handvaardig & huishoudkundig sinds ‘t jaar ’00
De wind maakte het fris; Linda kwam pas twintig minuten later, maar het wisselen van de zender en vullen van de tablet met nieuwe verhalen was in een half uur wel gedaan. Om half vier op de Kaap, spullen terug, bak koffie en klaar voor het koor, dat z’n dertig jarig jubileum vierde. Lekker meezingen met liedjes van ‘Ja zuster, nee zuster’. Voor de rest van onze ploeg was het meeste van voor hun tijd.
Met een paar uurtjes is het werk gedaan. Lampen en tablets gecontroleerd, boek in de kassa gezet, en de zender voor morgen bij me gestoken. It smells fishy – kabeljauw uit Rusland? – en Alice onder controle? Op de de Atjehstraat geeft de CV-ketel een foutmelding: kortsluiting boilervoeler.
De Nederlandse naam van een Britse serie, ooit op tv? In de werkelijkheid kan ik geen aanknopingspunt vinden. Het regent, waait, drakerige tradities, geslachte dieren, lelijke klanken, houterige bewegingen, alle rode lichten genegeerd, pet, handschoenen en sjaal in de kast. Ik ben blauw. Dat van die fortune cookies weten ze wel de Chinezen, dat ‘t uit San Francisco komt; you are ready to help others which brings sympathy.
Thuis in de statistieken; de meest en minst unieke landen, het meest gemiddelde land, van de wereld, van Europa. Waar zijn als laatste duels verboden, charges met paarden uitgevoerd in een oorlog, of voor het eerst voetbalclubs opgericht? Om de dag hier af te sluiten, met een .
Vandaag wilde hij naar het station gebracht worden, terwijl ik op het punt stond op de fiets te stappen naar Katendrecht. Een kwartier eerder had ik gekund en dan doorrijden naar het huis. Het weer was er naar. Nu kwam ik behoorlijk nat aan. De soundcheck was bijna overbodig en voordat ik aan de bak moest, was het uren verder.
In die toestand toch aan een andere bergbeklimming begonnen, de afvoer van de spoelbak in de keuken, niet zeker of mijn beoogde oplossing zou werken. Een stuk ø 40 pvcpijp kon ik niet meer vinden, dus heb het moeten doen met een pp eindje, dat ik met siliconenkit vastzette, wat ook de afdichting van het rooster in de gootsteen moet garanderen. Bidden dat ze niet gaan bellen over lekkage, de komende dagen. O ja, de ansichtkaarten staan terug in de kassa.
Een voorstelling van het Rosa Ensemble waarbij het publiek een tientje krijgt, zogenoemd als test voor de waarde en en betekenis van de muziek die ze ten gehore brengen. Met Mei Yi Lee (Taiwan) percussie, Peter Jessen (Denemarken/Nederland) contrabas, John Dikeman (USA) saxofoon, Koen Kaptijn (Nederland) trombone, Jeroen Kimman (Nederland) gitaar. Met een veganistische maaltijd geserveerd.
Alle pitten branden, het podium aan de kant, kleed in het midden, het dak schoon, het rooster vast, het licht gericht, de projectie volmaakt. Het bleef droog, niet te koud, en op tijd.
In het robotten(werk) verdwijnt de ziel, het wezen, de zin. Je doet maar wat, wil er vanaf zijn, uren per dag, aan de lopende band. Voordat je was waar je wezen wilde, moest je gaan. Het ploegen in het verleden is misschien niet goed voor de grond waarop je nieuwe zaaisels verspreidt. Het moet als mulch langzaam in de bodem zakken. Maar is dat wat gebeurd op een blog? Je hoeft niet echt te graven, toch?
Misschien zei je iets te snel dat je het dak niet opging, maar je bent uiteindelijk wel verantwoordelijk voor het schoonhouden van de goten. Je zal wel gelijk hebben over de oorzaak van de lekkage in het gastenverblijf – bladeren die de afvoer van de dakkapel verstoppen, zoals gebeurde toen Jan en Ans er zaten en het onvermogen van Meroen om het op te lossen – maar zou hem kunnen instrueren en met zijn tuigje het dak op kunnen sturen.
Geen verkeerd woord, niet een zonde, gulzigheid. Gulai burenkol, iets om te proberen, in plaats van met casavebladeren. De toegang geforceerd, via de luiken aan de westkant. Je zou geen slechte inbreker zijn. De kom wat dieper gelegd, met de telefoonlamp aan, hangend in de mond, om het beitelwerk te kunnen doen. De stank is niet te harden en komt waarschijnlijk uit de koelkast. Hier wil je verder niet zijn; nog een stift terug in een scharnier geduwd, die uit een van de luiken was gevallen. Verkeerd om gemonteerd? Het eten was ok, de muziek absoluut niet mijn smaak. Het eerste verhaal over het onderscheid Indo/Indonesisch, informatief en vol humor.
Een dilemma voor de achttiende; vriendin viert haar verjaardag en je wordt geacht aanwezig te zijn bij de Chinese nieuwjaarsviering. Nog niet officieel gevraagd, al doen ze in Stager alsof dat wel zo is. Geen leuk programma, elk jaar ongeveer hetzelfde, met lamme dansen en muziek, veel vlees en andere vage gebruiken, maar je hebt al zo weinig te verdienen. Wie kan je er anders voor op laten draaien? Het zou een duur kado zijn.
Zolang mensen zichzelf centraal stellen in hun religieuze verhalen over en voor het belang van hun bestaan, zal het vernietigend zijn voor andere soorten, en de verschillen in opvattingen blijven voer voor onderlinge strijd.
Le seul fait de rêver est déja très important. Je vous souhaite de rêves a n’en plus finir et l’envie furieuse d’en réaliser quelques unes. Je vous souhaite d’aimer ce qu’il faut aimer et d’oublier ce qu’il faut oublier. Je vous souhaite des passions, je vous souhaite des silences, je vous souhaite des chantes d’oiseaux au réveil et des rires d’enfants. Je vous souhaite de respecter les différences des autres, parce que le mérite et la valeur de chacun sont souvent a découvrir. Je vous souhaite de résister a l’enlisement, a la indifférence et aux vertus négatives de notre époque, je vous souhaite enfin de ne jamais renoncer a la recherche, a l’aventure, a la vie, a l’amour car la vie est un magnifique aventure et nul de raisonnable ne doit y renoncer sans livrer une rude bataille. Je vous souhaite surtout d’être vous, fier de l’être et heureux, car le bonheur est notre destin véritable.
1er Janvier 1968
Volwassenen kunnen zo ongelijk hebben, zelfs in het verongelijkt zijn. Zij maken het leven van hun nageslacht, maar bij voorkeur die van anderen zwaar of zelfs onmogelijk. De onschuldigen zingen over oorlogen die ze niet gewild hebben, maar is dat ook niet aangereikt door hun politiserende opvoeders? Die bedruipen zichzelf kinderachtig met inzet van jeugdigen, wat grenst aan kindermisbruik. Het oversteeg de ordinaire schoolmusical nauwelijks, maar kost een veelvoud met een viertal musici, twee technici, twee regisseuses, een volwassen actrice, een kunstenares voor het decor en een producente. De handvol tieners krijgt misschien nog wat zakgeld, maar de schoolklas is verslaafd.
De opsomming van ruim vijftig familieleden door vader Michel van Rhijn (zoon van Abraham, die als tienjarige de oorlog had overleefd), die zijn omgekomen van 1942 tot en met 1945 – de laatste tien dagen na de bevrijding, een 23 jarige vrouw – in de vernietigingskampen van de Nazi’s, was tergend, ongerijmd, verstommend. Hoeveel families passen er in zes miljoen?
Word je niet ziek van het fietsen heen en weer in de kou, dan wel van de vuile lucht? Je ruikt ‘t. Je van je taken gekweten; de tablets voorzien van de podcast, wat nogal wat voeten in de aarde had. Het ding kwam als een filmbestand zonder beeld, eerst ook zonder geluid, moest er nog een plaatje op geplakt. De band aangesloten, uitgelicht en opgenomen. De boel aan kant voor morgen.