Auteur: Piet

Geplaatst op

Ophef & vertier

Ik heb nog net geen hoofdpijn; na de nodige huisvlijt vanavond nog belastingformulieren zitten invullen. Hoewel, formulieren; ik doe het elektronisch, wel zo makkelijk. Leuker konden ze het niet maken. Wat een gedoe als je halverwege een jaar trouwt, net voor het eind ervan ook nog een huis koopt, je kinderen hebt, en geld had. Misschien ga ik dit jaar een hoop beroepskosten maken; een computer en een digitale camera aanschaffen.
Nu was ik eigenlijk van plan mij op te geven voor het Radiolab 2001. Ze vroegen om geluidskunstenaars, radiomakers van de verbeelding en verkenners van het hoorbare. Met centraal staande passie voor radio. Da’s wat voor mij, dacht ik, dus had ik al een project trachten te bedenken en verzonnen dat ik in mijn cv zou zetten dat ik ‘muziek & geluid voor eigen gebruik’ in grote hoeveelheden heb uitgebracht. Echter, een bezoekje aan hun site leerde mij dat ik wel 750 gulden moet bijdragen indien ik wordt aangenomen. Heb ik even niet, en dan nog. Ze moeten me geld toe geven! Cognito airco soon!? pedro sonoor

Ter overdenking:
er is weer eens een hele hoop heisa gemaakt over de inhoud van de kinderkrant; dit keer zijn het de dissen, iets waarbij ik nooit heb stil gestaan dat het ook maar iemand voor het hoofd zou kunnen stoten. “Je stinkt zo erg, je kan ons nog erger vergassen dan dat Hitler de joden heeft vergast.” Dat Hitler Joden heeft vergast is een feit; dus erger dan erg is….
Waar gaat het over?! Dit doen (mensen)kinderen sinds jaar en dag, tis een spel dat in elke generatie een iets andere scherpte krijgt, afhankelijk van wat de omgeving kan hebben (of niet). Ik moest erom lachen en dat blijf ik doen. Ik ben wel bereid naar de argumenten van anderen te luisteren en, als ze steek houden, die te respecteren.
Waarschijnlijk is zo’n wijkkrantje toch een iets te benepen medium voor dit soort vrijheid. Als het te veel (flauwe) moppen zijn, is het ook niet goed. Gelukkig dat religie nooit ter sprake is gekomen, of het feit dat ze hier vechtspelletjes spelen op de computers, of stiekem naar sex(- of Pokemon!)plaatjes zoeken op het net. En geen hond die zich ergert aan het feit dat ze straaljagers of tanks tekenen.
Ik kan het alleen wel af; ik wil zeker E. er niet bij hebben.

Geplaatst op

So far, so good

artwork: Ulrik

Gids prima nu, want een blote buik slaat bij zo’n uniform maar op een ding. De rest achter het raam ook en dan kom je op de site en dan is er niets van terug te vinden, tenzij we de sexshop als hoofdsponsor aantrekken en we zijn snufmovies vertonen voor abonnees met een creditcard. Inderdaad teveel een peepshow. De al te expliciete verwijzingen naar sex moeten eruit, tenzij we er meer van andere dingen ook instoppen. In hoeverre kan zo’n dame achter het rolgordijn meer dan een moppie in die ene betekenis van het woord zijn? Gewoon een leukbeeldgrapje; is ie niet iets te voor de hand liggend? Of moet er een blote vent tegenover, of hele andere heimelijke dingen (man slaat vrouw/vrouw steekt man/illegale praktijken) of uitzinnige handelingen (plezier/woede/verdriet/inspanning).
Dus: mooie meid gids, doen we, maar ze is discreet, stijlvol, en praktisch gekleed op plaatselijk (sociaal-cultureel en meteorologisch) klimaat. Achter dat raam (met beter geen zwarte lijst) moet meer gebeuren dat slaat op wat er te verwachten valt langs de route en toch voldoende verrassend is om de nieuwsgierigheid te wekken. Kan ze geen rollerskates krijgen, onze Estrella (hoe kom ik nou weer op die naam – het schoot me te binnen en het klonk me bekend in ‘my minds ear’, denk echter geen Estrella te kennen, of tenminste mij te herinneren)? En een iets ander uniform?

Geplaatst op

?

From: T&T meester@computerkeet.org Organization: SWF To: zuidsite@computerkeet.org 
Subject: wat een prachtige site! ik sta perspex!

Subject: sorry to bother you Window 2001.html on line – Window 2001.swf moet nog 

Geplaatst op

Bizzie bozo’s

Let me guess: 
• windows 2000 is geïnstalleerd aan het worden; prachtige virtuele ramen, niet roestend, niet rottend en altijd goed op kleur, maar zo lang dat gaande is kan je maar beter niet thuis zijn. 
• in hevige strijd met de elementen; papieren waaien van bureaus, archieven lopen onder, mensen branden af, het gebouw schud op haar grondvesten. 
• koortsachtig levenswerk in flitsende beelden en geluiden in cyberspace krijgen voordat er een nieuwe hype komt en al de tot dan toe verrichte arbeid waardeloos is geworden, omdat het gewoon in een ander formaat moet. 
• het kan altijd erger…. 
Bij ons is het goed, nieuwe tijd breekt aan.. iets om naar toe te leven. Ik ga op zoek naar ander werk, want dat met die digitale trapvelden wordt niks. Voorlopig een beetje pagina’s bouwen voor de sites; foto’s, video en geluid verwerken voor de cd-rom en hier huishouden…
Mary Carry 

Geplaatst op

De bocht niet kunnen nemen

Ik begeleid een zogenoemde jongerenpooler (jonge moeder in een ‘baanregeling’ die erbij probeert te studeren) waar het mis mee gaat. Ik kan dus de boontjes doppen. We hebben al enige tijd in de gaten dat ze als een kip zonder kop te werk gaat, maar dan alleen als ze niet afwezig is vanwege huiselijke omstandigheden (ziek kind of zelf beroerd, meer dan eens; op zoek naar een andere woning, iets vergeten). 
Ik heb haar aangeraden haar situatie eens te overdenken, gezin voorop te zetten – ze heeft een vent die, buiten zijn werk, thuis niets doet, bovendien haar vader en broer in huis – en dan te zien of ernaast nog wat mogelijk is. Zegt ze overnight haar studie op (zegt ze) en wil ze ander werk, bij voorkeur hele dagen in de kinderopvang. Maar ze kon die halve dagen bij ons al niet eens waarmaken. Vertelt ze bovendien bij de werkgever haar verhaal weer op een andere manier. Weg alle voordeel van de twijfel! 

Van de week een hele dag voor de te produceren cd-rom foto’s zitten scannen op een G4 met een supersnelle Epson usb-scanner. Toch niet verder gekomen dan 88 plaatjes, want al die dingen moesten gelabeld worden (‘PL/strt/youths/relation/8.jpg’, waarbij, in dit geval, de P voor Porto staat, de L voor liggend formaat, waarna drie (eventueel) verschillende categorieën volgen en een cijfer voor de sfeer). En dat is me rete moeilijk, vooral als het je eigen waarden niet zijn. Ik mis nogal wat sfeerbepalingen en soms ook een geschikte categorie. De bedoeling is dat er duizenden foto’s opkomen, zodat met zelfs 100 per dag, een dag in de week, ik over een half jaar misschien klaar zou zijn. Het moet voor december, maar gelukkig doe ik het niet alleen.
Die Mac heeft er een 21″ monitor van LaCie aanhangen (of eigenlijk hangt zo’n systeemdoos meer daaraan), maar ik zat constant met mijn neus bijna op het glas als ik moest zien of ik het kader juist aanlegde. Eigenlijk robottenarbeid/monnikenwerk, waar ik, het spijt mij, toch enige neiging toe schijn te hebben. Ik haal het mij op de hals, soms min of meer vrijwillig. Gelukkig dat ik indertijd te ongedurig was, anders had ik nu een dikke baan gehad in de IT. 
Vervelend is dat intussen de dv-cam in reparatie is; mijn vrees voor de primitieve tapetechniek werd bewaarheid. Het ding kon geen fatsoenlijk bewegend beeld meer weergeven, alles leek te ontsporen. Anderzijds gelukkig hoef ik dan ook niets te schieten, de komende drie a vier weken, en gaat het niet uit mijn portemonnee, want alles bij elkaar kan het ten minste 500 piek gaan kosten.

Geplaatst op

Kammewattus

Ik was bij Dodo, geheel verbouwd, lijkt nu modern. De trap is open en het zitje op het dakje boven de entree is er een voor ons, als eregasten bij een concert dat wijzelf zouden moeten organiseren. Iets waar we serieus mee aan de slag moeten. Een multimedia-circus waarbij we iedereen die we kennen en die wat kunnen moeten inzetten. Ook de Dodo’s geven we een rol! Scripts maken we; goed uitgeschreven, en wij doen de regie, eventueel met hulp van spelregiseurs. Hans, jij hebt een verhaal, dat weet ik zeker; dat gaan we uitwerken. We hebben karakters uit te diepen, muziek uit te schrijven, decors te ontwerpen, computers te programmeren, sferen te scheppen, kortom, hooi op onze vorken te nemen. Repeteren? Dat doen we niet; het is improvisatie voor de die-hards van de Rotterdamse scene. We never give up, or in….

Gistermorgen met Joop drie uur lang achter een draaiorgel over de Oude Dijk aan gelopen; plaatjes schieten en geluid opnemen. Ik kick op dat geluid van zo’n ding, zou er graag mijn composities op ten gehore brengen. Dat kan met de tg100 vast. Een beetje straat geluid erin gemixt, et voilá!  Die gasten spelen pop-nummertjes (die hit Que Si Que No -of zo- klinkt er minder erg op, al wil je na drie keer dat nummer wel eens weten wat de klank van inslaande kogels uit een mitrailleur op het mechanisch aangedreven instrument is), maar af en toe ook heel melancholische liedjes, die goed passen in de grauwe straten van Rotterdam. 
Vandaag deze en andere boel zitten verwerken, intussen sleutelend aan mijn systeem, dat sinds de infectie van de week niet helemaal jofel liep. Misschien was het dat  snottervirus welk het joch heeft meegenomen van de opvang. Gisterenmniddag ook bij de jongens van Knockout op bezoek geweest, die de cd-rom gaan produceren. Die gasten hebben dikke G4’s (met FireWire natuurlijk) staan en enorme schermen (waaronder een 21″ flatscreen); zit ik hier te kloten met mijn aggenebbes pseudo-g3 en een AVkaartje. Daar kan geen kwaliteit uitkomen? 

pierement 3
Geplaatst op

Piekerman

Het was vandaag festivaldag in Rotterdam; op Feijenoord en het Noordereiland, te Katendrecht, bij de Esch (Kralingen) en in Cool (Witte de Withstraat) en met bootjes kon je van het een naar het ander varen (Gluren bij de Buren). Ik helaas niet, was gebonden aan onze tent met daarin de Computerkeet – tricky in al die vochtigheid met dergelijke gevoelige apparatuur, maar de schade is beperkt gebleven tot een uitgevallen (geleaste) monitor, voor zover ik weet – dus moest de rest van het gezin deze kans waarnemen. Af- en aanvaart in Feijenoord via de steiger van de scoutingclub aan het Mallegatpark, dus die padvinders lieten het niet na kinderen te werven voor hun club. Ik heb mijn bedenkingen, maar ja, zo ben ik.
Komende tijd wil ik me met serieuzer zaken bezighouden: 2001 nadert en dat heeft op woon- en werkgebied een grote impact. Zie hier, ik praat modern. Ben erg enthousiast over Flash (screw HTML en Java!) en verdiep me er wat meer in. Enige nadeel lijkt me dat nog niet iedereen eraan of in is, dus mag het oude systeem nog niet overboord. Echte resultaten heb ik nog niet; slechts een QTmovie omgezet naar swf. Voor dat ik tevreden ben met een echt flitsend construct moet het wel ergens om of over gaan. Ondertussen verlang ik naar tijd te besteden aan muziek. Ik luister veel naar oud pHwerk, heb intussen ook zo veel nieuw geluidsmateriaal en verschillende ideetjes om dingen te combineren.
Ik ben nog steeds zeer tevreden met mijn knielstoel, daarbij het volgende aangetekend: geen problemen met de knieën, soms een beetje verminderde doorbloeding in de schenen. De man die mij indertijd die stoel (en ook zitballen) verkocht, zei er echter bij dat het gaat om een actieve zit. Dus niet te lang in dezelfde houding en dat is precies waar dit soort zitelementen min of meer toe dwingen of uitnodigen (het is maar hoe je dat ervaart). Als ik ooit nog eens rijk word (of de directeur ergens van), dan is dit mijn wensdroom: 

Gravity heet ie, van Stokke, en het ding kostte indertijd dik tweeduizend gulden. De met leer beklede variant was nog eens duizend piek duurder. Voor zoveel geld zou ik eerst iets anders kopen. Of zou zo’n ding 2e hands te scoren zijn? Deze vorm van actief zitten is je ware; het vraagt toch om volledige concentratie op absolute rust om in zo’n positie als die van die man op het plaatje te blijven. Dat kan alleen een managing director! Toch?

Geplaatst op

Tot donderdag

Tja, ideeën. Ik was bezig met een advertentie… voor kankerstokken en ik had nog iets, maar dat ben ik vergeten. Veel andere dingen aan mijn hoofd … workshop, festival, systeembeheer, webmastering… r’dam 2001 – de Rabobank wil ons sponsoren! Draaiorgels… ik word er moe van. Nacht!

Sof vandaag: de sponsoring van de Rabo is slechts als dekking voor de door RCH 2001 toegezegde 30.000. Waar zij over willen praten is welke tegenprestatie we voor die sponsor hebben (vermelding in de gids of op de site, een begeleide wandeling langs de route). Op zich niks mis mee, maar rdam01 laat ons (vooralsnog) niet meedelen uit de pot (rijks-/europese) subsidie. Die hebben ze zelf al grotendeels opgebruikt, maar hoeveel is er dan nog te verwachten aan sponsorgeld? Ik vrees het ergste; het is alsof ik de organisatie weer ken zoals ze is: een kleinsteedse zelfbevlekker. Vandaag kregen we een mail binnen via Mariska waaruit bleek dat ze de door mij aangeleverde tekst en plaatjes voor de catalogus hebben kwijt gemaakt. Persoonlijk afgeleverd voor de deadline op hun kantoor, maar kennelijk niet bij de betreffende persoon op het bureau beland. SHIT! 
Workshop-introductie: opkomst 0! (Ook Monique niet!) Die mensen kunnen me wat. Ze gaan maar naar Oleander. Als ik niet voldoende inschrijvingen met aanbetaling voor (ongeveer) volgende week woensdag heb, gaat het feest niet door. O ja, en acceptabele excuses. Dan beginnen we eventueel eind september. 
Festival Divers: Ton niet te pakken gekregen; zou langs komen, maar niet gezien. Heeft fax gestuurd, waarin nota bene stond dat ie met mij samen de puntjes op de i(Mac?) gaat zetten wat betreft de SWF-presentatie. Verder heeft ie alle werknemers opgeroepen zich te melden als ‘vrijwilliger’; slechts goede excuses gelden om niet te hoeven komen. Het zal mij benieuwen. De tenten worden vrijdag opgezet; wij hoeven slechts in te richten; eigen pc’s, tafels van de Koepels, we kunnen op hun (analoge) telefoonlijn (25 meter snoer?) en gaan op hun lichtnet. Het middagprogramma loopt van 12-17 uur. Alleen de rommelmarkt gaat tot 18 uur. Ik ben een klein beetje bezorgd over de veiligheid van onze apparatuur – waarschijnlijk is er geen enkele verzekering die ons dekt, behalve onze eigen oplettendheid. Voor mij is dit de laatste keer dat ik dit zo doe; een vaste wagen is veel beter (JIP/Toer). Maar ja, dat heb je met dat marginale gerommel, je zou gaan denken dat het onze stiel is. Tot zover.