getroffen te worden, anders dan door het machtige beeld dat dit op je netvlies zou projecteren?

Tuinvrienden!

Het is weer voorjaar! Aanpakken dus, aanharken die perken en rollen (in) dat gras!
Heb je je niet te veel op laten naaien? Anders kan ik er nog wel een schepje boven op doen! Van andere aard(e) evenwel. Maar goed, het is niet meer dan ik al gezegd had, over de ramen en het dak.

En dan: ik had al gezien op een kaart waaraan ik werk dat er daar ergens een weg gepland is, maar wist niet precies waar en door welk volkstuincomplex. Nou zo dus: precies daar. Ook op de site van Blijdorp de nabije plannen voor Park Zestienhoven; maar ik heb de toekomst van 2020 voor ogen en die gaat veel verder: Dat oranje gebied is bestempeld als toekomstig woongebied. Dat nadert jullie tot op de rand van de sloot en het ernaast gelegen complex wordt meer dan gehalveerd. Niet morgen gelukkig, maar eens. Vooral tijdens de bouw zal het er onrustiger zijn, op werkdagen. Is het daarna met de rust gedaan, of het besloten gevoel? ’t Is maar dat je het weet.

Bij naam

Het geeft te denken, al die meisjesachtige vrouwen, die mannen het hoofd op hol kunnen jagen. De beloofde maagden, of was het toch dat homo-erotische, ook al zeggen ze dat mannen die van jongetjes houden niet homo maar pedo zijn? Bonobologisch gezien is het allemaal onzin; alles en iedereen is neukbaar, maar ze moeten er maar zin in hebben. Ik las eens van een oudere vrouw die het mooi uitdrukte, dat ze graag weer het jonge lijf van vroeger zou hebben, maar dan met de wijsheid van nu en de zekerheid over haar eigen schoonheid, waarmee ze iedere man in haar greep zou hebben gehad.

wolk

je kon zo lekker moe zijn
uitgeput in bed en in slaap vallen
of nog even de kosmos inkijken
je geest verruimen met maanlicht

in de zon liggen luisteren
warm in en aan je lijf
heet in en op je hoofd
het zweet liep in stralen

Next us

We vonden hun huisstijlkleuren wel cool en de kaart knalde, maar er moest toch wat water in de verf…

Ruimte voor de rivier

Met gevoel voor detail…

Met het oog op de toekomst en de les van het verleden moeten de grote rivieren meer ruimte krijgen om (eventuele) grote waterhoeveelheden te kunnen verwerken. Obstakels uit de weg: uiterwaardvergravingen, ontpoldering, kribverlaging, bedverdieping, dijkverleggingen, hoogwatergeulen, kadeverlagingen.

Niet zo

Ik moet om mijn ego te blijven strelen wel voor het individualisme lijken, schijnen, heten, dunken en voorkomen. Je bent eenling in verhouding tot andere eenlingen. Mensen moeten beseffen dat ze altijd en overal alleen zijn, maar dat ze tegelijkertijd meestal in een samenleving functioneren. Ik heb het niet over massa versus individu, maar het individu als onderdeel van de (een of andere) groep. Je kan natuurlijk proberen je aan elke vorm van gemeenschap te onttrekken, maar hoe voorzie je dan in je primaire levensbehoeften?
Het vervelende is echter dat veel mensen zich helaas nogal biologisch gaan gedragen in een groep; dan is er ineens een leider nodig en kan de saamhorigheid akelige vormen aannemen. Dat moeten ze afleren; hoe blijf je individu in een samenwerkingsverband? Ik geloof niet dat het kan; de meeste mensen kunnen of willen de verantwoordelijkheid niet aan. Anderen zijn wellicht te dom, te laf, of te gemakzuchtig. In kort bestek het begin van het einde van de ‘ware’ democratie.
Mijn vraag was eigenlijk: moet iedere mens steeds opnieuw het leven in al z’n facetten leven, of is het goed dat er velen zijn die hun leven langs min of meer uitgesleten paden gaan en hun energie steken in het vervolmaken van iets dat hun eigen leven overstijgt? Bijvoorbeeld een traditioneel levende wetenschapper die braaf z’n bijdrage levert aan de ontwikkeling van een nieuw medicijn tegen de een of andere dodelijke ziekte. En als je leven daarvan afwijkt, moet dat dan tenminste de kans geven dat er iets bijzonders uit voortkomt, wat dat ook moge zijn?