Buiten scheen de zon, out of the blue kwam de muziek indertijd.
Secreet van Holland
Het Secreet was de min of meer geheime kruitopslag van de Staten van Holland en West-Friesland binnen de muren van de stad Delft. In 1637 werd deze deels ingegraven bergplaats aangelegd ter vervanging van de opslag in enkele waltorens en resterende kelders van een voormalig klooster op diezelfde plaats in het noord-oosten van de stad.
Op 12 oktober 1654 ging daar iets mis; met een reeks zeer zware explosies werd een groot deel van de stad in puin gelegd. Er waren naar schatting 50 tot 100 doden en 1000 gewonden, 200 totaal verwoeste en 300 zwaar beschadigde huizen; vrijwel ieder gebouw in de stad had schade opgelopen. Het glas-in-lood van de grote kerken lag aan scherven, de daken ervan waren ontzet.
Een nieuw kruithuis kwam er uiteindelijk in 1660, naar ontwerp van bouwmeester Pieter Post een eind ten zuiden van Delft aan de Schie. Twee kruittorens omgeven door water, elk goed voor de opslag van 200.000 pond kruit, alsof er nooit iets gebeurd is.
Kapsones?
Wat dachie? Alleen de naam is geldig ‘ouwejongens.nl’ (uiteindelijk, eventueel), de rest is vulling, het zijn de oude kranten voor de ramen van de etalage zolang er binnen wordt gewerkt aan het interieur. Misschien moet er groot overheen geschilderd “hier komt….” enz. Wie anders dan malle pietje heeft de boel in elkaar zitten knippen, plakken en kleuren? En zoals in de header staat: meta name=”generator” content=”GoLive CyberStudio 3″, nou dan weet je het wel! (Ik heb geen cursus scriptschrijven gevolgd.)
Joop wil ‘spelen’; het lijkt hem leuk om samen aan zoiets te werken. Combinaties van beeld, geluid, tekst, beweging en … stilte? Hij hoeft niet zo nodig via dit kanaal reclame te maken of dingen te verkopen. Meestal heeft ie werk genoeg.
Maar ik niet. Ik zie het daarom als een ingang, een van de (vele of weinige?) mogelijkheden om onszelf een beetje aan te bieden, door achter dat raam te gaan zitten. Tegelijkertijd is er mijn persoonlijke twijfel over hetgeen wat ik nou werkelijk te bieden hebt. Ook al hoor ik wel eens (via via) dat mensen mijn teksten of geluiden positief waarderen, zie ik er zelf zelden brood (laat staan beleg) in. Als je al een website maakt, dan moet er wat te halen of te doen zijn voor geïnteresseerden. (Uiteraard een select gezelschap, want ik hoef niet per se ter plekke commercieel te gaan. Dat kan wel als uitvloeisel van hetgeen je tentoonstelt.) Foto’s, video’s, teksten, klankschappen, een nummertje, een moppie een weetje. Waar doe je die dingen om, voor? Of zoals jij iets van je muziekverzameling laat zien, en de receptenbank. De vorm? Een zender, een jukebox, een database, een andersoortige machine… you name it.
Punt is dat het geen statisch gebeuren wordt, de dynamiek zit in alles, wat mij betreft tot aan de vormgeving toe, maar daar kunnen we over van mening verschillen. Het moet ontstaan uit de samenwerking, dus je moet daar de lol van inzien. Of het wat oplevert is afwachten, maar er kan wel aan getrokken worden, vooral ook omdat Joop een goed netwerk heeft en we ook via onze band met ‘the new-media-group’ een bereik hebben. We zijn dus niet alleen afhankelijk van het internet zelf (z’n kracht is ook z’n zwakte: iedereen kan erop en iedereen gaat erop – je ziet door de bomen het bos niet meer).
Een wedervraag is: zie jij het ook als een kans voor jezelf om reclame te werken voor je eigen bedrijf? Gewoon via onze netwerken alhier, ongeacht nog even hoe wij denken dat te moeten invullen, want ik verwacht dat jij daar jouw mening en ideeën over hebt. Het mag nog vaag lijken; Joop en ik hebben ideeën genoeg zodra we aan de slag gaan (en zijn, sinds onze samenwerking aan voorgaande projecten), maar het is een stap verder om ze in een uiteindelijke vorm te gieten. (Joop wilde ooit ‘rustig’ beginnen met een boekje, maar dat is behalve duur ook erg eenzijdig, letterlijk en figuurlijk bijna.)
Ik meen dat jij ons veel te bieden hebt en hoop ook dat we spijkers met koppen weten te slaan. Hoe dienstbaar kunnen we aan elkaar zijn? Om het werkzaam te houden denk ik niet dat we er meer mensen bij moeten halen; als we dubbel willen liggen halen we Luc er bij voor de lach en de traan. Krentenbrood.
Window of my eye*
Tja, gekken en dwazen schrijven hun namen op deuren en glazen….
Ik heb heel wat van die vreselijke dooddoeners in mijn leven aangeleerd gekregen; een vriend van mij had een vader die erin orakelde, tegen hem. Zo zat de wereld volgens die ouwe in elkaar. Nu ze dan ook nog al die spreekwoorden gaan verhaspelen hebben ze daarmee eindelijk wel het juiste beeld van de wereld verkregen: een chaotische kolerebende.
I am in a melancholy state of mind.
Het zingt en klinkt als een regel uit een lied.
Het veilige, warme hol, waar de buitenwereld slechts binnendringt door geïsoleerde wanden en leidingen, gefilterd, gedempt, geregeld. Ik waan mij ongezien en ongehoord door andere ogen en oren dan die van mijzelf en de geesten van mijn gewetensvullende voorouders.
Ik voel mij goed.
*) cuby + blizzards
Anamnese
‘Er zitten 86.000 seconden in een dag’, zegt iemand op de radio. Het zijn er vierhonderd meer. There’s a lot to do in a day. Ik ben nog steeds niet begonnen aan mijn bekentenissen, elders. Ik loop sinds dagen met het voornemen rond, maar verloor mijzelf in oude teksten. Ondertussen het groot computeronderhoud hier en daar.
Dan maar de zolder ruimen, dacht ik. Het helpt geen zier; ik haal genoeg voor een halve doos aan papier eruit, maar uit allerlei verschillende, zodat ik met een groot aantal wat legere dozen blijf zitten. Ik liep hier vooruit op het onderwerp; mag dat? Ik zit klem tussen snoeren, kast en wand, stoot mijn kop meerdere keren, vervloek dit huis dus weer en help Joop over de telefoon met het verzenden van mail, die ik nu binnen wacht.
De tv leek ook onherstelbaar; al twee maal gepoogd losse delen in of om de tuner door solderen vast te zetten, maar het resultaat was er niet naar. Met het doen sneuvelen van ruiten, de ellende van de verstopte afvoer, verveling, geldgebrek, treurige omgeving, lichamelijk onbehagen, is de bodem bereikt. Kijk maar niet omhoog; het zal wel bewolkt zijn.
Op de radio hoorde ik de wipneuzen van Pim weer zeuren; ze zijn een heuse Tegenpartij, tegen mensen, met name die van een bepaalde kleur. Zo rancuneus, zo triest; aan het eind van elke zin moet er even geschoten worden op hun zondebokken. Ik geloof er ook niets van dat werkelijk iets geven om die arme ‘autochtonen’ die uit hun oude buurt gejaagd zouden worden. Als dat al gebeurde was dat mijns inziens meestal door de stadsvernieuwing. De meeste ‘witten’ namen de wijk naar buiten vanwege de ruimte, een huis met een tuin, frisse lucht en rust. De mensen die blijven hangen in de oude wijken hebben of geen centen om er weg te komen, of veel geld gestoken in kapitale panden en wachten nu op aanpak van de armoedzaaiers uit hun buurt. PF wilde meer vriendjes en middenkader in de stad, maar het is vast slechts een kleine groep die daarop uit is. Het analfabete stemvee of de goedgelovige, bang gemaakte brave burger, daar hebben ze geen boodschap aan, die hoeven slechts die van hen te geloven.
Weer geen zak gekregen
en Sinterklaas is terug naar huis! Hoe is ‘t aan de Lloydstraat? Hopelijker wat meer enerverend dan hier (bij tijd en wijle).
Wat mijn gedachten betreffende de zaak ‘Moois’ enigszins benevelt, is de kennelijk deplorabele staat waarin Rijnmondtv verkeert, m.a.w. de invloed die deze kwestie mogelijk op het genoemde programma heeft en de daaruit te gevolgtrekken twijfel over een in het verschiet liggend onderhoud met de verantwoordelijke persoon over een eventuele inbreng mijnerzijds daartoe. Of stel ik mij dat niet goed (voor)?
Nou ja, ik heb in ieder geval weer eens iets van me laten horen, ben nog niet overleden, geniet juist van een relatief zorgeloos leven, want dat kan nog steeds in Nederland! Of niet dan?
Rauw(e)kost
Nu al donkere dagen; het gaat ook zo goed met de wereld. Aan wat er hier in de moerassen gebeurt, moet je geen woorden vuil maken, maar elders is het toch vooral verschrikkelijk. ‘Mensen hebben geen eigen staat nodig, maar een eigen creditcard, en een plek om ongehinderd zonder al te opzichtige corruptie hun waren [red.] te verkopen…’ (A. Grünberg).
Zo is het leven, niets dan ijdelheid. Maar ik vermaak mij wel. Het is, was mooi weer, het vele geel (vooral) buiten ‘in ’t groen’.
Dat wij meest bezighoudt naast het huis(houden) zijn nieuwe, veelal wetenschappelijke, inzichten. Steeds meer van door mij gekoesterde waarheden blijken dat slechts half of in het geheel niet. Met het herlezen van mijn oude geschriften was de ontluistering al begonnen; wat een larie af en toe. Ik heb ooit geleefd als een fundamentalist en nu komen ze dat van elders me ook nog eens onder de neus wrijven.
Het begon deze week op de radio door een wetenschapper met het leggen van een verband tussen onze grote hersenen – zeven keer groter dan nodig zou zijn voor een wezen van onze omvang – en het koken van voedsel: daardoor zijn nutriënten uit het ons ter beschikking staande voedsel beter opneembaar en kunnen wij genieten van een volledig dieet. Onze darmen namelijk zijn al sinds de prehistorie juist kleiner in verhouding tot die van andere primaten. Er is sindsdien dus een basis gelegd voor de moderne mens; voorgangers van de homo erectus aten wellicht al een uitgelezen zeedieet met essentiële vetzuren, toen zij als een soort ‘wateraap’ langs de kusten leefden. Hart, lever, nieren, darmen, hersenen gebruiken allemaal veel energie, maar de hersenen zoveel, dat je door denken veel meer zou verbruiken dan door bijvoorbeeld joggen (schakers verliezen heel veel gewicht tijdens wedstrijden). Ik wist het wel; ik ben niet voor niks zo mager en altijd hongerig!?
Ooit zwoer ik bij rauwkost, maar obsessieve Duitsers die al jaren zo’n dieet volgen (niets wordt verhit), schijnen er niet best aan toe te zijn. Wat een geluk dat ik al lang geleden van mijn geloof ben gevallen. Zo komt wijsheid met de jaren. Hopelijk kan ik dat onze nazaten nog meegeven, opdat zij niet opnieuw het wiel hoeven uit te vinden. (Ik was echter zo eigenwijs, dat ik niets zomaar van iemand aannam en het zelf wilde ondervinden.)
En dan was er nog dit: ‘Liefdeshormoon bezegelt zakelijke transactie’. Als een vreemde je vertrouwt, komt een bindingshormoon vrij, en ben je sterker geneigd betrouwbaar te reageren. Het liefdeshormoon oxytocine smeedt een band van wederzijds vertrouwen. De hele handel drijft op het idee dat je op elkaar kunt rekenen. Sterker nog, hoe groter dat vertrouwen, des te beter is het gesteld met de welvaart van een land. Landen als Nederland, Noorwegen en Zweden scoren hoog op dat vlak. Hoe is het er gesteld met de liefde? Is dat hier niet te vertalen als de vleselijke vorm?
Hoe lang zou de titel van een e-mailbericht eigenlijk ten hoogste moeten zijn om niet de kans te lopen de ontvanger te irriteren of van de regel af?
Eén op de zeven(!) computergebruikers heeft serieuze computerangst: klamme handen aan de knoppen, bang om iets verkeerd te doen. En dat gaat dus niet over beginners!
Re:te goed!
Je bent nooit te oud om te leren. (Al zijn er mensen…. ik kwam laatst een vroegere studiegenoot tegen die zomaar beweerde dat ie te oud voor e-mail enzo was!) Ach, en wat ik al aan geld verspeeld heb door mijn onkunde, onwetendheid, domheid en wat dies meer zij, met name in het computergebeuren! Dat wil je niet weten! Of toch wel?
Van Atlas die de hemelen torst, de Rijn die bij Spijk en Millingen ons land binnen komt, de Mont Blanc die in Frankrijk ligt, de Chinese muur die heus niet vanaf de maan te zien is, Eskimo’s die niet in iglo’s wonen, een wigwam en ook een wickiup die koepelvormige onderkomens zijn, en de Sahara slechts 20% zand is.
Haren worden niet in een nacht grijs, mag je best vaak wassen, groeien zo’n 12 centimeter per jaar en niet meer na de dood, lezen in het donker bederft de ogen niet, dat worteltjes goed voor de ogen zouden zijn verzonnen ooit de Britten voor de vijand om het bestaan van radar geheim te houden, ‘kou vatten’ bestaat niet, het verkoudheidsvirus verspreidt zich vooral via handen en houdt het buiten het menselijk lichaam – op telefoons, speelgoed, deurknoppen – makkelijk enkele uren tot een dag uit, hard snuiten is slecht, beter haal je op, blaasontsteking loop je niet op door kou, maar door bacteriën via de plasbuis, aids verspreid zich alleen via bloed(producten), sperma en vaginaal vocht, seksueel-overdraagbare-ziektebacteriën houden het maar kort uit in de buitenlucht, de ziekte van Pfeiffer (kissing desease) wordt overgedragen door slijmvliescontact en duurt meestal niet langer dan een week of drie, door de meeste mensen niet eens opgemerkt, Da Vinci’s anatomische tekeningen zitten vol fouten (het hart zit niet links), longen zijn niet hol, de maag krimpt niet (door diëten), steken in de zij zijn veelal in de darmen opgehoopte lucht (vnl. links omdat de darm daar wat hoger licht), je mag best je ontbijt overslaan, van onrijpe appels krijg je niet (eerder dan van rijpe) buikpijn, pukkels krijg je door hormonen (niet van vet eten), lintwormen veroorzaken afwisselend buikloop en verstopping, maar weinig gewichtsverlies, een gezond hart kan heel wat hebben (in koud water springen als je het warm hebt), verhoging van de temperatuur in de zaadbal (>35˚C) kan de zaadproductieverlagen en stilleggen, maar slechts tijdelijk en de zaadkwaliteit van mannen is niet afgenomen (de laatste jaren), sperma komt meer uit de prostaat dan uit de zaadballen, eieren zijn niet per se goed voor de potentie (alleen opium schijnt de lust en passie te verhogen), van de eerste keer kan je zwanger worden (al is de kans nihil; zelfs op de vruchtbaarste dagen is de kans een op zes), negen maanden na de stroomstoring in New York 9-11-’65 zijn er niet meer kinderen geboren, en bij volle maan worden er ook niet meer geboren, of meerlingen, doodgeborenen, keizersneden, plegen niet meer mensen zelfmoord, of sterven er meer.
Rare jongens, die Romeinen
Eind augustus met Josephus samen Lucius nog even van een stuk hout af geholpen: acht meter reuze levensboom. Materiaal genoeg voor het ‘Out houd oud hout’-project en de daarmee op te stoken kachel bij Josephus. En Lucius heeft zijn plaatjes om aan Johannes in Frankrijk te sturen, die daar als houtvester opereert en met wie hij correspondeert, en die ik in de stad tegenkwam. Adressen uitgewisseld, opdat ook wij een briefwisseling op kunnen gaan zetten. E-mail doet ie niet aan; hij vind zichzelf te oud ervoor, al heeft ie wel een pc waarop ie z’n brieven uittiept.
€mast
Ik ben vandaag voor het eerst van mijn leven op de euromast geweest! Wat een gein! Wat moet je ervan zeggen? Het was hoog. Jammer dat ik niet hoefde te poepen daarboven, want dan had ik tenminste nog een (persoonlijke) daad kunnen stellen. De kids wilden twee keer in de spacetower, reuze saai, want je ware is het om op honderd meter gewoon buiten te staan in de wind, kickend op je acrofobie.