handvaardig & huishoudkundig sinds ’t jaar ’00
Het zal de regen niet verdrijven. Dat doen zon en wind, energie voor de toekomst, biogas, kernenergie uit noten, compensatie voor het boeren, riekende vluchtige stoffen. Vergeet niet koffie te drinken, de borst te kloppen, het hoofd te breken. We weten dat we epicuristen van nu willen zijn, absurdisten zodra we dat niet meer doen, of het ons uiteindelijk niets kan schelen.
De oude Willemsbrug over lopend, de hakken van de laarzen klinkend op de houten vlonders van het voetpad, met de vlakke hand slaand op het metalen hekwerk, in de maat, met een ritme, tot in de van der Takstraat; een kat ging er tekeer in het donker van het doodlopende zijstraatje aan de noordoostkant.
De nieuwe Willemsbrug werd op 1 juli 1981 officieel geopend, maar Luc en ik waren er al maanden(?) eerder ’s nachts overheen gegaan, toen de beide delen, hangend aan hun zuilen, nog niet aaneensloten en we een sprong moesten maken van de noordelijke helft naar beneden op de zuidelijke. Walking through heaven’s door, vond Luc het, onder die pilonen door, naar een nummer van Phil Manzanera’s 801. De plaat waarop het stond heb ik in die tijd ergens aan de bevriende docent van gezondheidskunde cadeau gedaan, in zijn huis in Utrecht, waar we lekker doorzakten op de muziek.
Een bestand ten tweede male opnieuw opgebouwd, joker laugh, want de oude overschrijven verhielp het euvel niet: het geluid gaat uit. Hoe kan het programma (Logic) de uitvoer van het signaal naar de kopfoonaansluiting plat leggen? Ik zocht het niet tot op de bodem uit, maar ontdekte bijna toevallig, dat het aan een bepaald software-instrument ligt, splatter cycles. Weg ermee. Zo is mijn relatie met techniek; het moet werken en ik wil het doe het zelven beperken tot wat ik min of meer kan bevatten met mijn huidige kennis, ervaring en ongeduld. Zie je nog wat echt en wat vals is?
Het roeptoeterend kabinet – volksmenners die weten van de kloof tussen moraal en emotie van een aanzienlijk deel van de bevolking van dit land, dat best een stap verder wil gaan dan ze uit zelfzucht zou doen – draait gewetenloos de goedgelovigen een rad voor ogen, opdat het hen begint te schemeren.
Maken de decibellen de sfeer? Meezingers, drinkliederen, de Nederlandse koopvaardij. Dat wat de knechten gaande houdt. Het is niet hoogstaand, wel belegen. We ruimen op en sluiten af. Als het weer even droog is, waaien we met de zachte nacht naar het eigen huis.
Een volgend nummer uit het kipnat getrokken, Joop stuurt beelden van zijn zomer, ik vertel ‘m van mijn droom, mijmer op z’n geschiedenis schrijven, zoals ie bezig is, al is ’t misschien niet voor de mensheid, of ook wel, wat niet? Veel lijkt te komen uit andere tijden, onwerkelijk, droomachtig, een onbestaanbaar licht. Sommige plaatsen ken ik van de werkelijkheid en het is alsof ik de zon en de warmte er voel, vlagen van min of meer bekende geuren, de wind, verwaaide klanken. Stijn stuurt me foto’s van de lekkende ruiten in het trappenhuis, geen poëzie daarin, of is het levend glaswerk? Het kan zijn dat al deze trillingen in mij samenkomen en zo een gedicht is gevormd.
Je krijgt ’t er niet warm van, de zon komt onvoldoende door de bewolking om er in te zitten. Met enige haast en extra ondersteuning ruim op tijd bij de molen, maar niet berekend op zo’n lange, nogal trage boottocht, die wat mij betreft de belofte niet waarmaakte van meer van de stad laten zien. Het waren vooral de achterkanten van gebouwen en straten die me niet geheel onbekend zijn en een trip naar buiten langs het kanaal richting Delft vanuit haar voormalige haven. Ontspannen in deze tijd en omstandigheden is lastig; trek en slaap. Het zitten in de rug.
*) De eerste Beatle single kwam vandaag 62 jaar geleden uit.
Slechte tijding kwam met het bericht dat er geen warm water was in de keuken, wat al gauw kon worden vastgesteld als een storing in de ketel door de weggevallen waterdruk, die veroorzaakt bleek door een lekkage in het hydroblok. De reparateur is na anderhalf uur ter plaatse en kondigt na onderzoek en rondbellen een flinke reparatie aan voor aanstaande donderdag in de middag. Dat moet dan maar. Tot dan is er geen warm water, omdat de druk er geheel af is gehaald.
Intussen de batterij van de zender van de gasklep vervangen en een spotje dat knipperde boven de oven, de brandmeldinstallatie getest, het rolgordijn op de deur van het gastenverblijf verhangen, waar een stop op moet, opdat de ruit niet tegen de planken aan de wand komt, nog wat snoeren van de tablets in de broodplanken gelijmd tegen loskomen en de raamlijsten in het nieuwe kantoor beter vastgezet. Nochtans het huis meester?
De warmte is niet weg; een wolkendek houdt de temperatuur hoog, de atmosfeer benauwd. Ik haal het bestelde op met de opgeknapte oude fiets, die een haast vertrouwd slepend geluid maakt door de losse flappen van de gescheurde kettingkast. Het plakband erop houdt niet, zoals verwacht. Moet ik er met naald en draad tegenaan voor die winkelhaak?
Beneden is het vandaag 27˚C, ruim dertig op zolder. Het weerhoudt mij er niet van. Ik pas de tekst van andermans mail richting opdrachtgevers aan en stuur deze terug. Er wordt niets mee gedaan, zit vol typo’s en een overbodige/onjuiste opmerking.
analoog beroerd in digitaal geruis, lustige gaten geslapen in kuddeloze dagen, de petrochemische afhankelijkheid en demografische transitie, ’s maandags zijn de gedienstigen vrij de nacht te trotseren, in de hoofdstad weliswaar, het gelukkige leven tekorten trotserend bruist, heb je alleen twee zonen loos, de oude fiets twee banden lek, de gekenden dood of anderszins vertrokken, te weinig bewust zijn voor behoud van kersenrood en pruimenpaars, geen verschoning voor schrijfvervuiling, €genetica
De geschiedenis van de wobble (bass) blijkt niet in de dub step (2002), maar meer in de drum & base (een decade eerder) te liggen, of, als je het puur bekijkt, bij de Silver Apples in 1968! Dank je, Hans!
Alle gelukkige kinderen lijken op elkaar, elk ongelukkig kind is dat op z’n eigen wijze (Sana Valiulinan vrij naar Dostojevski).
Vrijheid is gebaat bij een inefficiënte overheid; een revolutie is niet meer te voeren tegen de technologie van de staat. Omdat we leven in chaos is er ordening nodig in wetenschap en kunst (Aldous Huxley). Je kan je lot maar beter omarmen.