pissen
in de wind
naast de pot
klusterkop!
scherpe tong
bot gedrag
de juiste lengte
precies gewicht
extra inhoud
opzouten!
nieuwe mens!
superras!
Bloemlezing
Ze houdt van mij
Ze houdt niet van mij
Ze houdt van mij
Ze houdt niet van mij
Ze houdt van mij
Ze houdt niet van mij
Ze houdt van mij
Ze houdt niet van mij
Vergeet me niet
Madelief
Iris
Roos
Jasmine
Vruchtbeginsel
zaadlijst
bladsteel
wortelstronk
Opgeruimd
Staat netjes, vest, broek, alles in de zak. Ze komen van ver en blijven overnachten. Intussen aan de slag, er op uit. Eigen straatje schoon.
Je laat niet het achterste van je tong zien. Ze ruiken het wel. Een bord, een glas te veel? Te lang gestaan? Te veel sneeuw op de schep?
Van kwaad tot erger, de spanning te lijf met botte messen, het lawaai doet de oren tuiten, het licht priemt door de oogkassen.
Niemand wil slapen, het leven zit erin. Een gesel voor de onvermoeibare, die niet wil verstenen. Hoe lang nog?
Bewondering
Tijd om aan te halen; rake zinnen van verschillende toon en aard. Maar deze passen me, nu, of ze verbazen door de beelden die ze oproepen. De personen die deze samenstelling van woorden bedachten en vastlegden, heten Geert van Istendael, M. Vasalis en Eva Gerlach. Ik weet niets méér van hen, maar het is genoeg. Voorlopig.
De dichter – Herfst – Drukte
“Mijn verzen zijn zo dun als dit papier,
mijn letters, sporen in de sneeuw die smelt.
Ik ben de dichter. Dichters? Ach,
dat zit te rijmen in fluwelen kamers,
ze zijn te koop voor drank en zilvergeld.”
“Nooit ben ik meer in mijn gedachten groot,
steeds zeldner denk ik dat mijn werkelijk wezen
zich tonen zal en durven te genezen
van de steeds naderende duidelijker dood.”
“Het is raar gesteld met de doden,
schuiven in je aan, zitten met hun
holtes in je knieën, hun kootjes
in je vingers een brief te schrijven,
even sloom als jezelf, even beperkt op de hoogte
van weerbericht en genade, twijfel en kostprijs”
Gezocht:
nieuwe vrienden.
De oude zijn ziek,
of op het punt van breken,
werken te hard,
wonen wijd weg,
maken zich onmogelijk,
of gaan op vakantie.
Menselijk
ik zal je altijd verraden
mijzelf de das omdoen
al komt het er niet van
het kwaad geschiedenis
mooie woorden, goede sier
verhullen slechts het dier
Zondaar
De fatsoensrakkers hebben ons bij de kloten. Het is wellicht het enige terrein waar ze nog invloed denken uit te kunnen oefenen. Die Gedanken sind frei, maar er lijken nauwelijks vrije gedachten te zijn, iedereen is bezig met z’n uiterlijke schijn. Modebewuste ecologie lijdt onder geldcrisis en het niet te verzadigen materialisme. Maar dit hedonisme is verleidelijk. Ik probeer nog wel….
Zakelijk
Neem dit land over
en noem het Leegwater
hol het verder uit
met je zilveren lepel
Vestzak broekzak
het persoonlijk verlies
wordt door de firma gedragen
Gebed
Geregeld is mijn verwondering er over het ontbreken van verwondering. Blij dat er nog een beetje van is, een restant, op sterven na dood, of een sluimerende kiem? De ramen moeten open! Frisse lucht, licht en leven! Een gaatje in de schedel, niet letterlijk – ik kende iemand die dat werkelijk had laten doen, geen kwaaie peer, maar hij was op zijn zoektocht ook ooit in het leger des heils terecht gekomen – ik moet echter terug naar de vrije gedachte. Met of zonder hulp en de moed en hoop niet verliezen.
U bent mogelijk de dupe geworden van softwarevervalsing. Dit exemplaar van Windows is niet als legitieme Windows-software gevalideerd.
Vraag om originele Microsoft-software.
Als die zou bestaan….
Gaan we het nog proberen?
Dat heb je ervan: zes dagen werk en dan een dag hoofdpijn. Zo zal de god die de aarde schiep zich ook wel gevoeld hebben. Ik heb gelukkig de vrijheid een dag (of wat) minder te werken en zal daar binnenkort weer gebruik van gaan maken, na maanden vijf hele dagen gedaan te hebben. Geld is ook niet alles.
Wat is er verkeerd aan de nieuwe wasmachine? Draait ie linksom? Is het een achterlader?
De wereld vergaat (nog) niet – je weet toch dat we op een verzameling natuurlijke tijdbommen leven? Er is een grens aan alles, weet ik, aan je geduld, aan je kennis, aan je krediet en aan de tijd.
arbo
Er gaat verdacht weinig etherisch om in mijn hoofd, in tegenstelling tot de kloppende bloedstromen die mijn zenuwuiteinden tarten. Het is daarbij alsof ik des nachts meer beleef dan overdag. De ontspruitende kiemen verdorren in het verzengende landschap…
Ik heb ‘m nog steeds (kreeg tot nu toe alleen reacties van een paar verdwaalde pc-gebruikers). Naar mijn weten doet ie het nog goed, al heb ik ‘m al enige tijd niet meer aan gehad, maar voordien was er niets mis mee. Ik zal zien of ik nog kans heb ‘m hier op mijn oude g3 aan te sluiten. Morgenavond om (±) half 8 is prima; ik zet ‘m klaar.