handvaardig & huishoudkundig sinds ’t jaar ’00
Tot dertien jaar geleden bracht de vpro nog wetenschappelijk nieuws uit onder die naam, boven Groningen kon je er de afgelopen dagen misschien wat van zien in onverlichte streken, en op het zuidelijk halfrond kijken ze er sowieso niet van op.
Het is de mensen ernst. Geven we dit klotenland terug aan de natuur? Wie is er op links? Een goede voorzet, backhand, verbinding met de rest van wereld. Stemmen in de nacht. Duisternis dimt geluid niet.
Het zal de regen niet verdrijven. Dat doen zon en wind, energie voor de toekomst, biogas, kernenergie uit noten, compensatie voor het boeren, riekende vluchtige stoffen. Vergeet niet koffie te drinken, de borst te kloppen, het hoofd te breken. We weten dat we epicuristen van nu willen zijn, absurdisten zodra we dat niet meer doen, of het ons uiteindelijk niets kan schelen.
De oude Willemsbrug over lopend, de hakken van de laarzen klinkend op de houten vlonders van het voetpad, met de vlakke hand slaand op het metalen hekwerk, in de maat, met een ritme, tot in de van der Takstraat; een kat ging er tekeer in het donker van het doodlopende zijstraatje aan de noordoostkant.
De nieuwe Willemsbrug werd op 1 juli 1981 officieel geopend, maar Luc en ik waren er al maanden(?) eerder ’s nachts overheen gegaan, toen de beide delen, hangend aan hun zuilen, nog niet aaneensloten en we een sprong moesten maken van de noordelijke helft naar beneden op de zuidelijke. Walking through heaven’s door, vond Luc het, onder die pilonen door, naar een nummer van Phil Manzanera’s 801. De plaat waarop het stond heb ik in die tijd ergens aan de bevriende docent van gezondheidskunde cadeau gedaan, in zijn huis in Utrecht, waar we lekker doorzakten op de muziek.
Maken de decibellen de sfeer? Meezingers, drinkliederen, de Nederlandse koopvaardij. Dat wat de knechten gaande houdt. Het is niet hoogstaand, wel belegen. We ruimen op en sluiten af. Als het weer even droog is, waaien we met de zachte nacht naar het eigen huis.
Een volgend nummer uit het kipnat getrokken, Joop stuurt beelden van zijn zomer, ik vertel ‘m van mijn droom, mijmer op z’n geschiedenis schrijven, zoals ie bezig is, al is ’t misschien niet voor de mensheid, of ook wel, wat niet? Veel lijkt te komen uit andere tijden, onwerkelijk, droomachtig, een onbestaanbaar licht. Sommige plaatsen ken ik van de werkelijkheid en het is alsof ik de zon en de warmte er voel, vlagen van min of meer bekende geuren, de wind, verwaaide klanken. Stijn stuurt me foto’s van de lekkende ruiten in het trappenhuis, geen poëzie daarin, of is het levend glaswerk? Het kan zijn dat al deze trillingen in mij samenkomen en zo een gedicht is gevormd.
Je krijgt ’t er niet warm van, de zon komt onvoldoende door de bewolking om er in te zitten. Met enige haast en extra ondersteuning ruim op tijd bij de molen, maar niet berekend op zo’n lange, nogal trage boottocht, die wat mij betreft de belofte niet waarmaakte van meer van de stad laten zien. Het waren vooral de achterkanten van gebouwen en straten die me niet geheel onbekend zijn en een trip naar buiten langs het kanaal richting Delft vanuit haar voormalige haven. Ontspannen in deze tijd en omstandigheden is lastig; trek en slaap. Het zitten in de rug.
*) De eerste Beatle single kwam vandaag 62 jaar geleden uit.
analoog beroerd in digitaal geruis, lustige gaten geslapen in kuddeloze dagen, de petrochemische afhankelijkheid en demografische transitie, ’s maandags zijn de gedienstigen vrij de nacht te trotseren, in de hoofdstad weliswaar, het gelukkige leven tekorten trotserend bruist, heb je alleen twee zonen loos, de oude fiets twee banden lek, de gekenden dood of anderszins vertrokken, te weinig bewust zijn voor behoud van kersenrood en pruimenpaars, geen verschoning voor schrijfvervuiling, €genetica
Zelden zing ik nog zoevend op de fiets,
saaie rechte wegen brengen mij tot niets,
zorgen die mij kwellen, de naderende dood,
harder trappen, het stoplicht staat op rood.
Af en toe duikt er iets op onder klep van m’n pet, een fietser of voetganger, een gedachte. M’n hoofd wilde niet mee naar de Kaap. Of is het eigenlijk m’n lijf, dat ik erheen heb gesleept? Het communiceert niet makkelijk omtrent de boekhoudsoftware, die niet geheel overeenkomstig werkt in de app of online. Eén factuur lijkt goed aangekomen te zijn bij de gemeente. Die hele boekhoudkundige wereld is me een akelig raadsel. Waarom zou je je erin verdiepen, verzuipen?
Er zijn te veel mensen, er zijn te veel wapens, er zijn te veel mensen met wapens. En dan die gekken die ze als verlosser zien, die ze verkiezen boven een gezamenlijk overleg, een overeenstemming om met elkaar de weg af te leggen, te zoeken naar oplossingen voor wat we op ons pad treffen, om verder te kijken dan de volgende dag, naar volgende levens, die van anderen, te komen generaties. Moeten we een andere nostalgie oproepen, naar de goede daden van mensen die door de eeuwen heen zich bewezen hebben, die mogelijk onderbelicht of vergeten zijn?
ze schuifelt, trekt met haar mond, gaat ’s middags liggen
alles mag weg, heeft geen waarde, of is nog te verteren
het is een afscheid, een gaan en komen, een zeker sterven
een mens heeft veel en uiteindelijk niets dan het leven
nooit meer iets doen waar je geen zin in hebt…
Pas très catholique, peu conforme à la morale ; sujet à caution ; sujet douteux ; à connotation sexuelle. Het frisse en natte voorjaarsweer is evenmin opbeurend, maar we houden het droog. De drukte van de kinderen in huis stond mijns inziens haaks op hun prestaties in/en presentaties, en de leesvaardigheid van sommigen lijken het slechte Nederlands gemiddelde te onderschrijven. Het is niet het niveau dat ik ken van de scholen waar ik mee te maken had.
Alles aan de kant voor Kant: wandelen moet je, voor de doorbloeding. Je doet je best, ook al weet je dat je uiteindelijk zal falen altijd het juiste te doen. Ons denken vormt ook de wereld. Waarom ben je geen filosofe getrouwd?
In verband met de onstuitbare verjaring, verdaging en verweking,
omdat nog in de wintertijd deze onmogelijke komende lente gewenst,
nu oud genoeg voor het Beatleliedje, maar wellicht niet wijzer erdoor,
vier je het bestaan met prettige gedachten of aangename gebeurtenissen.
Bejaarden, ok, dacht ik, geen verjaarden dus, ook al doe je dat letterlijk, maar figuurlijk zou het dan wel gedaan zijn. Vrees af en toe dat het verleden straks het enige is dat nog plezier zal geven, tegen de statistieken in dat mensen van hun zeventigste tot hun tachtigste erg tevreden schijnen te zijn (waarna het ras weer bergafwaarts gaat). Als we dat allemaal nog mee gaan maken…
Het is niet eenvoudig te leven in het heden, voelen hoe je lichaamgeest, je ruimtetijd, zeurt, je sleurt door het huis, de dag, de indrukken, de gedachten, dat wat je inneemt en uitscheidt, hoe en waar je gaat en beweegt. Kom dichterbij!
Spiritualiteit is (in) de kunst, zegt iemand. Allemaal leuk en aardig, maar het neigt toch naar een wishful thinking dat er leven is na de dood. Je mag ermee spelen en van genieten bij leven, maar houd er rekening mee dat het wellicht gedaan is zodra de vlam dooft; het is all in the mind. Ons denken, ‘zielig’ of niet, draait op de materie en energie, wat die ook mogen zijn, al dan niet onttoverd.
De rekening van de mensen betaald die onder andere de btw-aangifte doen, inclusief…