Doen laten

Is iemand met dikke of juist dunne dijen boven- of ondergemiddeld?

Kerven in zongedroogde kleitabletten 
daar waar je woont
in het gat dat je ermee gegraven hebt

Dat wat er is van waarde behouden
Het nodige beter maken
Ander leven ruimte willen geven

Tot een onzichtbaar punt teruggebracht,
de onmetelijke nietigheid omarmd,
neergelegd bij het van geen belang zijn,
het onwaarschijnlijke zelf weggecijferd,
de verbondenheid met anderen verloochend,
het verleden tegen de toekomst weggestreept,
de tijdloze vergetelheid aanvaard,
eenzaam wordt nulzaam, alleen alles.

Zonondag

Alom wordt er geklopt en geragd; ik doe zelf zo stil mogelijk het nodige, maak ruimte en tijd vrij. Geen kilo’s te verplaatsen, meters te maken, dagen te slijten – het gaat vanzelf. Ik vraag wel door; het is een pijnlijk onderwerp, maar we houden het zakelijk. Het zijn de genen.

Hiep hiep …?

De dag dat ik mijn uren niet meer tel
dat dagen niet meer tellen en weken
nog slechts bestaan door werktijden
van anderen die ik niet kan missen
als maanden de maan volgen, jaren
slechts vorm krijgen door seizoenen
abonnementen en de belastingdienst

marktruttedenken

de gribus van de onbeduidendheid
het afzichtelijke van het verongelijkte
ik dein op jouw zachte kussen
het zwaard in de warme, diepe zee
we blijven overeind in de storm 
zonder al te nat en koud te worden
stormachtig leven op ’t windstille tij

potje jam

Ketting

als een vliegende vis komt het woord voorbij
in een zin als een boog, op en neer

maar de zee is leeg, geen boot, geen mens
vrijbuiterige vogels voorzien van vreten

voor de luiaard is inspanning zelfkastijding
maar ook hij moet en zal, uiteindelijk

Vitamine D2

D

Je moet toch een hoop weten wil je verantwoord leven, al was eerder bedacht dat je voetafdruk het kleinst is als je nooit opstaat. Te voet gaan, alleen plantaardige voeding tot je nemen in mondjesmaat, heel veel mediteren, weinig bewegen en snel sterven. Of naakt in het oerwoud een beetje verzamelen en jagen. Voor nakomelingen zorgen en intussen genieten van alle pracht en al het lekkere. Als dat mag. Het kan wel. Het hoeft niet.

Als we eindeloos in onze energiebehoefte zouden kunnen voorzien, door kernfusie bijvoorbeeld, zijn er grenzen aan de grondstoffen die we hebben te verbruiken, al kunnen we ze dan wellicht uit andere delen van het zonnestelsel halen, en ook de beschikbare ruimte op deze planeet zal niet groter worden, zeker niet per persoon, als de bevolkingsgroei aanhoudt, mensen langer leven en meer aandeel krijgen in de welvaart. Misschien dat de populatie ooit stabiliseert, maar die onuitputtelijke energievoorraad hebben we (nog) niet.

Het op korte termijn denken en handelen heeft zonder toeval nooit iets opgeleverd, maar er zijn kennelijk visionaire doeners die vooruit kunnen denken, voorbij hun eigen einde, in een systeem, een stelsel, wetenschap, ondernemingen, waardoor we hebben wat we vergooien en krijgen wat we mogelijk niet verdienen. Accepteren we bovenmenselijk ingrijpen, met een percentage ongevallen dat te verwaarlozen lijkt, zeker in verhouding tot de enorme hoeveelheid slachtoffers van ons eigen, voortdurende falen?

de vitamine

Primeur

rhythm box

Tony Viola in een kassie, Johannes B met een passie, wij doen een wassie.
Witgoed voor de hoogwaardigheid, gestreken vlaggen en instrumenten.
De lucht was van Dali, de muziek oude blues, zonen, lief, uit het veld geslagen.
Lukt het nog steeds niet iets te waarderen op het resultaat, in plaats van
op een minder reële verwachting, natuurlijk, het leven zoals het komt?

Buikgevoel

Je kruipt er langzaam in, rommelt wat met oude troep, stoft af, poetst op, nieuw vernis, soms een deuk eruit, beetje plamuren, maar nog geen nieuwe maaksels. Het gokken gaat je niet goed af; de verkeerde paarden, slechte kaarten, maar meestal is hetgeen je toevalt niet veel minder en wegen de voordelen op tegen de nadelen.

Zo moet dit leven geleefd, anders niet 
Zonder druk gedreven door schuld 
Dat wat mee zit, tegen het andere 
Het krakende karakter voorop

Glaxie

Dance da dishes

Grijze dagen duiden de tijdgeest, domme dingen doen is doodgewoon
Ik vis naar oude zinnen in eigen vijver, roestig en met algen begroeid
Eenzame opsluiting, weer en winter, voldoende huiswerk en slaap 
houden ons in bedwang, op het huisfeest pinda’s eten na sluitingstijd 
Contrapunt en synthese weken in een bak met tien liter lauw sop

®geshift