handvaardig & huishoudkundig sinds ’t jaar ’00
De vereniging van eigenaren wordt verwittigd, naderhand kunnen we de handen wassen.
De lente lijkt begonnen, maar wees op uw hoede, het is half maart! Nog niet alle dagen alle deuren open. We maken ons op voor de juiste stemming, jas, das, handschoenen.
De woede wordt alleen maar groter, al die falende apparaten, techniek, support. Je krijgt er schoon genoeg van, vuil is het! Speak like a fish – high pitched. Vergeet ’t maar even; de app voor de alarmsystemen werkt niet meer. Je kan hopen op een upgrade die wel werkt, of een nieuwe telefoon aanschaffen waarop de huidige versie goed draait. Terug kan niet.
Woordspoken; ze horen zichzelf graag en weten niet van ophouden. Platte teksten, taalpap, waanzinnen en waarzeggen. Al ben je de baas van het geluid, de herrie meester, de inhoud is heilig, niet te schennen, zelfs aan de verpakking mag niet worden getornd. Niet verknallen, die bommen & granaten, dromen, verwachtingen, mogelijkheden. De ruimte lijkt steeds kleiner.
De wind maakte het fris; Linda kwam pas twintig minuten later, maar het wisselen van de zender en vullen van de tablet met nieuwe verhalen was in een half uur wel gedaan. Om half vier op de Kaap, spullen terug, bak koffie en klaar voor het koor, dat z’n dertig jarig jubileum vierde. Lekker meezingen met liedjes van ‘Ja zuster, nee zuster’. Voor de rest van onze ploeg was het meeste van voor hun tijd.
Met een paar uurtjes is het werk gedaan. Lampen en tablets gecontroleerd, boek in de kassa gezet, en de zender voor morgen bij me gestoken. It smells fishy – kabeljauw uit Rusland? – en Alice onder controle? Op de de Atjehstraat geeft de CV-ketel een foutmelding: kortsluiting boilervoeler.
De Nederlandse naam van een Britse serie, ooit op tv? In de werkelijkheid kan ik geen aanknopingspunt vinden. Het regent, waait, drakerige tradities, geslachte dieren, lelijke klanken, houterige bewegingen, alle rode lichten genegeerd, pet, handschoenen en sjaal in de kast. Ik ben blauw. Dat van die fortune cookies weten ze wel de Chinezen, dat ‘t uit San Francisco komt; you are ready to help others which brings sympathy.
Thuis in de statistieken; de meest en minst unieke landen, het meest gemiddelde land, van de wereld, van Europa. Waar zijn als laatste duels verboden, charges met paarden uitgevoerd in een oorlog, of voor het eerst voetbalclubs opgericht? Om de dag hier af te sluiten, met een .
Vandaag wilde hij naar het station gebracht worden, terwijl ik op het punt stond op de fiets te stappen naar Katendrecht. Een kwartier eerder had ik gekund en dan doorrijden naar het huis. Het weer was er naar. Nu kwam ik behoorlijk nat aan. De soundcheck was bijna overbodig en voordat ik aan de bak moest, was het uren verder.
In die toestand toch aan een andere bergbeklimming begonnen, de afvoer van de spoelbak in de keuken, niet zeker of mijn beoogde oplossing zou werken. Een stuk ø 40 pvcpijp kon ik niet meer vinden, dus heb het moeten doen met een pp eindje, dat ik met siliconenkit vastzette, wat ook de afdichting van het rooster in de gootsteen moet garanderen. Bidden dat ze niet gaan bellen over lekkage, de komende dagen. O ja, de ansichtkaarten staan terug in de kassa.
Een voorstelling van het Rosa Ensemble waarbij het publiek een tientje krijgt, zogenoemd als test voor de waarde en en betekenis van de muziek die ze ten gehore brengen. Met Mei Yi Lee (Taiwan) percussie, Peter Jessen (Denemarken/Nederland) contrabas, John Dikeman (USA) saxofoon, Koen Kaptijn (Nederland) trombone, Jeroen Kimman (Nederland) gitaar. Met een veganistische maaltijd geserveerd.
Alle pitten branden, het podium aan de kant, kleed in het midden, het dak schoon, het rooster vast, het licht gericht, de projectie volmaakt. Het bleef droog, niet te koud, en op tijd.
In het robotten(werk) verdwijnt de ziel, het wezen, de zin. Je doet maar wat, wil er vanaf zijn, uren per dag, aan de lopende band. Voordat je was waar je wezen wilde, moest je gaan. Het ploegen in het verleden is misschien niet goed voor de grond waarop je nieuwe zaaisels verspreidt. Het moet als mulch langzaam in de bodem zakken. Maar is dat wat gebeurd op een blog? Je hoeft niet echt te graven, toch?
Misschien zei je iets te snel dat je het dak niet opging, maar je bent uiteindelijk wel verantwoordelijk voor het schoonhouden van de goten. Je zal wel gelijk hebben over de oorzaak van de lekkage in het gastenverblijf – bladeren die de afvoer van de dakkapel verstoppen, zoals gebeurde toen Jan en Ans er zaten en het onvermogen van Meroen om het op te lossen – maar zou hem kunnen instrueren en met zijn tuigje het dak op kunnen sturen.
Geen verkeerd woord, niet een zonde, gulzigheid. Gulai burenkol, iets om te proberen, in plaats van met casavebladeren. De toegang geforceerd, via de luiken aan de westkant. Je zou geen slechte inbreker zijn. De kom wat dieper gelegd, met de telefoonlamp aan, hangend in de mond, om het beitelwerk te kunnen doen. De stank is niet te harden en komt waarschijnlijk uit de koelkast. Hier wil je verder niet zijn; nog een stift terug in een scharnier geduwd, die uit een van de luiken was gevallen. Verkeerd om gemonteerd? Het eten was ok, de muziek absoluut niet mijn smaak. Het eerste verhaal over het onderscheid Indo/Indonesisch, informatief en vol humor.
Een dilemma voor de achttiende; vriendin viert haar verjaardag en je wordt geacht aanwezig te zijn bij de Chinese nieuwjaarsviering. Nog niet officieel gevraagd, al doen ze in Stager alsof dat wel zo is. Geen leuk programma, elk jaar ongeveer hetzelfde, met lamme dansen en muziek, veel vlees en andere vage gebruiken, maar je hebt al zo weinig te verdienen. Wie kan je er anders voor op laten draaien? Het zou een duur kado zijn.