Categorie: beeld

Ik had even tijd nodig om uit mijn tuintje te komen. En daar praat ik graag over: ik vind het meestal slechts even lekker om in de zon te zitten of liggen. Al gauw word ik wat ongedurig en wil ik wat doen. Zoals een schuurtje bouwen, waarvoor ik wat moet zagen, graven en timmeren. Helaas schiet het nog niet op; tijd, ruimte en energie zijn me te krap. Ongelooflijk eigenlijk in dit onmetelijke en oneindige universum. Je kan maar beter in je verbeelding bezig zijn.

Na vroegere experimenten met strijkstokken en zelfbouwviolen niet meer in de weer geweest met zulke snaarbewegingen. Het fenomeen liep bij mij stuk op de kwaliteit van ‘the bows’ die ik had. Goedkope troep; de resten ervan liggen tussen de overige overbodige zooi op zolder (mijzelf incluis). Altijd houd ik nog overeind dat ik de draad (draden, eigenlijk) weer eens zal oppakken. Een aanvankelijke opleving van het gitaarspelen is intussen ook verzand in ander tijdverdrijf. Ik ben de laatste maand weinig actief met muziek bezig. Passief wel, met verzamelen en luisteren. Nieuwe en oude dingen en daarbij valt van alles door de mand, soms ook mijn kritische blik. Komt wel weer met enige afstand.

Ik zit eigenlijk nooit te mailen op ’t werk en mijn mail op dit adres weet ik van daar niet te raadplegen (ingewikkeld wachtwoord). Afijn, ik ben blij hier te zitten en niet aan het werk te wezen – alhoewel het laatstelijk ook een hoop papierwerk vergt vanwege de belastingen van allerlei aard (je betaald altijd dubbel: in geld en tijd).

Ik heb dit weekeinde twee adsl-abonnementen geactiveerd; een voor mijn zus (de goedkoopste van 12move) en een opgewaardeerde van onszelf (naar dubbele snelheid voor hetzelfde geld, waartoe een nieuw modem nodig was, dat we echter binnen twee dagen in huis hadden – ook die van zus was in no-time geregeld: nog geen twee weken!).
Ik heb er een bloedhekel aan om van anderen afhankelijk te zijn, zeker als die niet opschieten (aannemer, buurman, gemeente). Vanavond komt de buurman langs om hopelijk eens spijkers met koppen te slaan; of moeten wij die nagels in koppen gaan timmeren?

Ik moet mijzelf geregeld voornemen niet van alles en nog wat af te kraken. Ik vind wel dat ik (meestal) gelijk (daarin) heb, maar een hoop mensen kunnen het slecht hebben. Meestal omdat ze het er niet mee eens zijn, omdat je hun ‘vaste grond’ tot drijfzand maakt, weer een illusie armer.

Omschakeling naar een nieuw velologisch tijdperk? Dat heb ik dan te melden; tis niks, maar toch. Heb laatst mijn fiets compleet gereviseerd; dat kostte een fortuin, waar je een nieuwe fiets (uit de winkel) voor had kunnen kopen. Ik heb nu dus nieuwe wielen (en banden), nieuwe tandwielen, kettingblad, ketting, trapas, trappers, en tenslotte maar niet als sluitpost een nieuwe (achter)derailleur. En die zet nu juist mijn wereld op z’n kop: zo lang als ik al op fietsen met derailleurs rijd, gingen die dingen bij aanspannen naar het laagste verzet (het grootste tandwiel achter). Dit exemplaar, van Shimano weliswaar, doet precies het omgekeerde, die gaat van laag naar hoog! Op zich niet onlogisch, maar ik ben er na anderhalve week nog niet helemaal aan gewend. Word ik dus oud?

Mag ik nou meespelen met The Mothers, of vormen zij mijn begeleidingsband?

Stemtoerisme: je gaat stemmen in een plaats waar ze het nog met een potlood doen. Wat? Potloodventers? Moet je een kiezerspas voor aanvragen. Ga ik dat doen? Ik denk het niet.
Heb ik me laten verleiden door een vriendin om me bij hyves aan te melden, waarop ik veel te veel tijd besteed aan het maken van een profiel voor mijn alter ego. Behalve haar heb ik er niets te zoeken, en ik kan net zo goed direct met ‘r mailen. Weten we dan ook weer.