handvaardig & huishoudkundig sinds ’t jaar ’00
De avond bracht enige koelte, de keuken gevarieerd eten en drinken, het podium levendige verhalen. Iedereen naar huis met een volle buik en gevuld hart? Hoe wordt dit herdacht over tachtig jaar? Welke strijd voeren en zegeningen tellen we? Komt er een boodschapper melden dat de vijand in aantocht is, of zijn we dat zelf, altijd al?
Als vanouds met oude vertrouwde en nieuwe/jonge gezichten, bekende en verse beelden, klanken en geuren. Hoge temperaturen, verfrissende en benevelende dranken, woorden en muziek, komende en gaande kunstenaars en tentoonstellingen; een beproefd recept.
Het leven mij heeft mij veel geleerd, zegt de oude sok. Het leven heeft mij – goddank – bijna niets geleerd. (Nescio) Je moet een leven hebben en ’s avonds mag je daarover nadenken. Voor zover de filosofie. Moet je leven alsof je niet dood gaat? Sterven op zich is geen moeite. Goh, ik word elke ochtend weer wakker tot op heden. Slapen is niet dood zijn. Wat zinvol heet in het ene domein, hoeft dat niet te zijn in een ander.
Het werk aan de kaarten konden we niet uitsplitsen, het suggereerde een precies weten en opgenomen hebben en de praktijk is dat dit soort dingen door elkaar lopen, deels samenvallen. ‘Intekenen’ zou een vreemde omschrijving zijn geweest van wat we doen. Als we veel uren zouden rekenen voor het inlezen, mogen ze verwachten dat ons begrip van wat gevraagd was, wat eerder zou zijn ingedaald. Er is een hoop tijd verloren gegaan aan een verkeerde invulling van de lijnen met name.
Hoe gaat ‘t? Goed! Iedereen kent iedereen. Zit je lekker, lekker rustig, snap je het helemaal? Maar kansspelen op een lege maag is niet lang vol te houden, als is dansen op een volle.
De betaalde krachten werden traditiegetrouw geacht de onbezoldigden vandaag in de watten te leggen, maar dat viel sommigen nog niet mee. Zitten, lopen, insteken, af laten glijden.
De wind, het gezelschap, de muziek, het eten en zelfs de regen was de aanwezigen welkom. Zo ook een ieder van waar ook ter wereld? Geen zorgen om de val van het kabinet?
De laatste zondag voor onze zomersluiting; nieuwe verhalen en energie op te doen. Waar wil je liever zijn? Wat helpt tegen de jeuk? Weten we zeker dat we wakker zijn?
Zonder en met spoed, voor een kraan en een kaart, als het er maar uitziet. Kan je dat vertalen? Geen plaatje in een plaatje? Dan delen we ’t op en hebben we er vier naast elkaar. Mag dat?
LINE-UP
Mel de Thimari, Pau: sax & voice, Banguelis: oud & voice
Cobogó, Tarang: tabla & voice, Giuliano: guitar & voice
Elisabeth Fadel, Elizabeth Fadel: accordeon & voice, Ronald da Zambumba: zabumba & voice, Nick do Mundo: triangle, Sara Luzdelsol: dancer
BACKLINE
Mel de Thimari: • x2 vocal mics (like shure 58) with stand • x1 mic for saxophone (condenser mics/ clip mics)
• x1 mic for oud (condenser mics/ clip mics)
Cobogó: • riser with carpet, sitting area 1×1 metre • armless stool for guitar • instrument microphones • x2 vocal microphones • monitor and amplification as per the venue
Elisabeth Fadel: -x2 vocal mics • one zabumba, one triangle • one accordeon with two own mics, just phantom power needed and cables xlr
Though President Abraham Lincoln issued the Emancipation Proclamation on Jan. 1, 1863, many enslaved African Americans remained unaware of this executive order for an additional two and a half years. On June 19, 1865, Union troops read out General Order No. 3 at several locations throughout Galveston, Texas, announcing the end of legalized slavery and spreading the news of freedom.
That day of liberation became known as Juneteenth, the oldest known celebration commemorating the end of slavery in the United States. On June 17, 2021, President Joe Biden signed legislation to make Juneteenth a federal holiday.
This image of Galveston was taken by the Expedition 67 crew aboard the International Space Station on June 20, 2022, as it orbited 224 miles above.
Photo Credit: NASA
Image of the day van Nasa, deed mij allereerst aan een door ons gemaakte kaart met die plaats erin denken. Daarna kwam het verhaal en het is alsof ik er ook al op mee wil liften. This is not America en heb ik niet te lijden onder die geschiedenis, wat anders zou moeten zijn? It’s around the corner.
De Balatableeder*
De mooie dagen zijn voorbij
Koelie, bleeder, slaaf vierde zijn goedkope feesten
Werkloos slenterend aan de gouden kusten
Ronselaars ronselt zijn beesten
Zoveel als de burgers maar lusten.
Ten overstaan van een blanke ambtenaar
Contract gesloten, duim afgedrukt
Voorschotje aan slaaf, goed geld aan ronselaar
Contractant ziet zijn plan mislukt.
Voor vrouw en kind zorgen kan hij niet.
Diep in ’t binnenland te midden van woud
Ondoordringbaar schoon vol van romantiek
Moeras, ellende, giftige slangen tussen ’t hout
Slaaf worstelt vecht soms wordt hij ziek
Hoge rekening, waarvan hij niets verstaat.
Na negen maanden betaalt de Compagnie uit
Vanaf 3e-4e-5e-6e kwaliteit
Neem je hongerloon, houd je muil
Spreek niet over de kwantiteit
Slechts de onderneming krijgt gelijk.
In het oerbos tussen schone varens
Een werker sterft, een proleet minder
Wat deert dat als het niet is een grote
Een zwarte, een kleurling, geen hinder
De bleeder weet, hij heeft de klewang in handen.
Anton de Kom (1898-1945)
uit: Vandaag vrij, altijd vrij (2023)
* balatableeder = arbeider die met een mes (klewang) de balataboom inkerft om rubber te winnen.
Van Laurens Jz. Coster — iedere werkdag een gedicht
Het verhaal van Bart Egeter, Ruud Bergamin, Kurt Schwab, Stanislav Mitrović, Michael Simon, Daniel Follmann, Koos van der Hout, Dan Simon, en Julius Schulz vertelt aan de hand van een jeugdfoto van een ieder. Opgeluisterd met stukken van Bart, Ruud en de grote namen uit de jazz, onder andere ook op hun nieuwste cd ‘Earthrise’ uitgebracht, vorig jaar live opgenomen in theater ’t Kapelletje.
Volle bak met eten uit de soulkitchen van Anamarie Christiaan en vlotte ondersteuning van team Belvédère, alle deuren open, een koelende bries, in een strak schema, voor het donker thuis, althans voor de meeste bezoekers, die opgewekt de zaal verlieten.
