Categorie: skeptik

Geen imperialisme, maar evenmin relativisme van cultuur? Is (onze) cultuur niet ook (los) zand? Niet alles valt te propageren en is de ontwikkeling van de wetenschap en techniek op een enkele cultuur gebaseerd? Misschien dat methoden en theorieën de laatste eeuwen voornamelijk in het westen werden gevormd, maar gebaseerd op een lange wereldwijde geschiedenis en inmiddels is de basis voor onze kennis afkomstig uit allerlei hoeken en gaten.

En het kapitalisme? We betalen er heel veel mee en voor. We kopen en nemen op de koop toe. Wij hebben meer dan genoeg en vinden dat nooit. Denk hierbij vooral ‘nationaal’, want Europees zijn we nog te weinig. En ook dan zijn we weer te weinig wereldomvattend. Kan je niet denken op een lege maag, laat staan werken? Ook niet als je moe bent, uitgeput, verward, wanhopig, aan het eind, als je het koud hebt, niet droog houdt en niet veilig bent. 

Je kan de mensheid opgeven, het voortbestaan van democratieën zien verdwijnen, de verminderende leefbaarheid van deze planeet voor vele soorten onderschrijven, en tegelijkertijd het voorbeeld geven dat niemand wil volgen. Zo willen we niet leven. 
Niemand luistert, maar je hoort en ziet dat anderen de aandacht wel hebben en kan slechts hopen dat oren juist hangen. Bereid er naar te handelen? Niet iedereen wordt gestraft voor overdaad. 
We wonen op een eiland en het water stijgt. Vanuit onze ivoren torens bestoken we elkaar, met vragen, antwoorden, kreten, verwijten, beschimpingen, verklaringen van liefde, oorlog, en af- of goedkeuring. De aandacht is afgeleid, verslapt, of vernauwd. Bruggen bouwen, verbindingen leggen, netwerken vormen.

Ok. Stilte. Niets. Maar vrede? Geen verdriet, geen eenzaamheid, geen pijn, dan ook geen plezier, verrukking, voldoening. Geen beklag, geen geluk, ook al zou het een uit het ander kunnen voortkomen, door de afwezigheid ervan. Er verandert niets, terwijl alles komt, gaat en verdwijnt. Wil je dat een ander zorgt dat jij ertoe doet, of kan je daar zelf voor zorgen? 

Het particulier woningbezit is in Nederland toegenomen van 35% in 1971 tot 50% in 2000 en 58% heden. Minder hard gegroeid de afgelopen twintig jaar dan in diezelfde periode daarvoor en het zou mede gekomen zijn door een ommezwaai van de PvdA eind jaren tachtig, toen ze begonnen koopwoningen voor lagere inkomens te bepleiten en de verkoop van sociale huurwoningen de ruimte gaven.

Je zou er rechts(er) van worden, maar eigenaren die al links stemden toen ze nog huurden, blijven dat over het algemeen ook doen. Geen probleem, want hun huizenbezit wordt door de meeste partijen gesteund; het zijn tevens de kiezers van betreffende partijen. De eigen woning is inmiddels een voorziening in sociale zekerheid, prettig als het vangnet kleiner wordt. Dus als je de waarde ziet dalen en je kunt het niet betalen, kan je altijd nog stemmen met de voeten.

Huiseigenaren in landen waar de meeste een hypotheek hebben, zijn minder voorstander van herverdeling van de welvaart zijn als de huizenprijzen stijgen en ze zijn vaak kritischer over publieke pensioenvoorzieningen dan huurders. Ik kan best voor herverdeling zijn; meer mensen mogen zo’n huisje als ik, of wat groter als je met meer bent, maar zij met te veel ruimte (letterlijk en figuurlijk) kunnen best wat inleveren.

Nederlanders wonen groot: gemiddeld 65 m²/persoon. Wie alleen woont, heeft met gemiddeld 87 m² het riantste huis. Nog even en dan is het zover? Met partner en kinderen neemt de oppervlakte per persoon af: 116 m² voor het gemiddelde driepersoonshuishouden; wij zaten hier met vier op minder. Ik ga het woningtekort niet oplossen.

Gemeenten zouden meer grond beschikbaar kunnen stellen voor sociale huurwoningen. De bouw daarvan duurt niet zo lang omdat het bouwen zelf veel tijd kost, maar omdat de procedures die eraan voorafgaan zo lang zijn. En het geldtekort van de corporaties kan het kabinet vrij eenvoudig oplossen door de verhuurderheffing af te schaffen: er komt jaarlijks ± € 1,8 miljard euro vrij voor woningbouw door corporaties. Die zouden daarmee het aantal woningen dat ze neerzetten kunnen verdubbelen. 
(Vrij naar en van Josta van Bockxmeer voor de Correspondent, 20-08-2020.)

De biologie bepaalt hoe en of we seks met elkaar hebben en de natuurkunde hoe sneeuwballengevechten zich ontwikkelen, in onze cultuur, zou ik zeggen, als reactie op stomme opmerkingen van iemand in het nieuws, die daarmee de overheid op de korrel neemt. Maar op wie heb jij dan gestemd, de vorige keer? En waar heb je school gegaan en gemaakt? Het is zo makkelijk, zulk commentaar.
Niet dat het reikwijdte heeft; prachtig woord, evenwel. Zulk trouwens ook. Er valt genoeg op deze regering aan te merken; ze zijn van kwaad tot erger gegaan. Er is veel verdeling, maar te weinig van macht, geld en middelen. Welk volk heeft hier willens en wetens om gevraagd? Zijn er nog genoeg die ervan profiteren en te weinig die hun verzwakte stem laten horen? Het kan zo maar omslaan in ieders nadeel.

Code rood ging kennelijk niet over het virus, maar was een weerswaarschuwing – geen juiste spelling volgens de controle, maar ik vind het prachtig. De winterse neerslag is verleidelijk op natuurlijke ondergrond, maar een verzoeking op onze wegen. Ondoorgrondelijk, god, hilarisch! Ik zou alleen willen zeggen: zwijg!

Wat moeten we als nu de elektriciteit uitvalt? Dan stopt (mijn) betaalde arbeid, studeren is onmogelijk, behalve thuis, uit boeken. Elke dag boodschappen doen voor de verse producten of ze voorlopig buiten bewaren en gas branden in de schouw voor een beetje warmte. Hebben we een encyclopedie in huis?

Het lijkt me spannend; ik kan gewoon doen alsof, voor een dag, om te zien of het wat is. Opstaan, koffie zetten, uitrekken, lezen, wandelen, eten, lezen, opruimen, huishouden, bij iemand langs gaan, koffie, thee, schrijven? Met pen en papier, of terug naar de schrijfmachine? Stofzuigen? Overrated! Maar geen wasmachine en droger, da’s een ramp! Wasgoed opsparen tot de lente, of vriesdrogen wanneer ’t nog goed koud wordt?

Ik was de naam kwijt van iemand die ik dacht te herkennen op de fiets gaande in tegenovergestelde richting, maar wist niet hoe erop te zoeken. Op ‘muis’ had ik het ook niet gevonden, maar ik had het begin verkeerd, zo bleek, toen ik er op kwam door een youtubevideo over de lydische toonladder, toevallig. Vreemd, die verbindingen.

Een gids, een uitspraak, nieuwsberichten, een gedicht, een rapportage, een uitnodiging, meldingen, tips, gewijzigde algemene voorwaarden, een logboek, reclame. Je neemt het door, er kennis van, handelt erop, vinkt het af, ruimt het op, zal er nog nachten over slapen.

Met goed eten en drinken de avond in en dan een herinnering aan een vraag die ik een gewezen vriend had willen stellen, die opkomt elke keer als ik rucola eet. Het incident speelde zich ruim drie jaar geleden af, toen ik met hem in een uitspanning in de stad had afgesproken. We namen iets te drinken en hij wilde ook iets eten, broodje met iets, maar per se niet die blaadjes raketsla erbij. Serveerden ze ’t hem toch, of was het bij voorbaat dat ie zich er zo druk over maakte, iets wat ie kennelijk te vaak had moeten doen naar zijn opvatting?
Ik heb ’t ‘m toen niet gevraagd, omdat hetgeen hij mij begon te vertellen, nadat ik mijn verhaal had gedaan, zo uitzinnig was, dat ik er hoe dan ook door van mijn a propos was. Een volgende en laatste ontmoeting met hem kwam nog geen jaar later in zijn woning met de vriendin die hij sinds geruime tijd kende. Dit maal overviel me de verbazing omtrent het intens burgerlijke bestaan en de zelfingenomenheid van dit stel mensen, iets waarvan hij in een vorig leven ver van dacht te zijn en kunnen blijven. 
De kwestie bleef dus. Was het de smaak, het in de mode zijn, of het vrij hoge nitraatgehalte dat hem een tegenstander maakt(e) van de zwaardherik? Alle drie mogelijke en aannemelijke argumenten, mijns inziens, maar het zou ook iets heel anders kunnen zijn. Een kans om het hem ooit nog eens te kunnen vragen lijkt niet groot, omdat ik ‘m daarvoor niet ga opzoeken, hoewel het misschien het enige argument is om het überhaupt nog te doen. Misschien weet zijn dochter het? Het is typisch iets waar ie ook anderen van heeft laten weten, als het hem hoog zat.