The future is now!

Ik hoorde op de radio iets van een boek over het Amerika van vandaag, de bijbelvasten, die megakerken hebben met crèches voor de kids, die honderden van dat grut tegelijk in kunnen checken, waar van alles aan moderne technologie hen ten dienste staat en ik kreeg een beeld voor ogen van zo’n steriele wereld uit science fiction, waarin alles tot in de puntjes geregeld is, het leven van de mensen uitgestippeld, zijzelf gebrainwashed en in totale toewijding tot het opperwezen.

Maar ze wantrouwen de staat, zijn voor zelfredzaamheid en, heel eng, actief bezig om dit stramien aan heel het Amerikaanse volk opgelegd te krijgen. Abortus verboden, net als de evolutieleer, de doodstraf wellicht als God’s gericht, en alleen recht op en neer binnen het huwelijk.

Er zijn mensen die zeggen dat het verkeerd afloopt met de wereld binnen afzienbare tijd, domweg omdat er te veel mensen zijn en de massa’s onbeheersbaar zijn geworden. De wereldwijde afspraken en bonden ten spijt; die hebben misschien voor uitstel gezorgd, maar nieuwkomers vanuit de onderwereld willen het hoogste woord. Waar op aarde zou je aan de zijlijn kunnen gaan zitten om te zien hoe die religieuze fanaten elkaar uitmoorden zonder zelf getroffen te worden, anders dan door het machtige beeld dat dit op je netvlies zou projecteren?

Tuinvrienden!

Het is weer voorjaar! Aanpakken dus, aanharken die perken en rollen (in) dat gras!
Heb je je niet te veel op laten naaien? Anders kan ik er nog wel een schepje boven op doen! Van andere aard(e) evenwel. Maar goed, het is niet meer dan ik al gezegd had, over de ramen en het dak.

En dan: ik had al gezien op een kaart waaraan ik werk dat er daar ergens een weg gepland is, maar wist niet precies waar en door welk volkstuincomplex. Nou zo dus: precies daar. Ook op de site van Blijdorp de nabije plannen voor Park Zestienhoven; maar ik heb de toekomst van 2020 voor ogen en die gaat veel verder: Dat oranje gebied is bestempeld als toekomstig woongebied. Dat nadert jullie tot op de rand van de sloot en het ernaast gelegen complex wordt meer dan gehalveerd. Niet morgen gelukkig, maar eens. Vooral tijdens de bouw zal het er onrustiger zijn, op werkdagen. Is het daarna met de rust gedaan, of het besloten gevoel? ’t Is maar dat je het weet.

Bij naam

Het geeft te denken, al die meisjesachtige vrouwen, die mannen het hoofd op hol kunnen jagen. De beloofde maagden, of was het toch dat homo-erotische, ook al zeggen ze dat mannen die van jongetjes houden niet homo maar pedo zijn? Bonobologisch gezien is het allemaal onzin; alles en iedereen is neukbaar, maar ze moeten er maar zin in hebben. Ik las eens van een oudere vrouw die het mooi uitdrukte, dat ze graag weer het jonge lijf van vroeger zou hebben, maar dan met de wijsheid van nu en de zekerheid over haar eigen schoonheid, waarmee ze iedere man in haar greep zou hebben gehad.

Next us

We vonden hun huisstijlkleuren wel cool en de kaart knalde, maar er moest toch wat water in de verf…

Ruimte voor de rivier

Met gevoel voor detail…

Met het oog op de toekomst en de les van het verleden moeten de grote rivieren meer ruimte krijgen om (eventuele) grote waterhoeveelheden te kunnen verwerken. Obstakels uit de weg: uiterwaardvergravingen, ontpoldering, kribverlaging, bedverdieping, dijkverleggingen, hoogwatergeulen, kadeverlagingen.

Niet zo

Ik moet om mijn ego te blijven strelen wel voor het individualisme lijken, schijnen, heten, dunken en voorkomen. Je bent eenling in verhouding tot andere eenlingen. Mensen moeten beseffen dat ze altijd en overal alleen zijn, maar dat ze tegelijkertijd meestal in een samenleving functioneren. Ik heb het niet over massa versus individu, maar het individu als onderdeel van de (een of andere) groep. Je kan natuurlijk proberen je aan elke vorm van gemeenschap te onttrekken, maar hoe voorzie je dan in je primaire levensbehoeften?
Het vervelende is echter dat veel mensen zich helaas nogal biologisch gaan gedragen in een groep; dan is er ineens een leider nodig en kan de saamhorigheid akelige vormen aannemen. Dat moeten ze afleren; hoe blijf je individu in een samenwerkingsverband? Ik geloof niet dat het kan; de meeste mensen kunnen of willen de verantwoordelijkheid niet aan. Anderen zijn wellicht te dom, te laf, of te gemakzuchtig. In kort bestek het begin van het einde van de ‘ware’ democratie.
Mijn vraag was eigenlijk: moet iedere mens steeds opnieuw het leven in al z’n facetten leven, of is het goed dat er velen zijn die hun leven langs min of meer uitgesleten paden gaan en hun energie steken in het vervolmaken van iets dat hun eigen leven overstijgt? Bijvoorbeeld een traditioneel levende wetenschapper die braaf z’n bijdrage levert aan de ontwikkeling van een nieuw medicijn tegen de een of andere dodelijke ziekte. En als je leven daarvan afwijkt, moet dat dan tenminste de kans geven dat er iets bijzonders uit voortkomt, wat dat ook moge zijn?

Aandelen

Koffie schijnt goed te zijn tegen vrije radikalen (loslopende fundamentalisten). Ik lees veel de laatste tijd op het net; om al dat downloaden z’n plaats te geven? Het is van alle tijden. Andere dagen tv, docu’s, een stukkie film. En dek je in tegen de kerst!
Ik zie het allemaal zeer scherp, dus ook hoe vies het ergens is, hoe fout dingen zijn, en hoe lelijk mensen kijken, doen of zijn. Het dragen van een rose bril zou af en toe niet weg zijn.
Laatst bedacht ik mij, met de beroemde (edoch ijdele en formele) uitspraak van Newton in herinnering, dat hij ‘slechts’ op de schouders stond van hen die ‘m voorgingen in de wetenschap, om ogenschijnlijk z’n bescheidenheid te tonen. Maar het is een waarheid waarvan al eerder vermelding werd gemaakt door groten der aarde en ik vroeg mij af of het ook niet opging voor allerlei andere menselijke besognes. Misschien overdacht ik juist in deze tijd wel het verschijnsel tradities.
Want waarom moest ik zo nodig meer dan de meeste anderen van alles en nog wat in twijfel trekken, zelf uitzoeken en uitvinden wat goed voor mij was, om uiteindelijk via deze omweg niet eens zoveel verder van al diegenen uit te komen?
Je kan zeggen dat het de af te leggen weg zelf is, waar het om gaat, maar ik kan toch niet geheel los geraken van het idee dat het deels ook een bepaalde, meer universele ontwikkeling der mensheid in de weg zit. Misschien voeden we onze kinderen te individualistisch op, dat is: te veel op onszelf – de beperkte grootheid van het ‘moderne’ gezin – en te veel op zichzelf – ieder mens in eerste instantie bezig met z’n eigen ik.

Feest!

Nee, daar kan ik niet aan beginnen! Weet je wel wat dat kost! En bovendien heb ik daar helemaal geen tijd voor! Ik was er niet, maar ben er nu wel. Alles draait, de wereld draait. Donkere wolken pakken zich samen. Waarschijnlijk lig je nu al bijna in bed; voor morgen dan. 

Bij wijze van spreken

iedereen kan een stukje schrijven (nadruk op ‘stukje’ of ‘schrijven’, het maakt niet uit). Elk onderwerp is goed, iets alledaags of uit de actualiteit, als het maar algemeen of triviaal genoeg is, zoals over het schrijven van een column, bijvoorbeeld. De lezer moet iets herkennen.
Anders wordt het als de schrijver bij tijd en wijle, of met schering en inslag, een afwijkende mening ventileert, waarmee een grote groep van de vaste klantenkring tegen de schenen wordt geschopt, of op het verkeerde been gezet. Dan is ie een intrigant, of de vijfde colonne.
Men begrijpt het niet, het geformuleerde is te ingewikkeld, te genuanceerd, of het raakt de kern van een publieke opinie op een zwakke plek. De poten worden vanonder uw stoel gezaagd.
Als je niets wezenlijks te zeggen hebt, hou dan je kop!

Ik ga nog even afzakken in de hoop dat de koppijn daarin meegaat.