Wat dachie? Alleen de naam is geldig ‘ouwejongens.nl’ (uiteindelijk, eventueel), de rest is vulling, het zijn de oude kranten voor de ramen van de etalage zolang er binnen wordt gewerkt aan het interieur. Misschien moet er groot overheen geschilderd “hier komt….” enz. Wie anders dan malle pietje heeft de boel in elkaar zitten knippen, plakken en kleuren? En zoals in de header staat: meta name=”generator” content=”GoLive CyberStudio 3″, nou dan weet je het wel! (Ik heb geen cursus scriptschrijven gevolgd.)
Joop wil ‘spelen’; het lijkt hem leuk om samen aan zoiets te werken. Combinaties van beeld, geluid, tekst, beweging en … stilte? Hij hoeft niet zo nodig via dit kanaal reclame te maken of dingen te verkopen. Meestal heeft ie werk genoeg.
Maar ik niet. Ik zie het daarom als een ingang, een van de (vele of weinige?) mogelijkheden om onszelf een beetje aan te bieden, door achter dat raam te gaan zitten. Tegelijkertijd is er mijn persoonlijke twijfel over hetgeen wat ik nou werkelijk te bieden hebt. Ook al hoor ik wel eens (via via) dat mensen mijn teksten of geluiden positief waarderen, zie ik er zelf zelden brood (laat staan beleg) in. Als je al een website maakt, dan moet er wat te halen of te doen zijn voor geïnteresseerden. (Uiteraard een select gezelschap, want ik hoef niet per se ter plekke commercieel te gaan. Dat kan wel als uitvloeisel van hetgeen je tentoonstelt.) Foto’s, video’s, teksten, klankschappen, een nummertje, een moppie een weetje. Waar doe je die dingen om, voor? Of zoals jij iets van je muziekverzameling laat zien, en de receptenbank. De vorm? Een zender, een jukebox, een database, een andersoortige machine… you name it.
Punt is dat het geen statisch gebeuren wordt, de dynamiek zit in alles, wat mij betreft tot aan de vormgeving toe, maar daar kunnen we over van mening verschillen. Het moet ontstaan uit de samenwerking, dus je moet daar de lol van inzien. Of het wat oplevert is afwachten, maar er kan wel aan getrokken worden, vooral ook omdat Joop een goed netwerk heeft en we ook via onze band met ’the new-media-group’ een bereik hebben. We zijn dus niet alleen afhankelijk van het internet zelf (z’n kracht is ook z’n zwakte: iedereen kan erop en iedereen gaat erop – je ziet door de bomen het bos niet meer).
Een wedervraag is: zie jij het ook als een kans voor jezelf om reclame te werken voor je eigen bedrijf? Gewoon via onze netwerken alhier, ongeacht nog even hoe wij denken dat te moeten invullen, want ik verwacht dat jij daar jouw mening en ideeën over hebt. Het mag nog vaag lijken; Joop en ik hebben ideeën genoeg zodra we aan de slag gaan (en zijn, sinds onze samenwerking aan voorgaande projecten), maar het is een stap verder om ze in een uiteindelijke vorm te gieten. (Joop wilde ooit ‘rustig’ beginnen met een boekje, maar dat is behalve duur ook erg eenzijdig, letterlijk en figuurlijk bijna.)
Ik meen dat jij ons veel te bieden hebt en hoop ook dat we spijkers met koppen weten te slaan. Hoe dienstbaar kunnen we aan elkaar zijn? Om het werkzaam te houden denk ik niet dat we er meer mensen bij moeten halen; als we dubbel willen liggen halen we Luc er bij voor de lach en de traan. Krentenbrood.
Window of my eye*
Tja, gekken en dwazen schrijven hun namen op deuren en glazen….
Ik heb heel wat van die vreselijke dooddoeners in mijn leven aangeleerd gekregen; een vriend van mij had een vader die erin orakelde, tegen hem. Zo zat de wereld volgens die ouwe in elkaar. Nu ze dan ook nog al die spreekwoorden gaan verhaspelen hebben ze daarmee eindelijk wel het juiste beeld van de wereld verkregen: een chaotische kolerebende.
I am in a melancholy state of mind.
Het zingt en klinkt als een regel uit een lied.
Het veilige, warme hol, waar de buitenwereld slechts binnendringt door geïsoleerde wanden en leidingen, gefilterd, gedempt, geregeld. Ik waan mij ongezien en ongehoord door andere ogen en oren dan die van mijzelf en de geesten van mijn gewetensvullende voorouders.
Ik voel mij goed.
*) cuby + blizzards
Anamnese
‘Er zitten 86.000 seconden in een dag’, zegt iemand op de radio. Het zijn er vierhonderd meer. There’s a lot to do in a day. Ik ben nog steeds niet begonnen aan mijn bekentenissen, elders. Ik loop sinds dagen met het voornemen rond, maar verloor mijzelf in oude teksten. Ondertussen het groot computeronderhoud hier en daar.
Dan maar de zolder ruimen, dacht ik. Het helpt geen zier; ik haal genoeg voor een halve doos aan papier eruit, maar uit allerlei verschillende, zodat ik met een groot aantal wat legere dozen blijf zitten. Ik liep hier vooruit op het onderwerp; mag dat? Ik zit klem tussen snoeren, kast en wand, stoot mijn kop meerdere keren, vervloek dit huis dus weer en help Joop over de telefoon met het verzenden van mail, die ik nu binnen wacht.
De tv leek ook onherstelbaar; al twee maal gepoogd losse delen in of om de tuner door solderen vast te zetten, maar het resultaat was er niet naar. Met het doen sneuvelen van ruiten, de ellende van de verstopte afvoer, verveling, geldgebrek, treurige omgeving, lichamelijk onbehagen, is de bodem bereikt. Kijk maar niet omhoog; het zal wel bewolkt zijn.
Op de radio hoorde ik de wipneuzen van Pim weer zeuren; ze zijn een heuse Tegenpartij, tegen mensen, met name die van een bepaalde kleur. Zo rancuneus, zo triest; aan het eind van elke zin moet er even geschoten worden op hun zondebokken. Ik geloof er ook niets van dat werkelijk iets geven om die arme ‘autochtonen’ die uit hun oude buurt gejaagd zouden worden. Als dat al gebeurde was dat mijns inziens meestal door de stadsvernieuwing. De meeste ‘witten’ namen de wijk naar buiten vanwege de ruimte, een huis met een tuin, frisse lucht en rust. De mensen die blijven hangen in de oude wijken hebben of geen centen om er weg te komen, of veel geld gestoken in kapitale panden en wachten nu op aanpak van de armoedzaaiers uit hun buurt. PF wilde meer vriendjes en middenkader in de stad, maar het is vast slechts een kleine groep die daarop uit is. Het analfabete stemvee of de goedgelovige, bang gemaakte brave burger, daar hebben ze geen boodschap aan, die hoeven slechts die van hen te geloven.
Weer geen zak gekregen
en Sinterklaas is terug naar huis! Hoe is ’t aan de Lloydstraat? Hopelijker wat meer enerverend dan hier (bij tijd en wijle).
Wat mijn gedachten betreffende de zaak ‘Moois’ enigszins benevelt, is de kennelijk deplorabele staat waarin Rijnmondtv verkeert, m.a.w. de invloed die deze kwestie mogelijk op het genoemde programma heeft en de daaruit te gevolgtrekken twijfel over een in het verschiet liggend onderhoud met de verantwoordelijke persoon over een eventuele inbreng mijnerzijds daartoe. Of stel ik mij dat niet goed (voor)?
Nou ja, ik heb in ieder geval weer eens iets van me laten horen, ben nog niet overleden, geniet juist van een relatief zorgeloos leven, want dat kan nog steeds in Nederland! Of niet dan?
Rare jongens, die Romeinen
Eind augustus met Josephus samen Lucius nog even van een stuk hout af geholpen: acht meter reuze levensboom. Materiaal genoeg voor het ‘Out houd oud hout’-project en de daarmee op te stoken kachel bij Josephus. En Lucius heeft zijn plaatjes om aan Johannes in Frankrijk te sturen, die daar als houtvester opereert en met wie hij correspondeert, en die ik in de stad tegenkwam. Adressen uitgewisseld, opdat ook wij een briefwisseling op kunnen gaan zetten. E-mail doet ie niet aan; hij vind zichzelf te oud ervoor, al heeft ie wel een pc waarop ie z’n brieven uittiept.
€mast
Ik ben vandaag voor het eerst van mijn leven op de euromast geweest! Wat een gein! Wat moet je ervan zeggen? Het was hoog. Jammer dat ik niet hoefde te poepen daarboven, want dan had ik tenminste nog een (persoonlijke) daad kunnen stellen. De kids wilden twee keer in de spacetower, reuze saai, want je ware is het om op honderd meter gewoon buiten te staan in de wind, kickend op je acrofobie.
Re: tour
Het huis aan de weg nabij de spoorbrug over de rivier, op een hoog achter de deur naar de tuin, eigenlijk een hoog draaikiepraam met een witte plaat erin. Lekker gewerkt, gegeten en gespeeld; puin, stof en troep van de zolder gesleept en in de tuin opgestookt. Het vuur heeft de hele dag gebrand. Ik heb een pad gekapt naar de volgende boom in het oerwoud van brandnetels, bramen en bereklauw. Tot aan de dikke gebundelde takken van de klimop, vanwaar er uitzicht is op een haagachtige struik die nog in een rechthoekige vorm lijkt te groeien. Misschien dat ik er van de week nog kom.
Alles smelt hier de laatste dagen, met temperaturen boven de dertig graden, Wij incluis, zwoegend en zwetend op de stoffige zolder, in een poging het dak en de muren op tijd geïsoleerd te krijgen en van gipsplaten voorzien. Behalve wassen, eten en boodschappen doen, komen we vrijwel nergens anders aan toe, maar we larderen onze bezigheden met geanimeerde gesprekken over van alles en nog wat, en trappen lol met ongein. Wat mij opvalt is zijn gebetenheid op het verkankerd zijn van onze samenleving, de onrechtvaardigheid, de domheid, de onjuistheid. Ontstaan uit de simpele structuur van groepen die hun areaal graan wilden verdedigen tegen grijpgrage buren, waaruit een krijgersklasse ontstond, en de onzekerheid van mannen aangaande hun vaderschap – zijn het echt mijn kinderen? – waardoor vrouwen in huis werden opgesloten. Maar hebben wij het bij het juiste eind? Ik ben veel eerder geneigd mijn eigen oordeel in twijfel te trekken.
Thuis schijnt het nu te regenen; wij hebben vandaag op zolder gewerkt met 35°C buiten en zeker 37° daarboven. Vanavond nog gefietst naar Nessonvaux waar de enige protestantse gemeente in de Belgische Ardennen zich bevond. We hebben er frieten gegeten, in Le Petit Creux (de kleine trek) dikke krokante met mayonaise; in de zaak zelf leek het zeker 40°C te zijn, bij de kuipen kokende olie, maar buiten op het terras aan de rue grande was het aangenaam vertoeven. We hebben na verorbering van de forse portie nog even wat door het dorp gekard, nu achter de voormalige protestantse kerk en school langs, en voorbij de huizen tegen de rotswanden opgebouwd. Zolang je in het dal van de rivier de Vesdre blijft, is het landschap redelijk plat; geen heuvels van betekenis.
De voormalig huurster van het huis heeft niet echt veel interessants achtergelaten. Een hoop ouwe troep (leuk voor op de rommelmarkt) en naar het lijkt de complete administratie en talloze publicaties van een gewezen reisbureau waarvoor ze ooit gewerkt had. Of het moet die vooroorlogse set hardcore pornofoto’s zijn. Da’s geen grap, geen idee waarom zij ze had, maar de door het verouderde tijdsbeeld en de zwartwitfotografie wat ranzige plaatjes, lieten de dames en heren in allerlei standen, staten en details zien. Sodomieters! Gomoraliseer?
Mijn idee is om er bidprentjes van te maken, met de gepaste erotische bijbelpassages erbij en deze vervolgens in de kerken in de omgeving tussen de andere van dat soort te plaatsen. Kunnen ze best waarderen die Walloniërs, want zelf doen ze ook aan die grappen: er is de route 666 vanaf Pepinster, waaraan Maria is verschenen, nu een bedevaartplaats.
Aiwe di Vesse
Regen
Hoor ik op televisie weer zo’n kruisridder zwakzinnigen over die lui die graffiti spuiten, zwart rijden, troep op straat gooien, niet opstaan voor bejaarden, draaideuren jatten(?), winkelcentra onveilig maken, en alles voor de rest van de bevolking verzieken, kortom jongeren! Mijn vader (on)zaliger noemde indertijd hangjeugd, die wat ‘minder opgevoed’ was, terroristen en hij stemde cda.
Nee, ze moeten bejaarden gaan bezoeken, naar de kerk gaan, huiswerk maken, helpen in het huishouden, en zich onthouden van sex, drugs en rock&roll! En waar zijn die etterbakken van vroeger gebleven, wat vreten die intussen uit?
Laten we het eens hebben over hen die over de rug (desnoods de lijken) van anderen niks anders dan het eigen genot nastreven, bloed aan hun handen hebben, of stront op hun lippen? Maar ook die met boter op hun hoofd, iets achter de ellebogen, ic’s in hun brein, de kop in het zand, of te veel vingers in de pap. Of toch maar niet?
Straattaalspel
Oke, bruut man! Ik heb ’t gecheckt; dat wordt chillen. Jammer voor no doekoe, maar een chickie is ook tranga. No spang, ’t moet lukken. Ik ga blazen, vriend. O ja, voor die torie op de 27e moet je maar alleen op ondergetekende doos rekenen.