handvaardig & huishoudkundig sinds ’t jaar ’00
Het is de dag van de migrant; ze gaan, ze komen. Een Marokkaanse volkskeuken met eten van Latifa, enkele luistervoorstellingen, en muziek van Duo Daci, vader en zoon, chansons, evergreens, mediterrane muziek, jazz en meer. De wethouder was er ook, met zijn moeder en zus.
Pom is een Surinaamse ovenschotel. Het gerecht heeft een Joodse oorsprong (door de vroegere Joden in een koosjere vorm en zonder tayer genuttigd in Suriname). Het basisingrediënt is afkomstig van de wortelknollen van de tayer (Xanthosoma sagittifolium) die in heel Zuid-Amerika groeit, ook in het binnenland van Suriname. In de volksmond noemt men deze tayer pongtaya of pomtayer en het daaruit bereide gerecht noemt men pom. Pomtayer werd ooit alleen door de oorspronkelijke bewoners van Zuid-Amerika gekookt gegeten.
In Nederland is kant-en-klare pomtayer, geraspt en diepgevroren, verkrijgbaar. Kip en specerijen worden tijdens de bereiding van de vulling toegevoegd. Pom wordt in een vuurvaste ovenschaal in de oven bereid. De gekruide vulling van kip wordt van tevoren gebraden.
Pom wordt gegeten als hoofdgerecht op (verjaardags)feesten, familiebijeenkomsten en andere speciale gelegenheden zoals Pasen en Kerstmis. Het wordt gegeten met witte rijst en groenten, maar ook als hapje tussendoor op brood als ‘broodje pom’.
Bron: wikipedia
De lampen waren binnen en aan het eind van de avond konden de kapotte vervangen worden. Veel gasten waren niet op komen dagen; een voedselbank aan eten over.
’s Middags de Roma’s uit Bulgarije, en Duitsland, ’s avonds Maktub uit Rotterdam. Het werd minder laat dan verwacht, de tweede avondvoorstelling afgelast vanwege gebrek aan belangstelling. Het publiek was in ieder geval laaiend enthousiast.
Waar je was, waar je gaat, dolend, verloren in tijd en ruimte, wat je neemt en geeft, de lijnen die je trekt, de sporen die je nalaat, die je wist, als van zelf, moedig en laf.
Niet veel meegekregen van de grotendeels Spaanstalige middag en de opname van de muziek blijkt verscheurd door het te hoge ingangssignaal van een van de gitaren, dat daardoor niet goed door de processor komt. In de zaal was het gelukkig amper te horen. Vroeg naar huis met een zwaar hoofd.
Door het gemengde publiek kwam ik op de gedachte van valse profeten die niet zozeer voorspellen als wel vertellen waar ze op uit zijn, het onheil dat ze zelf zullen oproepen. Ze zijn uit op macht en zullen die allereerst inzetten om ‘m te kunnen behouden, vervolgens om daarmee hun onzalige plannen uit te voeren, die drijven op haat, wraak en angst. Wat als de hele wereld door zulke boeven wordt geregeerd? Terug naar donkere tijden.
Deze retro futuro composizione van Johannes B van begin jaren tachtig klinkt ook goed in de neukeuken. De juiste toots, passende stemming, zo kort als het daglicht van vandaag. Hij moest eens weten… wie en wat er leeft. Hoe kan het anders? Wij hebben het niet voor het zeggen in de vrijheid van meningsuiting. Dichterbij is het buitenland binnenkort, maar steeds niet. Alle woorden spreken boekdelen.
Weer eens wat anders, in beweging gezet door Hannibal Saad (oprichter van het Culture Unlimited Festival), die het Ysaÿa Trio, waarvan de leden ook onderdeel zijn van het New European Ensemble, naar het verhalenhuis heeft gehaald. Ze vertellen muzikale verhalen met als doel onze kennis van menselijke ervaringen en onze omgeving te weerspiegelen, uit te dagen, te inspireren en te verdiepen. Emeritus hoogleraar psychologie Hank Stam hield met sonore stem in deze muzikale omlijsting een verhelderend betoog over de ontwikkeling van onze kijk op de eigen psyche.
Verderop de uitgeleefde huizen en straten, waar een collectieve verduurzaming mogelijk nog lang op zich laat wachten. Ze moeten gewoon harder werken voor het geluk, dat wat anderen zoal in de schoot geworpen hebt gekregen, als verwende bleekscheten. Je krijgt weinig kleur met dit weer. Dat je weet dat er nog andere ellende bestaat, na gekomen in de kou en regen.
