De Belgische Bruilofts Band wist van geen wijken, de decibellen vlogen ons om de oren en we kwamen er niet meer bovenuit. Werkomstandigheden zijn ook maar een mening. Nog geen feest in de kookstudio, intussen.
Algoritme
Daar waarmee je opereert, waaronder je werkt, wat het gedrag bepaalt. Zodat je uiteindelijk ook zo weinig mogelijk kunt doen. Duurzaam?
Als eerste vond ik ‘Schimmelrijk’ – rich in mold/fungus kingdom – dat ik zou kunnen voordragen, als het mij gevraagd zou worden, maar ze gingen mij dat niet doen en ik het hun niet aan. Er was al niet eens tijd om de video’s met dichters uit het buitenland af te spelen. De hongerige ‘bootvluchtelingen’ kwamen slechts om het eten, bovendien pas tegen zonsondergang, en misten misschien het vlees. Wie had dit bedacht in de ramadan? Het was een te verwachten rommeltje.
Dag en nacht volgen elkaar op en geven richting.
Een vredesovereenkomst klaar voor ondertekening.
Wat in de ochtend vanzelfsprekend lijkt,
is het niet in de avond. De mens is een hopeloze huiler.
Ontheilig je tempel niet, geseling is waanzin;
we leven als vrome duivels samen, ledigen noden.
We zullen onze lusten niet bot vieren, vrijheid
gewapend bevechten. Hebben we elkaar te verstaan?
Ga op wankele benen, spring en dans,
geniet al het leven en haat het sterven voortdurend,
speel en zing, geef rekenschap met verworvenheden,
geloof de zotheid, streef naar wijsheid, ken de feiten.
Laat je niets aanmeten door schrijvers of dichters,
op de markt ben je mogelijk beter af, een laken,
levensmiddelen, lopende zaken; het burgerschap
is niet in de uitverkoop. Hier staat het gedrukt.
maart 2019
#SvOW
Slapende honden? Work in progress. Onder embargo? De toegankelijkheid op het spel. Het is niet van vandaag of gisteren, maar al jaren zo. Met hoeveel maten wordt er gemeten?
Speling
Gepassioneerde minderheden; ik kwam haar weer tegen en bedacht hoe ik mij tot haar moest verhouden. Ik kon aandacht trekken, het podium betreden, gitaar spelen. Jong, dun, rechtlijnig. Maar wat was het nieuwe woord, de titel die ik had bedacht?
De deugd van vandaag is een gesel voor de toekomst. Niet overdrijven, de juiste vergelijkingen maken, niet extrapoleren.
In de pre-pruimentijd belde hij, stond ik met lijm aan de vingers de klus te klaren en vervolgens verder op zolder. Hij laat niets meer van zich horen; geen idee hoeveel tijd ie werkelijk bezig is geweest. Zijn geklungel kennende, zal het relatief lang zijn. Door de dag heen loop ik de schakels nog na en de grindtegels naar achterin de tuin. Een stammetje doorgezaagd en de aannemer over wanneer ie alsnog het werk aanvaart. Ik stel de gereedmelding uit en krijg antwoord en akkoord. Morgen, overmorgen, maar niet vandaag. Mario is een fantastische naam voor een loodgieter.
Ik geef de lelijke herinneringen van Johannes B een plaats naast de mijne, al dan niet voor derden toegankelijk, mits ze het weten te vinden. Het is soms oorverdovend mooi:
Paaszaterdag
De geringde wintersteekmug (Culiseta annulata) doet z’n Nederlandse benaming eer aan en weet in niet te koude nachten je slaap te verstoren. De kippen waren goed, hadden water en eten, een vrije in- en uitloop.
Het grote raam waar je op uit kon kijken vanaf de wc, met de deur open, het licht al dan niet aan, je hoofd achter de lamp, verborgen voor de camera van de rondsluipende fotografe, die nadien ook in het vierende gezelschap vrouwen opdook.
Eerst langs Foto van der Graaf op weg naar de fotograaf, fotowinkel en Photoshop. Ruim een uur later terug om de negatieven op te halen; van de printer kregen we geen geheel positief resultaat. Friszuur onze kelen, het vooruitzicht op de seizoenen steeds minder zonnig schijnt het. Hoe is het in huis, waar ze spelen met de voorzienigheid?
Uren schrijven
In de zon is het goed, maar de temperatuur ligt laag, onder de tien graden, de wind uit het noorden. Nog geen tegels te lichten. Je weet waar je op drijft, vaart, gaat.
De donkerte in de Amerikaanse samenleving die eraan ten grondslag ligt en voorkomt uit de paranoia van de voor overheden gevluchte kolonisten. De Engelsen hadden ook last van alles wat ze niet kenden en verborgen hun racisme onder een laag fineer, dat de mythe van het verloren wereldrijk in stand moest houden. En dan die rare George Boole: Virtue is a habit, not a faculty or a passion. Maar Bertrand Russell zei terecht dat dit de volgende stap was in wat de (witte/westerse) mens gedaan had met de chaotische wereld door middel van bemeting, abstrahering en rationalisering om deze te kunnen beheersen en controleren: ook de menselijke gedachten werden er aan onderworpen. Kerry Thornley: suspicion is another means to control people. As the CIA wanted to manipulate the vulnarabilty of the individual: Operation Mindfuck, om de absurditeit van samenzweringen aan de kaak te stellen. Enter (again): The Illuminaty. Manage the dreamworld; no control to the individual.
De zomer in mij?
De Zomer In Mij is muziektheater dat wil confronteren, bevragen en ontregelen.
De voorstelling is een modern sprookje dat vertelt over eenzaamheid, immigratie, verschillende botsende culturen en vervreemding. De mens heeft het universele verlangen ergens bij te horen. Maar waarom is dat niet zo makkelijk en zijn veel mensen zo eenzaam?
De Argentijns-Nederlandse actrice Paula Lima heeft een zinnenprikkelende muzikale theatervoorstelling gemaakt samen met muzikanten Guillermo Celano en Iman Spaargaren.
Tekst is van Fabian Diaz (prijswinnende tekstschrijver en regisseur uit Argentinië), Abdel Daoudi regie. Financiële ondersteuning van het Amsterdams Fonds voor de Kunst, Stichting NORMA, Prins Bernhard Cultuurfonds en Kattendijke Drucker Stichting.
Nowruz
De eerste dag van het Perzische nieuwe jaar, op het exacte moment van de lente-equinox – dit jaar [1402] op 20 maart 22:24u – wordt al 3000 jaar gevierd en momenteel door 300 miljoen mensen over de hele wereld, het predikt vrede en saamhorigheid. In Afghanistan is het heden verboden, omdat het een niet-Islamitisch feest is.
Boozookie
Overvolle zaal met een ode aan de dode, de stervende, het leven, muziek en dans, eten en drinken, saamhorigheid, gedeeld verdriet en plezier, en het amateurisme.
Jip
Van alles lijkt met een tweejaarlijkse omgang te gebeuren: nu is het de gasklep weer, waarvoor de draadloze schakelaar gereset moest worden. Eerder deze week kwam een verstopping terug in afvoer vanuit de keukens en heb ik een nieuwe lamp voor de beamer gekocht.
Door de regen het verkeer mee hebben, de doos waarin het kleinere doosje zit onder het fornuis vandaan getrokken, na eerst de stekkerdoos, waarmee de nieuwe koelvitrine en waterkoker zijn aangesloten, vrijgemaakt te hebben. Het resetknopje gevonden en vervolgens achter de draaiknop van de afzuiger het zendertje eveneens een zet gegeven, waarvoor ik nog wel een torxbit van zolder moest gaan halen. Gelukkig was het afdoende om de brandstof weer te laten stromen.
Daarna langs de Atjehstraat, waar ik drie spots en een schemerlamp van een nieuwe peer voorzag, alvorens de evenzeer gladjes verlopende terugweg kon worden aanvaard. Een uur op de teller? Ik heb de rekening voor februari gelijk ingediend.
Intussen wachtte ik de reactie af op aangepaste kaarten van de Maatregelen voor het ecologisch herstel van de Maas, waarbij ik de gereedgekomen kwelgeul Beeselsbroek met een donkerblauwe lijn heb ingetekend. Heb ik het bij het juiste eind?
