handvaardig & huishoudkundig sinds ’t jaar ’00
Gezelschap liefst in een kast houden
met deuren tegen het stof
van glas als je het wilt kunnen zien
af en toe of voortdurend
Alleen naar believen te openen
eruit te halen
wat je ermee wilt
Anders nog iets?
Nog iets anders?
Iets anders nog?
Anders iets nog
Nog anders iets
Iets nog anders
Is het bidden, meezingen, vuilbekken? Een grote en lange zwerm vogels scheert van west naar oost, toevallig net bij het eerste naar buiten kijken. Stel dat je van alles wat je ziet letterlijk met een ogenblik een foto kan maken, zonder tussenkomst van een toestel, net zoals je dit zonder schrijven of spreken vast zou kunnen leggen. Vervuiling! Het moeten kunnen vergeten, het moet vergeten kunnen worden, het moet verloren gaan. We komen al om in onze woorden. Ze hangen aan de tijd. We moeten worden, niet zijn.
Vorige maand ben je drie keer doodgeschoten
Bleef je daarom die laatste dagen liever binnen?
Eigenlijk vanwege de duisternis en de kou
Komt gekte van een bacterie of een virus?
Kan het overwaaien van je gekke buurman?
Je hebt veel geheimen, verborgen
onder haren, kleren, dekens en woorden
Verse kastanjechampignonsteeltjes
en daar gaan waar het licht uit is
Een werkwinkel zinloos bewegen
Les 1: ik heb en geef ‘m niet
Is het een milde straf, die zwaar wordt beleden, of genadeloos boeten voor een te licht genomen vergrijp? In het duister heeft het geen glans, in de stilte is er slechts schittering. Onder de mooie leugen verbergt zich de waarheid.
De zon gezien, gevoeld, genoten. Het smaakt naar meer. Je werkt niet thuis. Het land is te grijs, te grauw, te vlak, de bloemen te flets, de zee te dichtbij, de stilte te ver weg. De taal gaat over nog voor een uur.
Even heen en weer werd het niet, met de auto door de regen en de drukte, om alle diensten te draaien in en buiten de keuken en uiteindelijk op te ruimen. Na twee voorstellingen vanavond en een vorige week heb ik ‘t wel gezien en gehoord. Geroerd heb en ben ik.
Ik pak m’n biezen en spullen, maar wat moet ik ermee? Met haast en boosheid naar huis gereden, misschien een rood licht en een potentiële bekeuring meepakkend. Het lukte me nooit eerder weg te gaan als er nog opgeruimd en afgesloten moest worden.
Deze retro futuro composizione van Johannes B van begin jaren tachtig klinkt ook goed in de neukeuken. De juiste toots, passende stemming, zo kort als het daglicht van vandaag. Hij moest eens weten… wie en wat er leeft. Hoe kan het anders? Wij hebben het niet voor het zeggen in de vrijheid van meningsuiting. Dichterbij is het buitenland binnenkort, maar steeds niet. Alle woorden spreken boekdelen.
Verderop de uitgeleefde huizen en straten, waar een collectieve verduurzaming mogelijk nog lang op zich laat wachten. Ze moeten gewoon harder werken voor het geluk, dat wat anderen zoal in de schoot geworpen hebt gekregen, als verwende bleekscheten. Je krijgt weinig kleur met dit weer. Dat je weet dat er nog andere ellende bestaat, na gekomen in de kou en regen.
Vier ouwe jongens gingen vrolijk en vrij met de fanfare vooruit en de muziek mee
Een paar hadden er uiteindelijk tabak van, jammer, toen waren er nog maar twee
Je kan bidden, je kan bieden
Wat stuurt ruimte en tijd?
Deeltjes, trillingen, krachten
Bewust zijn kan je wezen?